στεάτινος

Ancient Greek

Etymology

From στέαρ (stéar, “dough”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ste.ǎː.ti.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /steˈa.ti.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /steˈa.ti.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /steˈa.ti.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /steˈa.ti.nos/

Adjective

στεᾱ́τῐνος • (steā́tinos) m (feminine στεᾱτῐ́νη, neuter στεᾱ́τῐνον); first/second declension

of flour or dough of spelt
Synonym: σταίτῐνος (staítinos)

Inflection

First and second declension of στεᾱ́τῐνος; στεᾱτῐ́νη; στεᾱ́τῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στεᾱ́τῐνος steā́tinos	στεᾱτῐ́νη steātínē	στεᾱ́τῐνον steā́tinon	στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱτῐ́νᾱ steātínā	στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱ́τῐνοι steā́tinoi	στεᾱ́τῐναι steā́tinai	στεᾱ́τῐνᾰ steā́tina
Genitive	στεᾱτῐ́νου steātínou	στεᾱτῐ́νης steātínēs	στεᾱτῐ́νου steātínou	στεᾱτῐ́νοιν steātínoin	στεᾱτῐ́ναιν steātínain	στεᾱτῐ́νοιν steātínoin	στεᾱτῐ́νων steātínōn	στεᾱτῐ́νων steātínōn	στεᾱτῐ́νων steātínōn
Dative	στεᾱτῐ́νῳ steātínōi	στεᾱτῐ́νῃ steātínēi	στεᾱτῐ́νῳ steātínōi	στεᾱτῐ́νοιν steātínoin	στεᾱτῐ́ναιν steātínain	στεᾱτῐ́νοιν steātínoin	στεᾱτῐ́νοις steātínois	στεᾱτῐ́ναις steātínais	στεᾱτῐ́νοις steātínois
Accusative	στεᾱ́τῐνον steā́tinon	στεᾱτῐ́νην steātínēn	στεᾱ́τῐνον steā́tinon	στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱτῐ́νᾱ steātínā	στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱτῐ́νους steātínous	στεᾱτῐ́νᾱς steātínās	στεᾱ́τῐνᾰ steā́tina
Vocative	στεᾱ́τῐνε steā́tine	στεᾱτῐ́νη steātínē	στεᾱ́τῐνον steā́tinon	στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱτῐ́νᾱ steātínā	στεᾱτῐ́νω steātínō	στεᾱ́τῐνοι steā́tinoi	στεᾱ́τῐναι steā́tinai	στεᾱ́τῐνᾰ steā́tina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στεᾱτῐ́νως steātínōs			στεᾱτῐνώτερος steātinṓteros			στεᾱτῐνώτᾰτος steātinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.