παραμένω

Ancient Greek

Alternative forms

παρμένω (parménō) — Poetic
παραμίμνω (paramímnō) — Poetic

Etymology

From παρά (pará, “beside”) + μένω (ménō, “I remain”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.no/

Verb

πᾰρᾰμένω • (paraménō)

to stay near, stand beside
- 421 BCE, Aristophanes, Peace 1108
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.402
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.400
- 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 39e
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Meno 97d
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Oeconomicus 3.4
to stand one's ground, stand fast
- 388 BCE, Aristophanes, Plutus 440
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.82
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.14
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.151
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 1.48
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 1.89
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 8.40
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.10
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 7.15
to stay behind
- 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 2
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Murder of Herodes 13
- 484 BCE – 425 BCE, Herodotus, 1 64
to survive
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.30
(of things) to endure, last
- 213 CE – 273 CE, Cassius Longinus, Collected Works 9.13
- 458 BCE, Euripides, Electra 942
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.57
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Areopagiticus 13
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Defence against a Charge of subverting the Democracy 28
- 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 11.10.1
- 400 BCE – 300 BCE, Timocles, Collected Works 9.1
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.6.17

Inflection

Present: πᾰρᾰμένω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρᾰμένω	πᾰρᾰμένεις	πᾰρᾰμένει	πᾰρᾰμένετον	πᾰρᾰμένετον	πᾰρᾰμένομεν	πᾰρᾰμένετε	πᾰρᾰμένουσῐ(ν)
	subjunctive	πᾰρᾰμένω	πᾰρᾰμένῃς	πᾰρᾰμένῃ	πᾰρᾰμένητον	πᾰρᾰμένητον	πᾰρᾰμένωμεν	πᾰρᾰμένητε	πᾰρᾰμένωσῐ(ν)
	optative	πᾰρᾰμένοιμῐ	πᾰρᾰμένοις	πᾰρᾰμένοι	πᾰρᾰμένοιτον	πᾰρᾰμενοίτην	πᾰρᾰμένοιμεν	πᾰρᾰμένοιτε	πᾰρᾰμένοιεν
	imperative		πᾰρᾰ́μενε	πᾰρᾰμενέτω	πᾰρᾰμένετον	πᾰρᾰμενέτων		πᾰρᾰμένετε	πᾰρᾰμενόντων
		active
infinitive		πᾰρᾰμένειν
participle	m	πᾰρᾰμένων
	f	πᾰρᾰμένουσᾰ
	n	πᾰρᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πᾰρέμενον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρέμενον	πᾰρέμενες	πᾰρέμενε(ν)	πᾰρεμένετον	πᾰρεμενέτην	πᾰρεμένομεν	πᾰρεμένετε	πᾰρέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πᾰρᾰμενέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρᾰμενέω	πᾰρᾰμενέεις	πᾰρᾰμενέει	πᾰρᾰμενέετον	πᾰρᾰμενέετον	πᾰρᾰμενέομεν	πᾰρᾰμενέετε	πᾰρᾰμενέουσῐ(ν)
active	optative	πᾰρᾰμενέοιμῐ	πᾰρᾰμενέοις	πᾰρᾰμενέοι	πᾰρᾰμενέοιτον	πᾰρᾰμενεοίτην	πᾰρᾰμενέοιμεν	πᾰρᾰμενέοιτε	πᾰρᾰμενέοιεν
		active
infinitive		πᾰρᾰμενέειν
participle	m	πᾰρᾰμενέων
	f	πᾰρᾰμενέουσᾰ
	n	πᾰρᾰμενέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πᾰρᾰμενῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρᾰμενῶ	πᾰρᾰμενεῖς	πᾰρᾰμενεῖ	πᾰρᾰμενεῖτον	πᾰρᾰμενεῖτον	πᾰρᾰμενοῦμεν	πᾰρᾰμενεῖτε	πᾰρᾰμενοῦσῐ(ν)
active	optative	πᾰρᾰμενοίην, πᾰρᾰμενοῖμῐ	πᾰρᾰμενοίης, πᾰρᾰμενοῖς	πᾰρᾰμενοίη, πᾰρᾰμενοῖ	πᾰρᾰμενοῖτον, πᾰρᾰμενοίητον	πᾰρᾰμενοίτην, πᾰρᾰμενοιήτην	πᾰρᾰμενοῖμεν, πᾰρᾰμενοίημεν	πᾰρᾰμενοῖτε, πᾰρᾰμενοίητε	πᾰρᾰμενοῖεν, πᾰρᾰμενοίησᾰν
		active
infinitive		πᾰρᾰμενεῖν
participle	m	πᾰρᾰμενῶν
	f	πᾰρᾰμενοῦσᾰ
	n	πᾰρᾰμενοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πᾰρέμεινᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρέμεινᾰ	πᾰρέμεινᾰς	πᾰρέμεινε(ν)	πᾰρεμείνᾰτον	πᾰρεμεινᾰ́την	πᾰρεμείνᾰμεν	πᾰρεμείνᾰτε	πᾰρέμεινᾰν
	subjunctive	πᾰρᾰμείνω	πᾰρᾰμείνῃς	πᾰρᾰμείνῃ	πᾰρᾰμείνητον	πᾰρᾰμείνητον	πᾰρᾰμείνωμεν	πᾰρᾰμείνητε	πᾰρᾰμείνωσῐ(ν)
	optative	πᾰρᾰμείναιμῐ	πᾰρᾰμείνειᾰς, πᾰρᾰμείναις	πᾰρᾰμείνειε(ν), πᾰρᾰμείναι	πᾰρᾰμείναιτον	πᾰρᾰμειναίτην	πᾰρᾰμείναιμεν	πᾰρᾰμείναιτε	πᾰρᾰμείνειᾰν, πᾰρᾰμείναιεν
	imperative		πᾰρᾰ́μεινον	πᾰρᾰμεινᾰ́τω	πᾰρᾰμείνᾰτον	πᾰρᾰμεινᾰ́των		πᾰρᾰμείνᾰτε	πᾰρᾰμεινᾰ́ντων
		active
infinitive		πᾰρᾰμεῖναι
participle	m	πᾰρᾰμείνᾱς
	f	πᾰρᾰμείνᾱσᾰ
	n	πᾰρᾰμεῖνᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πᾰρᾰμεμένηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρᾰμεμένηκᾰ	πᾰρᾰμεμένηκᾰς	πᾰρᾰμεμένηκε(ν)	πᾰρᾰμεμενήκᾰτον	πᾰρᾰμεμενήκᾰτον	πᾰρᾰμεμενήκᾰμεν	πᾰρᾰμεμενήκᾰτε	πᾰρᾰμεμενήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πᾰρᾰμεμενήκω	πᾰρᾰμεμενήκῃς	πᾰρᾰμεμενήκῃ	πᾰρᾰμεμενήκητον	πᾰρᾰμεμενήκητον	πᾰρᾰμεμενήκωμεν	πᾰρᾰμεμενήκητε	πᾰρᾰμεμενήκωσῐ(ν)
	optative	πᾰρᾰμεμενήκοιμῐ, πᾰρᾰμεμενηκοίην	πᾰρᾰμεμενήκοις, πᾰρᾰμεμενηκοίης	πᾰρᾰμεμενήκοι, πᾰρᾰμεμενηκοίη	πᾰρᾰμεμενήκοιτον	πᾰρᾰμεμενηκοίτην	πᾰρᾰμεμενήκοιμεν	πᾰρᾰμεμενήκοιτε	πᾰρᾰμεμενήκοιεν
	imperative		πᾰρᾰμεμένηκε	πᾰρᾰμεμενηκέτω	πᾰρᾰμεμενήκετον	πᾰρᾰμεμενηκέτων		πᾰρᾰμεμενήκετε	πᾰρᾰμεμενηκόντων
		active
infinitive		πᾰρᾰμεμενηκέναι
participle	m	πᾰρᾰμεμενηκώς
	f	πᾰρᾰμεμενηκυῖᾰ
	n	πᾰρᾰμεμενηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπιπᾰρᾰμένω (epiparaménō)
προσπᾰρᾰμένω (prosparaménō)
σῠμπᾰρᾰμένω (sumparaménō)

Related terms

ἀπᾰράμονος (aparámonos)
πᾰρᾰμονάριος (paramonários)
πᾰρᾰμονή (paramonḗ)
πᾰρᾰμόνιμος (paramónimos)
πᾰράμονος (parámonos)

References

“παραμένω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“παραμένω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“παραμένω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
παραμένω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
παραμένω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“παραμένω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G3887 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
παραμένω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /pa.ɾaˈme.no/
Hyphenation: πα‧ρα‧μέ‧νω

Etymology 1

Learnedly, from Ancient Greek παραμένω (paraménō), from παρά (pará, “at”) + μένω (ménō, “stay”)

Verb

παραμένω • (paraméno) (past παρέμεινα, passive —)

to remain, stay (at a location)
to remain, stay (unchanged)

Conjugation

παραμένω (active voice only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	παραμένω	παραμείνω
2 sg	παραμένεις	παραμείνεις
3 sg	παραμένει	παραμείνει

1 pl	παραμένουμε, [‑ομε]	παραμείνουμε, [‑ομε]
2 pl	παραμένετε	παραμείνετε
3 pl	παραμένουν(ε)	παραμείνουν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	παρέμενα	παρέμεινα
2 sg	παρέμενες	παρέμεινες
3 sg	παρέμενε	παρέμεινε

1 pl	παραμέναμε	παραμείναμε
2 pl	παραμένατε	παραμείνατε
3 pl	παρέμεναν, παραμέναν(ε)	παρέμειναν, παραμείναν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα παραμένω ➤	θα παραμείνω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα παραμένεις, …	θα παραμείνεις, …

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … παραμείνει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … παραμείνει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … παραμείνει

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	[παράμενε]	παράμεινε
2 pl	παραμένετε	παραμείνετε

Other forms
Active present participle ➤	παραμένοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας παραμείνει ➤
Passive perfect participle ➤	—

Nonfinite form ➤	παραμείνει


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

παραμονή f (paramoní, “sense: remaining”)

Etymology 2

From Modern Greek πάρα (pára, “very much”) + μένω (méno, “stay”).

Verb

παραμένω • (paraméno) (past παραέμεινα, passive —)

to stay, remain at a place for too long, more than excpected

Conjugation

παραμένω (active voice only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	παραμένω	παραμείνω
2 sg	παραμένεις	παραμείνεις
3 sg	παραμένει	παραμείνει

1 pl	παραμένουμε, [‑ομε]	παραμείνουμε, [‑ομε]
2 pl	παραμένετε	παραμείνετε
3 pl	παραμένουν(ε)	παραμείνουν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	παραέμενα	παραέμεινα
2 sg	παραέμενες	παραέμεινες
3 sg	παραέμενε	παραέμεινε

1 pl	παραμέναμε	παραμείναμε
2 pl	παραμένατε	παραμείνατε
3 pl	παραέμεναν, παραμέναν(ε)	παραέμειναν, παραμείναν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα παραμένω ➤	θα παραμείνω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα παραμένεις, …	θα παραμείνεις, …

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … παραμείνει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … παραμείνει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … παραμείνει

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	[παράμενε]	παράμεινε
2 pl	παραμένετε	παραμείνετε

Other forms
Active present participle ➤	παραμένοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας παραμείνει ➤
Passive perfect participle ➤	—

Nonfinite form ➤	παραμείνει


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.