σημαίνω
Ancient Greek
Alternative forms
- σᾱμαίνω (sāmaínō)
Etymology
From σῆμᾰ (sêma, “a mark”), with the original -n- stem (i.e. *dʰyeh₂mn̥yeti), as ὀνομαίνω (onomaínō) from ὄνομᾰ (ónoma).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /sɛː.mǎi̯.nɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /se̝ˈmɛ.no/
- (4th CE Koine) IPA(key): /siˈmɛ.no/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /siˈme.no/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /siˈme.no/
Verb
σημαίνω • (sēmaínō)
Inflection
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | σημαίνω | σημαίνεις | σημαίνει | σημαίνετον | σημαίνετον | σημαίνομεν | σημαίνετε | σημαίνουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | σημαίνω | σημαίνῃς | σημαίνῃ | σημαίνητον | σημαίνητον | σημαίνωμεν | σημαίνητε | σημαίνωσῐ(ν) | |||||
optative | σημαίνοιμῐ | σημαίνοις | σημαίνοι | σημαίνοιτον | σημαινοίτην | σημαίνοιμεν | σημαίνοιτε | σημαίνοιεν | |||||
imperative | σήμαινε | σημαινέτω | σημαίνετον | σημαινέτων | σημαίνετε | σημαινόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | σημαίνομαι | σημαίνῃ, σημαίνει |
σημαίνεται | σημαίνεσθον | σημαίνεσθον | σημαινόμεθᾰ | σημαίνεσθε | σημαίνονται | ||||
subjunctive | σημαίνωμαι | σημαίνῃ | σημαίνηται | σημαίνησθον | σημαίνησθον | σημαινώμεθᾰ | σημαίνησθε | σημαίνωνται | |||||
optative | σημαινοίμην | σημαίνοιο | σημαίνοιτο | σημαίνοισθον | σημαινοίσθην | σημαινοίμεθᾰ | σημαίνοισθε | σημαίνοιντο | |||||
imperative | σημαίνου | σημαινέσθω | σημαίνεσθον | σημαινέσθων | σημαίνεσθε | σημαινέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | σημαίνειν | σημαίνεσθαι | |||||||||||
participle | m | σημαίνων | σημαινόμενος | ||||||||||
f | σημαίνουσᾰ | σημαινομένη | |||||||||||
n | σημαῖνον | σημαινόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἐσήμαινον, ἐσημαινόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐσήμαινον | ἐσήμαινες | ἐσήμαινε(ν) | ἐσημαίνετον | ἐσημαινέτην | ἐσημαίνομεν | ἐσημαίνετε | ἐσήμαινον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐσημαινόμην | ἐσημαίνου | ἐσημαίνετο | ἐσημαίνεσθον | ἐσημαινέσθην | ἐσημαινόμεθᾰ | ἐσημαίνεσθε | ἐσημαίνοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | σημαίνεσκον | σημαίνεσκες | σημαίνεσκε(ν) | σημαινέσκετον | σημαινεσκέτην | σημαινέσκομεν | σημαινέσκετε | σημαίνεσκον | ||||
middle/ passive |
indicative | σημαινεσκόμην | σημαινέσκου | σημαινέσκετο | σημαινέσκεσθον | σημαινεσκέσθην | σημαινεσκόμεθᾰ | σημαινέσκεσθε | σημαινέσκοντο | ||||
Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: σημᾰνέω, σημᾰνέομαι, σημανθήσομαι (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | σημᾰνέω | σημᾰνέεις | σημᾰνέει | σημᾰνέετον | σημᾰνέετον | σημᾰνέομεν | σημᾰνέετε | σημᾰνέουσῐ(ν) | ||||
optative | σημᾰνέοιμῐ | σημᾰνέοις | σημᾰνέοι | σημᾰνέοιτον | σημᾰνεοίτην | σημᾰνέοιμεν | σημᾰνέοιτε | σημᾰνέοιεν | |||||
middle | indicative | σημᾰνέομαι | σημᾰνέῃ, σημᾰνέει |
σημᾰνέεται | σημᾰνέεσθον | σημᾰνέεσθον | σημᾰνεόμεθᾰ | σημᾰνέεσθε | σημᾰνέονται | ||||
optative | σημᾰνεοίμην | σημᾰνέοιο | σημᾰνέοιτο | σημᾰνέοισθον | σημᾰνεοίσθην | σημᾰνεοίμεθᾰ | σημᾰνέοισθε | σημᾰνέοιντο | |||||
passive | indicative | σημανθήσομαι | σημανθήσῃ | σημανθήσεται | σημανθήσεσθον | σημανθήσεσθον | σημανθησόμεθᾰ | σημανθήσεσθε | σημανθήσονται | ||||
optative | σημανθησοίμην | σημανθήσοιο | σημανθήσοιτο | σημανθήσοισθον | σημανθησοίσθην | σημανθησοίμεθᾰ | σημανθήσοισθε | σημανθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | σημᾰνέειν | σημᾰνέεσθαι | σημανθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | σημᾰνέων | σημᾰνεόμενος | σημανθησόμενος | |||||||||
f | σημᾰνέουσᾰ | σημᾰνεομένη | σημανθησομένη | ||||||||||
n | σημᾰνέον | σημᾰνεόμενον | σημανθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: σημᾰνῶ, σημᾰνοῦμαι, σημανθήσομαι (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | σημᾰνῶ | σημᾰνεῖς | σημᾰνεῖ | σημᾰνεῖτον | σημᾰνεῖτον | σημᾰνοῦμεν | σημᾰνεῖτε | σημᾰνοῦσῐ(ν) | ||||
optative | σημᾰνοίην, σημᾰνοῖμῐ |
σημᾰνοίης, σημᾰνοῖς |
σημᾰνοίη, σημᾰνοῖ |
σημᾰνοῖτον, σημᾰνοίητον |
σημᾰνοίτην, σημᾰνοιήτην |
σημᾰνοῖμεν, σημᾰνοίημεν |
σημᾰνοῖτε, σημᾰνοίητε |
σημᾰνοῖεν, σημᾰνοίησᾰν | |||||
middle | indicative | σημᾰνοῦμαι | σημᾰνῇ | σημᾰνεῖται | σημᾰνεῖσθον | σημᾰνεῖσθον | σημᾰνούμεθᾰ | σημᾰνεῖσθε | σημᾰνοῦνται | ||||
optative | σημᾰνοίμην | σημᾰνοῖο | σημᾰνοῖτο | σημᾰνοῖσθον | σημᾰνοίσθην | σημᾰνοίμεθᾰ | σημᾰνοῖσθε | σημᾰνοῖντο | |||||
passive | indicative | σημανθήσομαι | σημανθήσῃ | σημανθήσεται | σημανθήσεσθον | σημανθήσεσθον | σημανθησόμεθᾰ | σημανθήσεσθε | σημανθήσονται | ||||
optative | σημανθησοίμην | σημανθήσοιο | σημανθήσοιτο | σημανθήσοισθον | σημανθησοίσθην | σημανθησοίμεθᾰ | σημανθήσοισθε | σημανθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | σημᾰνεῖν | σημᾰνεῖσθαι | σημανθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | σημᾰνῶν | σημᾰνούμενος | σημανθησόμενος | |||||||||
f | σημᾰνοῦσᾰ | σημᾰνουμένη | σημανθησομένη | ||||||||||
n | σημᾰνοῦν | σημᾰνούμενον | σημανθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | σημᾰνέω | σημᾰνέεις | σημᾰνέει | σημᾰνέετον | σημᾰνέετον | σημᾰνέομεν | σημᾰνέετε | σημᾰνέουσῐ(ν) | ||||
optative | σημᾰνέοιμῐ | σημᾰνέοις | σημᾰνέοι | σημᾰνέοιτον | σημᾰνεοίτην | σημᾰνέοιμεν | σημᾰνέοιτε | σημᾰνέοιεν | |||||
middle | indicative | σημᾰνέομαι | σημᾰνέεαι | σημᾰνέεται | σημᾰνέεσθον | σημᾰνέεσθον | σημᾰνεόμεθᾰ | σημᾰνέεσθε | σημᾰνέονται | ||||
optative | σημᾰνεοίμην | σημᾰνέοιο | σημᾰνέοιτο | σημᾰνέοισθον | σημᾰνεοίσθην | σημᾰνεοίμεθᾰ | σημᾰνέοισθε | σημᾰνεοίᾰτο | |||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | σημᾰνέειν | σημᾰνέεσθαι | |||||||||||
participle | m | σημᾰνέων | σημᾰνεόμενος | ||||||||||
f | σημᾰνέουσᾰ | σημᾰνεομένη | |||||||||||
n | σημᾰνέον | σημᾰνεόμενον | |||||||||||
Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἐσήμηνᾰ, ἐσημηνᾰ́μην, ἐσημάνθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐσήμηνᾰ | ἐσήμηνᾰς | ἐσήμηνε(ν) | ἐσημήνᾰτον | ἐσημηνᾰ́την | ἐσημήνᾰμεν | ἐσημήνᾰτε | ἐσήμηνᾰν | ||||
subjunctive | σημήνω | σημήνῃς | σημήνῃ | σημήνητον | σημήνητον | σημήνωμεν | σημήνητε | σημήνωσῐ(ν) | |||||
optative | σημήναιμῐ | σημήνειᾰς, σημήναις |
σημήνειε(ν), σημήναι |
σημήναιτον | σημηναίτην | σημήναιμεν | σημήναιτε | σημήνειᾰν, σημήναιεν | |||||
imperative | σήμηνον | σημηνᾰ́τω | σημήνᾰτον | σημηνᾰ́των | σημήνᾰτε | σημηνᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐσημηνᾰ́μην | ἐσημήνω | ἐσημήνᾰτο | ἐσημήνᾰσθον | ἐσημηνᾰ́σθην | ἐσημηνᾰ́μεθᾰ | ἐσημήνᾰσθε | ἐσημήνᾰντο | ||||
subjunctive | σημήνωμαι | σημήνῃ | σημήνηται | σημήνησθον | σημήνησθον | σημηνώμεθᾰ | σημήνησθε | σημήνωνται | |||||
optative | σημηναίμην | σημήναιο | σημήναιτο | σημήναισθον | σημηναίσθην | σημηναίμεθᾰ | σημήναισθε | σημήναιντο | |||||
imperative | σήμηναι | σημηνᾰ́σθω | σημήνᾰσθον | σημηνᾰ́σθων | σημήνᾰσθε | σημηνᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐσημάνθην | ἐσημάνθης | ἐσημάνθη | ἐσημάνθητον | ἐσημανθήτην | ἐσημάνθημεν | ἐσημάνθητε | ἐσημάνθησᾰν | ||||
subjunctive | σημανθῶ | σημανθῇς | σημανθῇ | σημανθῆτον | σημανθῆτον | σημανθῶμεν | σημανθῆτε | σημανθῶσῐ(ν) | |||||
optative | σημανθείην | σημανθείης | σημανθείη | σημανθεῖτον, σημανθείητον |
σημανθείτην, σημανθειήτην |
σημανθεῖμεν, σημανθείημεν |
σημανθεῖτε, σημανθείητε |
σημανθεῖεν, σημανθείησᾰν | |||||
imperative | σημάνθητῐ | σημανθήτω | σημάνθητον | σημανθήτων | σημάνθητε | σημανθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | σημῆναι | σημήνᾰσθαι | σημανθῆναι | ||||||||||
participle | m | σημήνᾱς | σημηνᾰ́μενος | σημανθείς | |||||||||
f | σημήνᾱσᾰ | σημηνᾰμένη | σημανθεῖσᾰ | ||||||||||
n | σημῆνᾰν | σημηνᾰ́μενον | σημανθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: σήμηνᾰ, σημηνᾰ́μην, σημάνθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | σήμηνᾰ | σήμηνᾰς | σήμηνε(ν) | σημήνᾰτον | σημηνᾰ́την | σημήνᾰμεν | σημήνᾰτε | σήμηνᾰν | ||||
subjunctive | σημήνω | σημήνῃς | σημήνῃ | σημήνητον | σημήνητον | σημήνωμεν | σημήνητε | σημήνωσῐ(ν) | |||||
optative | σημήναιμῐ | σημήνειᾰς, σημήναις |
σημήνειε(ν), σημήναι |
σημήναιτον | σημηναίτην | σημήναιμεν | σημήναιτε | σημήνειᾰν, σημήναιεν | |||||
imperative | σήμηνον | σημηνᾰ́τω | σημήνᾰτον | σημηνᾰ́των | σημήνᾰτε | σημηνᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | σημηνᾰ́μην | σημήνω | σημήνᾰτο | σημήνᾰσθον | σημηνᾰ́σθην | σημηνᾰ́μεθᾰ | σημήνᾰσθε | σημήνᾰντο | ||||
subjunctive | σημήνωμαι | σημήνῃ | σημήνηται | σημήνησθον | σημήνησθον | σημηνώμεθᾰ | σημήνησθε | σημήνωνται | |||||
optative | σημηναίμην | σημήναιο | σημήναιτο | σημήναισθον | σημηναίσθην | σημηναίμεθᾰ | σημήναισθε | σημήναιντο | |||||
imperative | σήμηναι | σημηνᾰ́σθω | σημήνᾰσθον | σημηνᾰ́σθων | σημήνᾰσθε | σημηνᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | σημάνθην | σημάνθης | σημάνθη | σημάνθητον | σημανθήτην | σημάνθημεν | σημάνθητε | σημάνθησᾰν | ||||
subjunctive | σημανθῶ | σημανθῇς | σημανθῇ | σημανθῆτον | σημανθῆτον | σημανθῶμεν | σημανθῆτε | σημανθῶσῐ(ν) | |||||
optative | σημανθείην | σημανθείης | σημανθείη | σημανθεῖτον, σημανθείητον |
σημανθείτην, σημανθειήτην |
σημανθεῖμεν, σημανθείημεν |
σημανθεῖτε, σημανθείητε |
σημανθεῖεν, σημανθείησᾰν | |||||
imperative | σημάνθητῐ | σημανθήτω | σημάνθητον | σημανθήτων | σημάνθητε | σημανθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | σημῆναι | σημήνᾰσθαι | σημανθῆναι | ||||||||||
participle | m | σημήνᾱς | σημηνᾰ́μενος | σημανθείς | |||||||||
f | σημήνᾱσᾰ | σημηνᾰμένη | σημανθεῖσᾰ | ||||||||||
n | σημῆνᾰν | σημηνᾰ́μενον | σημανθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἐσήμᾱνᾰ, ἐσημᾱνᾰ́μην, ἐσημάνθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐσήμᾱνᾰ | ἐσήμᾱνᾰς | ἐσήμᾱνε(ν) | ἐσημᾱ́νᾰτον | ἐσημᾱνᾰ́την | ἐσημᾱ́νᾰμεν | ἐσημᾱ́νᾰτε | ἐσήμᾱνᾰν | ||||
subjunctive | σημᾱ́νω | σημᾱ́νῃς | σημᾱ́νῃ | σημᾱ́νητον | σημᾱ́νητον | σημᾱ́νωμεν | σημᾱ́νητε | σημᾱ́νωσῐ(ν) | |||||
optative | σημᾱ́ναιμῐ | σημᾱ́νειᾰς, σημᾱ́ναις |
σημᾱ́νειε(ν), σημᾱ́ναι |
σημᾱ́ναιτον | σημᾱναίτην | σημᾱ́ναιμεν | σημᾱ́ναιτε | σημᾱ́νειᾰν, σημᾱ́ναιεν | |||||
imperative | σήμᾱνον | σημᾱνᾰ́τω | σημᾱ́νᾰτον | σημᾱνᾰ́των | σημᾱ́νᾰτε | σημᾱνᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐσημᾱνᾰ́μην | ἐσημᾱ́νω | ἐσημᾱ́νᾰτο | ἐσημᾱ́νᾰσθον | ἐσημᾱνᾰ́σθην | ἐσημᾱνᾰ́μεθᾰ | ἐσημᾱ́νᾰσθε | ἐσημᾱ́νᾰντο | ||||
subjunctive | σημᾱ́νωμαι | σημᾱ́νῃ | σημᾱ́νηται | σημᾱ́νησθον | σημᾱ́νησθον | σημᾱνώμεθᾰ | σημᾱ́νησθε | σημᾱ́νωνται | |||||
optative | σημᾱναίμην | σημᾱ́ναιο | σημᾱ́ναιτο | σημᾱ́ναισθον | σημᾱναίσθην | σημᾱναίμεθᾰ | σημᾱ́ναισθε | σημᾱ́ναιντο | |||||
imperative | σήμᾱναι | σημᾱνᾰ́σθω | σημᾱ́νᾰσθον | σημᾱνᾰ́σθων | σημᾱ́νᾰσθε | σημᾱνᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐσημάνθην | ἐσημάνθης | ἐσημάνθη | ἐσημάνθητον | ἐσημανθήτην | ἐσημάνθημεν | ἐσημάνθητε | ἐσημάνθησᾰν | ||||
subjunctive | σημανθῶ | σημανθῇς | σημανθῇ | σημανθῆτον | σημανθῆτον | σημανθῶμεν | σημανθῆτε | σημανθῶσῐ(ν) | |||||
optative | σημανθείην | σημανθείης | σημανθείη | σημανθεῖτον, σημανθείητον |
σημανθείτην, σημανθειήτην |
σημανθεῖμεν, σημανθείημεν |
σημανθεῖτε, σημανθείητε |
σημανθεῖεν, σημανθείησᾰν | |||||
imperative | σημάνθητῐ | σημανθήτω | σημάνθητον | σημανθήτων | σημάνθητε | σημανθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | σημᾶναι | σημᾱ́νᾰσθαι | σημανθῆναι | ||||||||||
participle | m | σημᾱ́νᾱς | σημᾱνᾰ́μενος | σημανθείς | |||||||||
f | σημᾱ́νᾱσᾰ | σημᾱνᾰμένη | σημανθεῖσᾰ | ||||||||||
n | σημᾶνᾰν | σημᾱνᾰ́μενον | σημανθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: σεσήμαγκᾰ, σεσήμᾰσμαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | σεσήμαγκᾰ | σεσήμαγκᾰς | σεσήμαγκε(ν) | σεσημάγκᾰτον | σεσημάγκᾰτον | σεσημάγκᾰμεν | σεσημάγκᾰτε | σεσημάγκᾱσῐ(ν) | ||||
subjunctive | σεσημάγκω | σεσημάγκῃς | σεσημάγκῃ | σεσημάγκητον | σεσημάγκητον | σεσημάγκωμεν | σεσημάγκητε | σεσημάγκωσῐ(ν) | |||||
optative | σεσημάγκοιμῐ, σεσημαγκοίην |
σεσημάγκοις, σεσημαγκοίης |
σεσημάγκοι, σεσημαγκοίη |
σεσημάγκοιτον | σεσημαγκοίτην | σεσημάγκοιμεν | σεσημάγκοιτε | σεσημάγκοιεν | |||||
imperative | σεσήμαγκε | σεσημαγκέτω | σεσημάγκετον | σεσημαγκέτων | σεσημάγκετε | σεσημαγκόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | σεσήμᾰσμαι | σεσήμᾰνσαι | σεσήμᾰνται | σεσήμᾰνθον | σεσήμᾰνθον | σεσημᾰ́σμεθᾰ | σεσήμᾰνθε | σεσημᾰ́νᾰται | ||||
subjunctive | σεσημᾰσμένος ὦ | σεσημᾰσμένος ᾖς | σεσημᾰσμένος ᾖ | σεσημᾰσμένω ἦτον | σεσημᾰσμένω ἦτον | σεσημᾰσμένοι ὦμεν | σεσημᾰσμένοι ἦτε | σεσημᾰσμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | σεσημᾰσμένος εἴην | σεσημᾰσμένος εἴης | σεσημᾰσμένος εἴη | σεσημᾰσμένω εἴητον/εἶτον | σεσημᾰσμένω εἰήτην/εἴτην | σεσημᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν | σεσημᾰσμένοι εἴητε/εἶτε | σεσημᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | σεσήμᾰνσο | σεσημᾰ́νθω | σεσήμᾰνθον | σεσημᾰ́νθων | σεσήμᾰνθε | σεσημᾰ́νθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | σεσημαγκέναι | σεσημᾰ́νθαι | |||||||||||
participle | m | σεσημαγκώς | σεσημᾰσμένος | ||||||||||
f | σεσημαγκυῖᾰ | σεσημᾰσμένη | |||||||||||
n | σεσημαγκός | σεσημᾰσμένον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Derived terms
- ἀντῐσημαίνω (antisēmaínō)
- ἀποσημαίνω (aposēmaínō)
- δῐᾰσημαίνω (diasēmaínō)
- ἐκσημαίνω (eksēmaínō)
- ἐνσημαίνω (ensēmaínō)
- ἐπῐσημαίνω (episēmaínō)
- κᾰτᾰσημαίνομαι (katasēmaínomai)
- πᾰρᾰσημαίνομαι (parasēmaínomai)
- προσημαίνω (prosēmaínō)
- προσσημαίνω (prossēmaínō)
- σῠσσημαίνω (sussēmaínō)
- ὑποσημαίνω (huposēmaínō)
Related terms
- σήμανσῐς (sḗmansis)
- σημαντέος (sēmantéos)
- σημαντήρ (sēmantḗr)
- σημαντήρῐον (sēmantḗrion)
- σημαντῐκός (sēmantikós)
- σημαντός (sēmantós)
- σημάντριον (sēmántrion)
- σημαντρίς (sēmantrís)
- σήμαντρον (sḗmantron)
- σημάντωρ (sēmántōr)
- σημᾰσίᾱ (sēmasíā)
Further reading
- “σημαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- σημαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- σημαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- G4591 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Greek
Etymology
Inherited from Ancient Greek σημαίνω (sēmaínō),[1] from σῆμα n (sêma, “sign, mark”).
Pronunciation
- IPA(key): /siˈme.no/
- Hyphenation: ση‧μαί‧νω
Verb
σημαίνω • (simaíno) (past σήμανα, passive σημαίνομαι, p‑past σημάνθηκα, ppp σεσημασμένος)
- to mean, signify
- Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γυρνάμε στο «business as usual».
- Allá aftó den simaínei óti gyrnáme sto «business as usual».
- But this doesn't mean that we're going back to “business as usual”.
- Νερό σημαίνει υγεία: Μάθετε τα «μυστικά» του και πιείτε περισσότερο.
- Neró simaínei ygeía: Máthete ta «mystiká» tou kai pieíte perissótero.
- Water means health: Learn its “secrets” and drink more of it.
- to ring, sound
- (nautical) to signal
- (passive voice) to be marked
Conjugation
σημαίνω σημαίνομαι
Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
1 sg | σημαίνω | σημάνω | σημαίνομαι | σημανθώ |
2 sg | σημαίνεις | σημάνεις | σημαίνεσαι | σημανθείς |
3 sg | σημαίνει | σημάνει | σημαίνεται | σημανθεί |
1 pl | σημαίνουμε, [‑ομε] | σημάνουμε, [‑ομε] | σημαινόμαστε | σημανθούμε |
2 pl | σημαίνετε | σημάνετε | σημαίνεστε, σημαινόσαστε | σημανθείτε |
3 pl | σημαίνουν(ε) | σημάνουν(ε) | σημαίνονται | σημανθούν(ε) |
Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
1 sg | σήμαινα | σήμανα | σημαινόμουν(α) | σημάνθηκα |
2 sg | σήμαινες | σήμανες | σημαινόσουν(α) | σημάνθηκες |
3 sg | σήμαινε | σήμανε | σημαινόταν(ε) | σημάνθηκε |
1 pl | σημαίναμε | σημάναμε | σημαινόμασταν, (‑όμαστε) | σημανθήκαμε |
2 pl | σημαίνατε | σημάνατε | σημαινόσασταν, (‑όσαστε) | σημανθήκατε |
3 pl | σήμαιναν, σημαίναν(ε) | σήμαναν, σημάναν(ε) | σημαίνονταν, (σημαινόντουσαν) | σημάνθηκαν, σημανθήκαν(ε) |
Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
1 sg | θα σημαίνω ➤ | θα σημάνω ➤ | θα σημαίνομαι ➤ | θα σημανθώ ➤ |
2,3 sg, 1,2,3 pl | θα σημαίνεις, … | θα σημάνεις, … | θα σημαίνεσαι, … | θα σημανθείς, … |
Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … σημάνει | έχω, έχεις, … σημανθεί είμαι, είσαι, … σεσημασμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
Past perfect ➤ | είχα, είχες, … σημάνει | είχα, είχες, … σημανθεί ήμουν, ήσουν, … σεσημασμένος, ‑η, ‑ο | ||
Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … σημάνει | θα έχω, θα έχεις, … σημανθεί θα είμαι, θα είσαι, … σεσημασμένος, ‑η, ‑ο | ||
Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
2 sg | σήμαινε | σήμανε | — | σημάνσου |
2 pl | σημαίνετε | σημάνετε | σημαίνεστε | σημανθείτε |
Other forms | Active voice | Passive voice | ||
Present participle➤ | σημαίνοντας ➤ | — | ||
Perfect participle➤ | έχοντας σημάνει ➤ | {σεσημασμένος, ‑η, ‑o} ➤ | ||
Nonfinite form➤ | σημάνει | σημανθεί | ||
Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
- formal participles:
- σημαίνων (simaínon), σημαίνουσα (simaínousa) & neuter σημαίνον (simaínon) also substantivised
- σημαινόμενο (simainómeno) substantivised neuter
- σεσημασμένος (sesimasménos)
- επισημαίνω (episimaíno)
- σημασία f (simasía, “meaning”)
- and see: σήμα n (síma, “sign, mark”)
References
- σημαίνω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.