உறு

See also: ஊறு and ஊர்

Tamil

Pronunciation

IPA^(key): /ʊrʊ/, [ʊrɯ]

Verb

உறு • (uṟu)

to be, exist
Synonyms: இரு (iru), உள் (uḷ)

Conjugation

Conjugation of உறு (uṟu)

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
singular affective	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	உறுகிறேன் uṟukiṟēṉ	உறுகிறாய் uṟukiṟāy	உறுகிறான் uṟukiṟāṉ	உறுகிறாள் uṟukiṟāḷ	உறுகிறார் uṟukiṟār	உறுகிறது uṟukiṟatu
past	உற்றேன் uṟṟēṉ	உற்றாய் uṟṟāy	உற்றான் uṟṟāṉ	உற்றாள் uṟṟāḷ	உற்றார் uṟṟār	உற்றது uṟṟatu
future	உறுவேன் uṟuvēṉ	உறுவாய் uṟuvāy	உறுவான் uṟuvāṉ	உறுவாள் uṟuvāḷ	உறுவார் uṟuvār	உறும் uṟum
future negative	உறமாட்டேன் uṟamāṭṭēṉ	உறமாட்டாய் uṟamāṭṭāy	உறமாட்டான் uṟamāṭṭāṉ	உறமாட்டாள் uṟamāṭṭāḷ	உறமாட்டார் uṟamāṭṭār	உறாது uṟātu
negative	உறவில்லை uṟavillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
plural affective	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	உறுகிறோம் uṟukiṟōm	உறுகிறீர்கள் uṟukiṟīrkaḷ	உறுகிறார்கள் uṟukiṟārkaḷ		உறுகின்றன uṟukiṉṟaṉa
past	உற்றோம் uṟṟōm	உற்றீர்கள் uṟṟīrkaḷ	உற்றார்கள் uṟṟārkaḷ		உற்றன uṟṟaṉa
future	உறுவோம் uṟuvōm	உறுவீர்கள் uṟuvīrkaḷ	உறுவார்கள் uṟuvārkaḷ		உறுவன uṟuvaṉa
future negative	உறமாட்டோம் uṟamāṭṭōm	உறமாட்டீர்கள் uṟamāṭṭīrkaḷ	உறமாட்டார்கள் uṟamāṭṭārkaḷ		உறா uṟā
negative	உறவில்லை uṟavillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
imperative	உறு uṟu			உறுங்கள் uṟuṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
negative imperative	உறாதே uṟātē			உறாதீர்கள் uṟātīrkaḷ
perfect	present		past		future
perfect	past of உற்றுவிடு (uṟṟuviṭu)		past of உற்றுவிட்டிரு (uṟṟuviṭṭiru)		future of உற்றுவிடு (uṟṟuviṭu)
progressive	உற்றுக்கொண்டிரு uṟṟukkoṇṭiru
effective	உறப்படு uṟappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	உற uṟa			உறாமல் இருக்க uṟāmal irukka
potential	உறலாம் uṟalām			உறாமல் இருக்கலாம் uṟāmal irukkalām
cohortative	உறட்டும் uṟaṭṭum			உறாமல் இருக்கட்டும் uṟāmal irukkaṭṭum
casual conditional	உறுவதால் uṟuvatāl			உறாத்தால் uṟāttāl
conditional	உற்றால் uṟṟāl			உறாவிட்டால் uṟāviṭṭāl
adverbial participle	உற்று uṟṟu			உறாமல் uṟāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
adjectival participle	உறுகிற uṟukiṟa	உற்ற uṟṟa	உறும் uṟum	உறாத uṟāta
verbal noun	singular				plural
verbal noun	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	உறுகிறவன் uṟukiṟavaṉ	உறுகிறவள் uṟukiṟavaḷ	உறுகிறவர் uṟukiṟavar	உறுகிறது uṟukiṟatu	உறுகிறவர்கள் uṟukiṟavarkaḷ	உறுகிறவை uṟukiṟavai
past	உற்றவன் uṟṟavaṉ	உற்றவள் uṟṟavaḷ	உற்றவர் uṟṟavar	உற்றது uṟṟatu	உற்றவர்கள் uṟṟavarkaḷ	உற்றவை uṟṟavai
future	உறுபவன் uṟupavaṉ	உறுபவள் uṟupavaḷ	உறுபவர் uṟupavar	உறுவது uṟuvatu	உறுபவர்கள் uṟupavarkaḷ	உறுபவை uṟupavai
negative	உறாதவன் uṟātavaṉ	உறாதவள் uṟātavaḷ	உறாதவர் uṟātavar	உறாதது uṟātatu	உறாதவர்கள் uṟātavarkaḷ	உறாதவை uṟātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
gerund	உறுவது uṟuvatu		உறுதல் uṟutal		உறல் uṟal

Derived terms

இடையூறு (iṭaiyūṟu)
உறவு (uṟavu)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.