σταίτινος

Ancient Greek

Etymology

From σταῖς (staîs, “dough”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stǎi̯.ti.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈstɛ.ti.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈstɛ.ti.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈste.ti.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.ti.nos/

Adjective

σταίτῐνος • (staítinos) m (feminine σταιτῐ́νη, neuter σταίτῐνον); first/second declension

of flour or dough of spelt
Synonym: στεάτῐνος (steátinos)

Inflection

First and second declension of σταίτῐνος; σταιτῐ́νη; σταίτῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σταίτῐνος staítinos	σταιτῐ́νη staitínē	σταίτῐνον staítinon	σταιτῐ́νω staitínō	σταιτῐ́νᾱ staitínā	σταιτῐ́νω staitínō	σταίτῐνοι staítinoi	σταίτῐναι staítinai	σταίτῐνᾰ staítina
Genitive	σταιτῐ́νου staitínou	σταιτῐ́νης staitínēs	σταιτῐ́νου staitínou	σταιτῐ́νοιν staitínoin	σταιτῐ́ναιν staitínain	σταιτῐ́νοιν staitínoin	σταιτῐ́νων staitínōn	σταιτῐ́νων staitínōn	σταιτῐ́νων staitínōn
Dative	σταιτῐ́νῳ staitínōi	σταιτῐ́νῃ staitínēi	σταιτῐ́νῳ staitínōi	σταιτῐ́νοιν staitínoin	σταιτῐ́ναιν staitínain	σταιτῐ́νοιν staitínoin	σταιτῐ́νοις staitínois	σταιτῐ́ναις staitínais	σταιτῐ́νοις staitínois
Accusative	σταίτῐνον staítinon	σταιτῐ́νην staitínēn	σταίτῐνον staítinon	σταιτῐ́νω staitínō	σταιτῐ́νᾱ staitínā	σταιτῐ́νω staitínō	σταιτῐ́νους staitínous	σταιτῐ́νᾱς staitínās	σταίτῐνᾰ staítina
Vocative	σταίτῐνε staítine	σταιτῐ́νη staitínē	σταίτῐνον staítinon	σταιτῐ́νω staitínō	σταιτῐ́νᾱ staitínā	σταιτῐ́νω staitínō	σταίτῐνοι staítinoi	σταίτῐναι staítinai	σταίτῐνᾰ staítina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σταιτῐ́νως staitínōs			σταιτῐνώτερος staitinṓteros			σταιτῐνώτᾰτος staitinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.