προστίθημι

Ancient Greek

Alternative forms

ποτιτίθημι (potitíthēmi) — Doric

Etymology

προσ- (pros-) +‎ τίθημι (títhēmi)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.tí.tʰɛː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prosˈti.tʰe̝.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /prosˈti.θi.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prosˈti.θi.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prosˈti.θi.mi/

Verb

προστίθημῐ • (prostíthēmi)

to put in front of, shut
to hand over, deliver
to grant, bestow
to impose
to attribute, impute
to add, increase
to join
(Koine, followed by ind. or inf.) to do again; to repeat or continue[1]
- Genesis 4:2a (LXX)
  καί προσέθηκεν τεκεῖν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τὸν Αβελ.
- Luke 20:11
  καὶ προσέθετο ἕτερον πέμψαι δοῦλον...
(in middle) to agree with/to
(in middle) to associate with
(in middle) to gain
(in middle) to bring upon

Conjugation

Present: προστῐ́θημῐ, προστῐ́θεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προστῐ́θημῐ	προστῐ́θης	προστῐ́θησῐ(ν)	προστῐ́θετον	προστῐ́θετον	προστῐ́θεμεν	προστῐ́θετε	προστῐθέᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προστῐθῶ	προστῐθῇς	προστῐθῇ	προστῐθῆτον	προστῐθῆτον	προστῐθῶμεν	προστῐθῆτε	προστῐθῶσῐ(ν)
	optative	προστῐθείην	προστῐθείης	προστῐθείη	προστῐθεῖτον, προστῐθείητον	προστῐθείτην, προστῐθειήτην	προστῐθεῖμεν, προστῐθείημεν	προστῐθεῖτε, προστῐθείητε	προστῐθεῖεν, προστῐθείησᾰν
	imperative		προστῐ́θει	προστῐθέτω	προστῐ́θετον	προστῐθέτων		προστῐ́θετε	προστῐθέντων
middle/ passive	indicative	προστῐ́θεμαι	προστῐ́θεσαι	προστῐ́θεται	προστῐ́θεσθον	προστῐ́θεσθον	προστῐθέμεθᾰ	προστῐ́θεσθε	προστῐ́θενται
	subjunctive	προστῐθῶμαι	προστῐθῇ	προστῐθῆται	προστῐθῆσθον	προστῐθῆσθον	προστῐθώμεθᾰ	προστῐθῆσθε	προστῐθῶνται
	optative	προστῐθείμην	προστῐθεῖο	προστῐθεῖτο, προστῐθοῖτο	προστῐθεῖσθον, προστῐθοῖσθον	προστῐθείσθην, προστῐθοίσθην	προστῐθείμεθᾰ, προστῐθοίμεθᾰ	προστῐθεῖσθε, προστῐθοῖσθε	προστῐθεῖντο, προστῐθοῖντο
	imperative		προστῐ́θεσο	προστῐθέσθω	προστῐ́θεσθον	προστῐθέσθων		προστῐ́θεσθε	προστῐθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προστῐθέναι				προστῐ́θεσθαι
participle	m	προστῐθείς				προστῐθέμενος
	f	προστῐθεῖσᾰ				προστῐθεμένη
	n	προστῐθέν				προστῐθέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: προσετῐ́θην, προσετῐθέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσετῐ́θην	προσετῐ́θεις	προσετῐ́θει	προσετῐ́θετον	προσετῐθέτην	προσετῐ́θεμεν	προσετῐ́θετε	προσετῐ́θεσᾰν
middle/ passive	indicative	προσετῐθέμην	προσετῐ́θεσο	προσετῐ́θετο	προσετῐ́θεσθον	προσετῐθέσθην	προσετῐθέμεθᾰ	προσετῐ́θεσθε	προσετῐ́θεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: προστῐ́θην, προστῐθέμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προστῐ́θην	προστῐ́θεις	προστῐ́θει	προστῐ́θετον	προστῐθέτην	προστῐ́θεμεν	προστῐ́θετε	προστῐ́θεσᾰν
middle/ passive	indicative	προστῐθέμην	προστῐ́θεσο	προστῐ́θετο	προστῐ́θεσθον	προστῐθέσθην	προστῐθέμε(σ)θᾰ	προστῐ́θεσθε	προστῐ́θεντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: προσθήσω, προσθήσομαι, προστεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσθήσω	προσθήσεις	προσθήσει	προσθήσετον	προσθήσετον	προσθήσομεν	προσθήσετε	προσθήσουσῐ(ν)
active	optative	προσθήσοιμῐ	προσθήσοις	προσθήσοι	προσθήσοιτον	προσθησοίτην	προσθήσοιμεν	προσθήσοιτε	προσθήσοιεν
middle	indicative	προσθήσομαι	προσθήσῃ, προσθήσει	προσθήσεται	προσθήσεσθον	προσθήσεσθον	προσθησόμεθᾰ	προσθήσεσθε	προσθήσονται
middle	optative	προσθησοίμην	προσθήσοιο	προσθήσοιτο	προσθήσοισθον	προσθησοίσθην	προσθησοίμεθᾰ	προσθήσοισθε	προσθήσοιντο
passive	indicative	προστεθήσομαι	προστεθήσῃ	προστεθήσεται	προστεθήσεσθον	προστεθήσεσθον	προστεθησόμεθᾰ	προστεθήσεσθε	προστεθήσονται
passive	optative	προστεθησοίμην	προστεθήσοιο	προστεθήσοιτο	προστεθήσοισθον	προστεθησοίσθην	προστεθησοίμεθᾰ	προστεθήσοισθε	προστεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προσθήσειν			προσθήσεσθαι		προστεθήσεσθαι
participle	m	προσθήσων			προσθησόμενος		προστεθησόμενος
	f	προσθήσουσᾰ			προσθησομένη		προστεθησομένη
	n	προσθῆσον			προσθησόμενον		προστεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προσέθετον, προσεθέμην, προσετέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				προσέθετον	προσεθέτην	προσέθεμεν	προσέθετε	προσέθεσᾰν
	subjunctive	προσθῶ	προσθῇς	προσθῇ	προσθῆτον	προσθῆτον	προσθῶμεν	προσθῆτε	προσθῶσῐ(ν)
	optative	προσθείην	προσθείης	προσθείη	προσθεῖτον, προσθείητον	προσθείτην, προσθειήτην	προσθεῖμεν, προσθείημεν	προσθεῖτε, προσθείητε	προσθεῖεν, προσθείησᾰν
	imperative		πρόσθες	προσθέτω	πρόσθετον	προσθέτων		πρόσθετε	προσθέντων
middle	indicative	προσεθέμην	προσέθου	προσέθετο	προσέθεσθον	προσεθέσθην	προσεθέμεθᾰ	προσέθεσθε	προσέθεντο
	subjunctive	προσθῶμαι	προσθῇ	προσθῆται	προσθῆσθον	προσθῆσθον	προσθώμεθᾰ	προσθῆσθε	προσθῶνται
	optative	προσθείμην	προσθεῖο	προσθεῖτο, προσθοῖτο	προσθεῖσθον	προσθείσθην	προσθείμεθᾰ	προσθεῖσθε	προσθεῖντο
	imperative		πρόσθου	προσθέσθω	πρόσθεσθον	προσθέσθων		πρόσθεσθε	προσθέσθων
passive	indicative	προσετέθην	προσετέθης	προσετέθη	προσετέθητον	προσετεθήτην	προσετέθημεν	προσετέθητε	προσετέθησᾰν
	subjunctive	προστεθῶ	προστεθῇς	προστεθῇ	προστεθῆτον	προστεθῆτον	προστεθῶμεν	προστεθῆτε	προστεθῶσῐ(ν)
	optative	προστεθείην	προστεθείης	προστεθείη	προστεθεῖτον, προστεθείητον	προστεθείτην, προστεθειήτην	προστεθεῖμεν, προστεθείημεν	προστεθεῖτε, προστεθείητε	προστεθεῖεν, προστεθείησᾰν
	imperative		προστέθηθῐ	προστεθήτω	προστέθητον	προστεθήτων		προστέθητε	προστεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προσθεῖναι			προσθέσθαι		προστεθῆναι
participle	m	προσθείς			προσθέμενος		προστεθείς
	f	προσθεῖσᾰ			προσθεμένη		προστεθεῖσᾰ
	n	προσθέν			προσθέμενον		προστεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προσέθηκᾰ, προσεθηκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσέθηκᾰ	προσέθηκᾰς	προσέθηκε(ν)	προσεθήκᾰτον	προσεθηκᾰ́την	προσεθήκᾰμεν	προσεθήκᾰτε	προσέθηκᾰν
middle	indicative	προσεθηκᾰ́μην	προσεθήκω	προσεθήκᾰτο	προσεθήκᾰσθον	προσεθηκᾰ́σθην	προσεθηκᾰ́μεθᾰ	προσεθήκᾰσθε	προσεθήκᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προστέθηκᾰ, προστέθειμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προστέθηκᾰ	προστέθηκᾰς	προστέθηκε(ν)	προστεθήκᾰτον	προστεθήκᾰτον	προστεθήκᾰμεν	προστεθήκᾰτε	προστεθήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προστεθήκω	προστεθήκῃς	προστεθήκῃ	προστεθήκητον	προστεθήκητον	προστεθήκωμεν	προστεθήκητε	προστεθήκωσῐ(ν)
	optative	προστεθήκοιμῐ, προστεθηκοίην	προστεθήκοις, προστεθηκοίης	προστεθήκοι, προστεθηκοίη	προστεθήκοιτον	προστεθηκοίτην	προστεθήκοιμεν	προστεθήκοιτε	προστεθήκοιεν
	imperative		προστέθηκε	προστεθηκέτω	προστεθήκετον	προστεθηκέτων		προστεθήκετε	προστεθηκόντων
middle/ passive	indicative	προστέθειμαι	προστέθεισαι	προστέθειται	προστέθεισθον	προστέθεισθον	προστεθείμεθᾰ	προστέθεισθε	προστέθεινται
	subjunctive	προστεθειμένος ὦ	προστεθειμένος ᾖς	προστεθειμένος ᾖ	προστεθειμένω ἦτον	προστεθειμένω ἦτον	προστεθειμένοι ὦμεν	προστεθειμένοι ἦτε	προστεθειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προστεθειμένος εἴην	προστεθειμένος εἴης	προστεθειμένος εἴη	προστεθειμένω εἴητον/εἶτον	προστεθειμένω εἰήτην/εἴτην	προστεθειμένοι εἴημεν/εἶμεν	προστεθειμένοι εἴητε/εἶτε	προστεθειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προστέθεισο	προστεθείσθω	προστέθεισθον	προστεθείσθων		προστέθεισθε	προστεθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		προστεθηκέναι				προστεθεῖσθαι
participle	m	προστεθηκώς				προστεθειμένος
	f	προστεθηκυῖᾰ				προστεθειμένη
	n	προστεθηκός				προστεθειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

πρόσθεσις (prósthesis)
προσθήκη (prosthḗkē)

References

See Frederick William Danker, The Concise Greek-English Lexicon of the New Testament (Chicago: The University of Chicago Press, 2009), 306; G. Abbott-Smith, A Manual Greek Lexicon of the New Testament (New York: Charles Scribner's Sons, 1922), 387.