σύγκειμαι

Ancient Greek

συν- (sun-) +‎ κεῖμαι (keîmai)

σύγκειμαι • (súnkeimai)

(in passive) to lie together
(functioning as the passive of συντίθημι (suntíthēmi)) to be composed, be compounded; to be contrived, concocted
to be agreed on

Present: σύγκειμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	σύγκειμαι	σύγκεισαι	σύγκειται	σύγκεισθον	σύγκεισθον	συγκείμεθα	σύγκεισθε	σύγκεινται / συγκέᾰται / συγκέονται / συγκείᾰται
	subjunctive	συγκῶμαι	συγκέῃ	συγκέηται/συγκεῖται	συγκέησθον	συγκέησθον	συγκώμεθᾰ	συγκέησθε	συγκέωνται/συγκείωνται
	optative	συγκοίμην	συγκοῖο	συγκοῖτο	συγκοῖσθον	συγκοίσθην	συγκοίμεθᾰ	συγκοῖσθε	συγκοῖντο
	imperative		σύγκεισο	συγκείσθω	σύγκεισθον	συγκείσθων		σύγκεισθον	συγκείσθων

infinitive						σύγκεισθαι/συγκέεσθαι
participle	m					συγκείμενος
	f					συγκειμένη
	n					συγκείμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: συνεκείμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	συνεκείμην	συνέκεισο	συνέκειτο	συνέκεισθον	συνεκείσθην	συνεκείμεθα	συνέκεισθε	συνέκειντο/συνεκέατο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: συγκείσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	συγκείσομαι	συγκείσῃ, συγκείσει	συγκείσεται	συγκείσεσθον	συγκείσεσθον	συγκεισόμεθᾰ	συγκείσεσθε	συγκείσονται
middle	optative	συγκεισοίμην	συγκείσοιο	συγκείσοιτο	συγκείσοισθον	συγκεισοίσθην	συγκεισοίμεθᾰ	συγκείσοισθε	συγκείσοιντο
					middle
infinitive					συγκείσεσθαι
participle	m				συγκεισόμενος
	f				συγκεισομένη
	n				συγκεισόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.