τέμνω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

For earlier τάμνω (támnō), with ε from aorist ἔτεμον (étemon), from Proto-Indo-European *tm̥-né-h₁-ti, *tm̥-n-h₁-énti, nasal-infixed present (the present tense system includes a N progressive aspect marker) from *temh₁- (“to cut”).[1]

Cognate with Latin temnō, tondeō, tempus, templum.

Pronunciation
 

Verb

τέμνω • (témnō)

  1. to cut, hew
  2. to maim, wound
  3. to butcher, sacrifice
  4. to cut down, reap
  5. to cut through, advance, drive through, plow through

Conjugation
   Present: τέμνω, τέμνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέμνω τέμνεις τέμνει τέμνετον τέμνετον τέμνομεν τέμνετε τέμνουσῐ(ν)
subjunctive τέμνω τέμνῃς τέμνῃ τέμνητον τέμνητον τέμνωμεν τέμνητε τέμνωσῐ(ν)
optative τέμνοιμῐ τέμνοις τέμνοι τέμνοιτον τεμνοίτην τέμνοιμεν τέμνοιτε τέμνοιεν
imperative   τέμνε τεμνέτω τέμνετον τεμνέτων   τέμνετε τεμνόντων
middle/
passive		 indicative τέμνομαι τέμνῃ,
τέμνει		 τέμνεται τέμνεσθον τέμνεσθον τεμνόμεθᾰ τέμνεσθε τέμνονται
subjunctive τέμνωμαι τέμνῃ τέμνηται τέμνησθον τέμνησθον τεμνώμεθᾰ τέμνησθε τέμνωνται
optative τεμνοίμην τέμνοιο τέμνοιτο τέμνοισθον τεμνοίσθην τεμνοίμεθᾰ τέμνοισθε τέμνοιντο
imperative   τέμνου τεμνέσθω τέμνεσθον τεμνέσθων   τέμνεσθε τεμνέσθων
active middle/passive
infinitive τέμνειν τέμνεσθαι
participle m τέμνων τεμνόμενος
f τέμνουσᾰ τεμνομένη
n τέμνον τεμνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτεμνον, ἐτεμνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτεμνον ἔτεμνες ἔτεμνε(ν) ἐτέμνετον ἐτεμνέτην ἐτέμνομεν ἐτέμνετε ἔτεμνον
middle/
passive		 indicative ἐτεμνόμην ἐτέμνου ἐτέμνετο ἐτέμνεσθον ἐτεμνέσθην ἐτεμνόμεθᾰ ἐτέμνεσθε ἐτέμνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τεμέω, τεμέομαι, τεμήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεμέω τεμέεις τεμέει τεμέετον τεμέετον τεμέομεν τεμέετε τεμέουσῐ(ν)
optative τεμέοιμῐ τεμέοις τεμέοι τεμέοιτον τεμεοίτην τεμέοιμεν τεμέοιτε τεμέοιεν
middle indicative τεμέομαι τεμέῃ,
τεμέει		 τεμέεται τεμέεσθον τεμέεσθον τεμεόμεθᾰ τεμέεσθε τεμέονται
optative τεμεοίμην τεμέοιο τεμέοιτο τεμέοισθον τεμεοίσθην τεμεοίμεθᾰ τεμέοισθε τεμέοιντο
passive indicative τεμήσομαι τεμήσῃ τεμήσεται τεμήσεσθον τεμήσεσθον τεμησόμεθᾰ τεμήσεσθε τεμήσονται
optative τεμησοίμην τεμήσοιο τεμήσοιτο τεμήσοισθον τεμησοίσθην τεμησοίμεθᾰ τεμήσοισθε τεμήσοιντο
active middle passive
infinitive τεμέειν τεμέεσθαι τεμήσεσθαι
participle m τεμέων τεμεόμενος τεμησόμενος
f τεμέουσᾰ τεμεομένη τεμησομένη
n τεμέον τεμεόμενον τεμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τεμῶ, τεμοῦμαι, τεμήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεμῶ τεμεῖς τεμεῖ τεμεῖτον τεμεῖτον τεμοῦμεν τεμεῖτε τεμοῦσῐ(ν)
optative τεμοίην,
τεμοῖμῐ		 τεμοίης,
τεμοῖς		 τεμοίη,
τεμοῖ		 τεμοῖτον,
τεμοίητον		 τεμοίτην,
τεμοιήτην		 τεμοῖμεν,
τεμοίημεν		 τεμοῖτε,
τεμοίητε		 τεμοῖεν,
τεμοίησᾰν
middle indicative τεμοῦμαι τεμῇ τεμεῖται τεμεῖσθον τεμεῖσθον τεμούμεθᾰ τεμεῖσθε τεμοῦνται
optative τεμοίμην τεμοῖο τεμοῖτο τεμοῖσθον τεμοίσθην τεμοίμεθᾰ τεμοῖσθε τεμοῖντο
passive indicative τεμήσομαι τεμήσῃ τεμήσεται τεμήσεσθον τεμήσεσθον τεμησόμεθᾰ τεμήσεσθε τεμήσονται
optative τεμησοίμην τεμήσοιο τεμήσοιτο τεμήσοισθον τεμησοίσθην τεμησοίμεθᾰ τεμήσοισθε τεμήσοιντο
active middle passive
infinitive τεμεῖν τεμεῖσθαι τεμήσεσθαι
participle m τεμῶν τεμούμενος τεμησόμενος
f τεμοῦσᾰ τεμουμένη τεμησομένη
n τεμοῦν τεμούμενον τεμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτεμον, ἐτεμόμην, ἐτμήθην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτεμον ἔτεμες ἔτεμε(ν) ἐτέμετον ἐτεμέτην ἐτέμομεν ἐτέμετε ἔτεμον
subjunctive τέμω τέμῃς τέμῃ τέμητον τέμητον τέμωμεν τέμητε τέμωσῐ(ν)
optative τέμοιμῐ τέμοις τέμοι τέμοιτον τεμοίτην τέμοιμεν τέμοιτε τέμοιεν
imperative   τέμε τεμέτω τέμετον τεμέτων   τέμετε τεμόντων
middle indicative ἐτεμόμην ἐτέμου ἐτέμετο ἐτέμεσθον ἐτεμέσθην ἐτεμόμεθᾰ ἐτέμεσθε ἐτέμοντο
subjunctive τέμωμαι τέμῃ τέμηται τέμησθον τέμησθον τεμώμεθᾰ τέμησθε τέμωνται
optative τεμοίμην τέμοιο τέμοιτο τέμοισθον τεμοίσθην τεμοίμεθᾰ τέμοισθε τέμοιντο
imperative   τεμοῦ τεμέσθω τέμεσθον τεμέσθων   τέμεσθε τεμέσθων
passive indicative ἐτμήθην ἐτμήθης ἐτμήθη ἐτμήθητον ἐτμηθήτην ἐτμήθημεν ἐτμήθητε ἐτμήθησᾰν
subjunctive τμηθῶ τμηθῇς τμηθῇ τμηθῆτον τμηθῆτον τμηθῶμεν τμηθῆτε τμηθῶσῐ(ν)
optative τμηθείην τμηθείης τμηθείη τμηθεῖτον,
τμηθείητον		 τμηθείτην,
τμηθειήτην		 τμηθεῖμεν,
τμηθείημεν		 τμηθεῖτε,
τμηθείητε		 τμηθεῖεν,
τμηθείησᾰν
imperative   τμήθητῐ τμηθήτω τμήθητον τμηθήτων   τμήθητε τμηθέντων
active middle passive
infinitive τεμεῖν τεμέσθαι τμηθῆναι
participle m τεμών τεμόμενος τμηθείς
f τεμοῦσᾰ τεμομένη τμηθεῖσᾰ
n τεμόν τεμόμενον τμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτᾰμον, ἐτᾰμόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτᾰμον ἔτᾰμες ἔτᾰμε(ν) ἐτᾰ́μετον ἐτᾰμέτην ἐτᾰ́μομεν ἐτᾰ́μετε ἔτᾰμον
subjunctive τᾰ́μω,
τᾰ́μωμῐ		 τᾰ́μῃς,
τᾰ́μῃσθᾰ		 τᾰ́μῃ,
τᾰ́μῃσῐ		 τᾰ́μητον τᾰ́μητον τᾰ́μωμεν τᾰ́μητε τᾰ́μωσῐ(ν)
optative τᾰ́μοιμῐ τᾰ́μοις/τᾰ́μοισθᾰ τᾰ́μοι τᾰμεῖτον τᾰμείτην τᾰμεῖμεν τᾰμεῖτε τᾰμεῖεν
imperative   τᾰ́με τᾰμέτω τᾰ́μετον τᾰμέτων   τᾰ́μετε τᾰμόντων
middle indicative ἐτᾰμόμην ἐτᾰ́μεο ἐτᾰ́μετο ἐτᾰ́μεσθον ἐτᾰμέσθην ἐτᾰμόμε(σ)θᾰ ἐτᾰ́μεσθε ἐτᾰ́μοντο
subjunctive τᾰ́μωμαι τᾰ́μηαι τᾰ́μηται τᾰ́μησθον τᾰ́μησθον τᾰμώμε(σ)θᾰ τᾰ́μησθε τᾰ́μωνται
optative τᾰμοίμην τᾰ́μοιο τᾰ́μοιτο τᾰ́μοισθον τᾰμοίσθην τᾰμοίμε(σ)θᾰ τᾰ́μοισθε τᾰμοίᾰτο
imperative   τᾰ́μεο τᾰμέσθω τᾰ́μεσθον τᾰμέσθων   τᾰ́μεσθε τᾰμέσθων
active middle
infinitive τᾰμεῖν/τᾰμέμεν(αι) τᾰμέσθαι
participle m τᾰμών τᾰμόμενος
f τᾰμοῦσᾰ τᾰμομένη
n τᾰμόν τᾰμόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: τᾰ́μον, τᾰμόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τᾰ́μον τᾰ́μες τᾰ́με(ν) τᾰ́μετον τᾰμέτην τᾰ́μομεν τᾰ́μετε τᾰ́μον
middle indicative τᾰμόμην τᾰ́μεο τᾰ́μετο τᾰ́μεσθον τᾰμέσθην τᾰμόμε(σ)θᾰ τᾰ́μεσθε τᾰ́μοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτμηκᾰ, τέτμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτμηκᾰ τέτμηκᾰς τέτμηκε(ν) τετμήκᾰτον τετμήκᾰτον τετμήκᾰμεν τετμήκᾰτε τετμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετμήκω τετμήκῃς τετμήκῃ τετμήκητον τετμήκητον τετμήκωμεν τετμήκητε τετμήκωσῐ(ν)
optative τετμήκοιμῐ,
τετμηκοίην		 τετμήκοις,
τετμηκοίης		 τετμήκοι,
τετμηκοίη		 τετμήκοιτον τετμηκοίτην τετμήκοιμεν τετμήκοιτε τετμήκοιεν
imperative   τέτμηκε τετμηκέτω τετμήκετον τετμηκέτων   τετμήκετε τετμηκόντων
middle/
passive		 indicative τέτμημαι τέτμησαι τέτμηται τέτμησθον τέτμησθον τετμήμεθᾰ τέτμησθε τέτμηνται
subjunctive τετμημένος ὦ τετμημένος ᾖς τετμημένος ᾖ τετμημένω ἦτον τετμημένω ἦτον τετμημένοι ὦμεν τετμημένοι ἦτε τετμημένοι ὦσῐ(ν)
optative τετμημένος εἴην τετμημένος εἴης τετμημένος εἴη τετμημένω εἴητον/εἶτον τετμημένω εἰήτην/εἴτην τετμημένοι εἴημεν/εἶμεν τετμημένοι εἴητε/εἶτε τετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τέτμησο τετμήσθω τέτμησθον τετμήσθων   τέτμησθε τετμήσθων
active middle/passive
infinitive τετμηκέναι τετμῆσθαι
participle m τετμηκώς τετμημένος
f τετμηκυῖᾰ τετμημένη
n τετμηκός τετμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετμήκειν, ἐτετμήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετμήκειν,
ἐτετμήκη		 ἐτετμήκεις,
ἐτετμήκης		 ἐτετμήκει(ν) ἐτετμήκετον ἐτετμηκέτην ἐτετμήκεμεν ἐτετμήκετε ἐτετμήκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐτετμήμην ἐτέτμησο ἐτέτμητο ἐτέτμησθον ἐτετμήσθην ἐτετμήμεθᾰ ἐτέτμησθε ἐτέτμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀμφιτέμνω (amphitémnō)
  • ἀνατέμνω (anatémnō)
  • ἀντιτέμνω (antitémnō)
  • ἀποπροτέμνω (apoprotémnō)
  • ἀποτέμνω (apotémnō)
  • διατέμνω (diatémnō)
  • διεκτέμνω (diektémnō)
  • ἐγκατατέμνω (enkatatémnō)
  • ἐκτέμνω (ektémnō)
  • ἐναποτέμνω (enapotémnō)
  • ἐντέμνω (entémnō)
  • ἐπανατέμνω (epanatémnō)
  • ἐπικατατέμνω (epikatatémnō)
  • ἐπισυντέμνω (episuntémnō)
  • ἐπιτέμνω (epitémnō)
  • κατατέμνω (katatémnō)
  • παρατέμνω (paratémnō)
  • περιτέμνω (peritémnō)
  • προανατέμνω (proanatémnō)
  • προαποτέμνω (proapotémnō)
  • προδιατέμνω (prodiatémnō)
  • προεκτέμνω (proektémnō)
  • προσανατέμνω (prosanatémnō)
  • προσεπιτέμνω (prosepitémnō)
  • προστέμνω (prostémnō)
  • προτέμνω (protémnō)
  • προϋποτέμνω (proüpotémnō)
  • συναποτέμνω (sunapotémnō)
  • συνεκτέμνω (sunektémnō)
  • συνεπιτέμνω (sunepitémnō)
  • συντέμνω (suntémnō)
  • ταμίας (tamías)
  • τμῆμᾰ (tmêma)
  • τμῆσις (tmêsis)
  • τομή (tomḗ)
  • τόμος (tómos)
  • ὑποτέμνω (hupotémnō)

References
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) “τέμνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1465

Further reading
  • “τέμνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “τέμνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “τέμνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • τέμνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • τέμνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN

Greek

Verb

τέμνω • (témno)

  1. to cut, cut off
  2. (geometry) to meet or pass through

Further reading

Center for Greek Language

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.