يتم

Arabic

Etymology 1

Root
ي ت م (y-t-m)

Verb

يَتِمَ • (yatima) I, non-past يَيْتَمُ‎ (yaytamu)

to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتِمَ

(form-I sound, verbal noun يَتَم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					يَتَم yatam
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَاتِم yātim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتِمْتُ yatimtu	يَتِمْتَ yatimta	يَتِمَ yatima	يَتِمْتُمَا yatimtumā	يَتِمَا yatimā	يَتِمْنَا yatimnā	يَتِمْتُمْ yatimtum	يَتِمُوا yatimū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتِمْتُ yatimtu	يَتِمْتِ yatimti	يَتِمَتْ yatimat	يَتِمْتُمَا yatimtumā	يَتِمَتَا yatimatā	يَتِمْنَا yatimnā	يَتِمْتُنَّ yatimtunna	يَتِمْنَ yatimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتَمُ ʔaytamu	تَيْتَمُ taytamu	يَيْتَمُ yaytamu	تَيْتَمَانِ taytamāni	يَيْتَمَانِ yaytamāni	نَيْتَمُ naytamu	تَيْتَمُونَ taytamūna	يَيْتَمُونَ yaytamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَيْتَمُ ʔaytamu	تَيْتَمِينَ taytamīna	تَيْتَمُ taytamu	تَيْتَمَانِ taytamāni	تَيْتَمَانِ taytamāni	نَيْتَمُ naytamu	تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتَمَ ʔaytama	تَيْتَمَ taytama	يَيْتَمَ yaytama	تَيْتَمَا taytamā	يَيْتَمَا yaytamā	نَيْتَمَ naytama	تَيْتَمُوا taytamū	يَيْتَمُوا yaytamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتَمَ ʔaytama	تَيْتَمِي taytamī	تَيْتَمَ taytama	تَيْتَمَا taytamā	تَيْتَمَا taytamā	نَيْتَمَ naytama	تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتَمْ ʔaytam	تَيْتَمْ taytam	يَيْتَمْ yaytam	تَيْتَمَا taytamā	يَيْتَمَا yaytamā	نَيْتَمْ naytam	تَيْتَمُوا taytamū	يَيْتَمُوا yaytamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتَمْ ʔaytam	تَيْتَمِي taytamī	تَيْتَمْ taytam	تَيْتَمَا taytamā	تَيْتَمَا taytamā	نَيْتَمْ naytam	تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
imperative الْأَمْر	m		اِيتَمْ ītam		اِيتَمَا ītamā			اِيتَمُوا ītamū
imperative الْأَمْر	f		اِيتَمِي ītamī		اِيتَمَا ītamā			اِيتَمْنَ ītamna

Verb

يَتُمَ • (yatuma) I, non-past يَيْتُمُ‎ (yaytumu)

to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتُمَ

(form-I sound, verbal nouns يَتْم or يُتْم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal nouns الْمَصَادِر					يَتْم or يُتْم yatm or yutm
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَاتِم yātim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتُمْتُ yatumtu	يَتُمْتَ yatumta	يَتُمَ yatuma	يَتُمْتُمَا yatumtumā	يَتُمَا yatumā	يَتُمْنَا yatumnā	يَتُمْتُمْ yatumtum	يَتُمُوا yatumū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتُمْتُ yatumtu	يَتُمْتِ yatumti	يَتُمَتْ yatumat	يَتُمْتُمَا yatumtumā	يَتُمَتَا yatumatā	يَتُمْنَا yatumnā	يَتُمْتُنَّ yatumtunna	يَتُمْنَ yatumna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتُمُ ʔaytumu	تَيْتُمُ taytumu	يَيْتُمُ yaytumu	تَيْتُمَانِ taytumāni	يَيْتُمَانِ yaytumāni	نَيْتُمُ naytumu	تَيْتُمُونَ taytumūna	يَيْتُمُونَ yaytumūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَيْتُمُ ʔaytumu	تَيْتُمِينَ taytumīna	تَيْتُمُ taytumu	تَيْتُمَانِ taytumāni	تَيْتُمَانِ taytumāni	نَيْتُمُ naytumu	تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتُمَ ʔaytuma	تَيْتُمَ taytuma	يَيْتُمَ yaytuma	تَيْتُمَا taytumā	يَيْتُمَا yaytumā	نَيْتُمَ naytuma	تَيْتُمُوا taytumū	يَيْتُمُوا yaytumū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتُمَ ʔaytuma	تَيْتُمِي taytumī	تَيْتُمَ taytuma	تَيْتُمَا taytumā	تَيْتُمَا taytumā	نَيْتُمَ naytuma	تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتُمْ ʔaytum	تَيْتُمْ taytum	يَيْتُمْ yaytum	تَيْتُمَا taytumā	يَيْتُمَا yaytumā	نَيْتُمْ naytum	تَيْتُمُوا taytumū	يَيْتُمُوا yaytumū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتُمْ ʔaytum	تَيْتُمِي taytumī	تَيْتُمْ taytum	تَيْتُمَا taytumā	تَيْتُمَا taytumā	نَيْتُمْ naytum	تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
imperative الْأَمْر	m		اُوتُمْ ūtum		اُوتُمَا ūtumā			اُوتُمُوا ūtumū
imperative الْأَمْر	f		اُوتُمِي ūtumī		اُوتُمَا ūtumā			اُوتُمْنَ ūtumna

Verb

يَتَمَ • (yatama) I, non-past يَيْتِمُ‎ (yaytimu)

to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتَمَ

(form-I sound, verbal nouns يَتْم or يُتْم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal nouns الْمَصَادِر					يَتْم or يُتْم yatm or yutm
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَاتِم yātim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتَمْتُ yatamtu	يَتَمْتَ yatamta	يَتَمَ yatama	يَتَمْتُمَا yatamtumā	يَتَمَا yatamā	يَتَمْنَا yatamnā	يَتَمْتُمْ yatamtum	يَتَمُوا yatamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتَمْتُ yatamtu	يَتَمْتِ yatamti	يَتَمَتْ yatamat	يَتَمْتُمَا yatamtumā	يَتَمَتَا yatamatā	يَتَمْنَا yatamnā	يَتَمْتُنَّ yatamtunna	يَتَمْنَ yatamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتِمُ ʔaytimu	تَيْتِمُ taytimu	يَيْتِمُ yaytimu	تَيْتِمَانِ taytimāni	يَيْتِمَانِ yaytimāni	نَيْتِمُ naytimu	تَيْتِمُونَ taytimūna	يَيْتِمُونَ yaytimūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَيْتِمُ ʔaytimu	تَيْتِمِينَ taytimīna	تَيْتِمُ taytimu	تَيْتِمَانِ taytimāni	تَيْتِمَانِ taytimāni	نَيْتِمُ naytimu	تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتِمَ ʔaytima	تَيْتِمَ taytima	يَيْتِمَ yaytima	تَيْتِمَا taytimā	يَيْتِمَا yaytimā	نَيْتِمَ naytima	تَيْتِمُوا taytimū	يَيْتِمُوا yaytimū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتِمَ ʔaytima	تَيْتِمِي taytimī	تَيْتِمَ taytima	تَيْتِمَا taytimā	تَيْتِمَا taytimā	نَيْتِمَ naytima	تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتِمْ ʔaytim	تَيْتِمْ taytim	يَيْتِمْ yaytim	تَيْتِمَا taytimā	يَيْتِمَا yaytimā	نَيْتِمْ naytim	تَيْتِمُوا taytimū	يَيْتِمُوا yaytimū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتِمْ ʔaytim	تَيْتِمِي taytimī	تَيْتِمْ taytim	تَيْتِمَا taytimā	تَيْتِمَا taytimā	نَيْتِمْ naytim	تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
imperative الْأَمْر	m		اِيتِمْ ītim		اِيتِمَا ītimā			اِيتِمُوا ītimū
imperative الْأَمْر	f		اِيتِمِي ītimī		اِيتِمَا ītimā			اِيتِمْنَ ītimna

Verb

يَتَّمَ • (yattama) II, non-past يُيَتِّمُ‎ (yuyattimu)

to orphan, to bereave of the parents

Conjugation

Conjugation of

يَتَّمَ

(form-II sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَيْتِيم taytīm
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُيَتِّم muyattim
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُيَتَّم muyattam
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتَّمْتُ yattamtu	يَتَّمْتَ yattamta	يَتَّمَ yattama	يَتَّمْتُمَا yattamtumā	يَتَّمَا yattamā	يَتَّمْنَا yattamnā	يَتَّمْتُمْ yattamtum	يَتَّمُوا yattamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتَّمْتُ yattamtu	يَتَّمْتِ yattamti	يَتَّمَتْ yattamat	يَتَّمْتُمَا yattamtumā	يَتَّمَتَا yattamatā	يَتَّمْنَا yattamnā	يَتَّمْتُنَّ yattamtunna	يَتَّمْنَ yattamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُيَتِّمُ ʔuyattimu	تُيَتِّمُ tuyattimu	يُيَتِّمُ yuyattimu	تُيَتِّمَانِ tuyattimāni	يُيَتِّمَانِ yuyattimāni	نُيَتِّمُ nuyattimu	تُيَتِّمُونَ tuyattimūna	يُيَتِّمُونَ yuyattimūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أُيَتِّمُ ʔuyattimu	تُيَتِّمِينَ tuyattimīna	تُيَتِّمُ tuyattimu	تُيَتِّمَانِ tuyattimāni	تُيَتِّمَانِ tuyattimāni	نُيَتِّمُ nuyattimu	تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُيَتِّمَ ʔuyattima	تُيَتِّمَ tuyattima	يُيَتِّمَ yuyattima	تُيَتِّمَا tuyattimā	يُيَتِّمَا yuyattimā	نُيَتِّمَ nuyattima	تُيَتِّمُوا tuyattimū	يُيَتِّمُوا yuyattimū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُيَتِّمَ ʔuyattima	تُيَتِّمِي tuyattimī	تُيَتِّمَ tuyattima	تُيَتِّمَا tuyattimā	تُيَتِّمَا tuyattimā	نُيَتِّمَ nuyattima	تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُيَتِّمْ ʔuyattim	تُيَتِّمْ tuyattim	يُيَتِّمْ yuyattim	تُيَتِّمَا tuyattimā	يُيَتِّمَا yuyattimā	نُيَتِّمْ nuyattim	تُيَتِّمُوا tuyattimū	يُيَتِّمُوا yuyattimū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُيَتِّمْ ʔuyattim	تُيَتِّمِي tuyattimī	تُيَتِّمْ tuyattim	تُيَتِّمَا tuyattimā	تُيَتِّمَا tuyattimā	نُيَتِّمْ nuyattim	تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
imperative الْأَمْر	m		يَتِّمْ yattim		يَتِّمَا yattimā			يَتِّمُوا yattimū
imperative الْأَمْر	f		يَتِّمِي yattimī		يَتِّمَا yattimā			يَتِّمْنَ yattimna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يُتِّمْتُ yuttimtu	يُتِّمْتَ yuttimta	يُتِّمَ yuttima	يُتِّمْتُمَا yuttimtumā	يُتِّمَا yuttimā	يُتِّمْنَا yuttimnā	يُتِّمْتُمْ yuttimtum	يُتِّمُوا yuttimū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يُتِّمْتُ yuttimtu	يُتِّمْتِ yuttimti	يُتِّمَتْ yuttimat	يُتِّمْتُمَا yuttimtumā	يُتِّمَتَا yuttimatā	يُتِّمْنَا yuttimnā	يُتِّمْتُنَّ yuttimtunna	يُتِّمْنَ yuttimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُيَتَّمُ ʔuyattamu	تُيَتَّمُ tuyattamu	يُيَتَّمُ yuyattamu	تُيَتَّمَانِ tuyattamāni	يُيَتَّمَانِ yuyattamāni	نُيَتَّمُ nuyattamu	تُيَتَّمُونَ tuyattamūna	يُيَتَّمُونَ yuyattamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أُيَتَّمُ ʔuyattamu	تُيَتَّمِينَ tuyattamīna	تُيَتَّمُ tuyattamu	تُيَتَّمَانِ tuyattamāni	تُيَتَّمَانِ tuyattamāni	نُيَتَّمُ nuyattamu	تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُيَتَّمَ ʔuyattama	تُيَتَّمَ tuyattama	يُيَتَّمَ yuyattama	تُيَتَّمَا tuyattamā	يُيَتَّمَا yuyattamā	نُيَتَّمَ nuyattama	تُيَتَّمُوا tuyattamū	يُيَتَّمُوا yuyattamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُيَتَّمَ ʔuyattama	تُيَتَّمِي tuyattamī	تُيَتَّمَ tuyattama	تُيَتَّمَا tuyattamā	تُيَتَّمَا tuyattamā	نُيَتَّمَ nuyattama	تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُيَتَّمْ ʔuyattam	تُيَتَّمْ tuyattam	يُيَتَّمْ yuyattam	تُيَتَّمَا tuyattamā	يُيَتَّمَا yuyattamā	نُيَتَّمْ nuyattam	تُيَتَّمُوا tuyattamū	يُيَتَّمُوا yuyattamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُيَتَّمْ ʔuyattam	تُيَتَّمِي tuyattamī	تُيَتَّمْ tuyattam	تُيَتَّمَا tuyattamā	تُيَتَّمَا tuyattamā	نُيَتَّمْ nuyattam	تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna

Noun

يَتَم • (yatam) m

verbal noun of يَتِمَ (yatima) (form I)

Declension

Declension of noun يَتَم (yatam)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	يَتَم yatam	الْيَتَم al-yatam	يَتَم yatam
Nominative	يَتَمٌ yatamun	الْيَتَمُ al-yatamu	يَتَمُ yatamu
Accusative	يَتَمًا yataman	الْيَتَمَ al-yatama	يَتَمَ yatama
Genitive	يَتَمٍ yatamin	الْيَتَمِ al-yatami	يَتَمِ yatami

Noun

يَتْم or يُتْم • (yatm or yutm) m

verbal noun of يَتُمَ (yatuma) (form I)
verbal noun of يَتَمَ (yatama) (form I)

Declension

Declension of noun يَتْم (yatm)‎; يُتْم (yutm)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	يَتْم‎; يُتْم yatm‎; yutm	الْيَتْم‎; الْيُتْم al-yatm‎; al-yutm	يَتْم‎; يُتْم yatm‎; yutm
Nominative	يَتْمٌ‎; يُتْمٌ yatmun‎; yutmun	الْيَتْمُ‎; الْيُتْمُ al-yatmu‎; al-yutmu	يَتْمُ‎; يُتْمُ yatmu‎; yutmu
Accusative	يَتْمًا‎; يُتْمًا yatman‎; yutman	الْيَتْمَ‎; الْيُتْمَ al-yatma‎; al-yutma	يَتْمَ‎; يُتْمَ yatma‎; yutma
Genitive	يَتْمٍ‎; يُتْمٍ yatmin‎; yutmin	الْيَتْمِ‎; الْيُتْمِ al-yatmi‎; al-yutmi	يَتْمِ‎; يُتْمِ yatmi‎; yutmi

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

يَتِمُّ • (yatimmu) (form I)

third-person masculine singular non-past active indicative of تَمَّ (tamma)

Verb

يَتِمَّ • (yatimma) (form I)

third-person masculine singular non-past active subjunctive of تَمَّ (tamma)
third-person masculine singular non-past active jussive of تَمَّ (tamma)

Verb

يَتِمِّ • (yatimmi) (form I)

third-person masculine singular non-past active jussive of تَمَّ (tamma)

Verb

يُتَمُّ • (yutammu) (form I)

third-person masculine singular non-past passive indicative of تَمَّ (tamma)

Verb

يُتَمَّ • (yutamma) (form I)

third-person masculine singular non-past passive subjunctive of تَمَّ (tamma)
third-person masculine singular non-past passive jussive of تَمَّ (tamma)

Verb

يُتَمِّ • (yutammi) (form I)

third-person masculine singular non-past passive jussive of تَمَّ (tamma)

Verb

يُتِمُّ • (yutimmu) (form IV)

third-person masculine singular non-past active indicative of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتِمَّ • (yutimma) (form IV)

third-person masculine singular non-past active subjunctive of أَتَمَّ (ʔatamma)
third-person masculine singular non-past active jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتِمِّ • (yutimmi) (form IV)

third-person masculine singular non-past active jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتَمُّ • (yutammu) (form IV)

third-person masculine singular non-past passive indicative of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتَمَّ • (yutamma) (form IV)

third-person masculine singular non-past passive subjunctive of أَتَمَّ (ʔatamma)
third-person masculine singular non-past passive jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)

Verb

يُتَمِّ • (yutammi) (form IV)

third-person masculine singular non-past passive jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.