ξεκωλώνω

Greek

Alternative forms

ξεκωλιάζω (xekoliázo)

Etymology

Byzantine Greek ξεκωλώνω (xekōlṓnō), equivalent to ξε- (xe-, “un-, de-”) +‎ κώλος (kólos, “arse”, suffix for verbs) +‎ -ώνω (-óno)

Pronunciation

IPA^(key): /kse.koˈlo.no/
Hyphenation: ξε‧κω‧λώ‧νω

Verb

ξεκωλώνω • (xekolóno) (past ξεκώλωσα, passive ξεκωλώνομαι)

(transitive, colloquial, very vulgar) to bugger, sodomize (especially violently or roughly)
(transitive, colloquial, vulgar, figuratively) to exhaust, tire, wear out
Ο προϊστάμενός μας μας έχει ξεκωλώσει στη δουλειά.
O proïstámenós mas mas échei xekolósei sti douleiá.
Our manager has worn us the fuck out with work.

Conjugation

ξεκωλώνω ξεκωλώνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	ξεκωλώνω	ξεκωλώσω	ξεκωλώνομαι	ξεκωλωθώ
2 sg	ξεκωλώνεις	ξεκωλώσεις	ξεκωλώνεσαι	ξεκωλωθείς
3 sg	ξεκωλώνει	ξεκωλώσει	ξεκωλώνεται	ξεκωλωθεί

1 pl	ξεκωλώνουμε, [‑ομε]	ξεκωλώσουμε, [‑ομε]	ξεκωλωνόμαστε	ξεκωλωθούμε
2 pl	ξεκωλώνετε	ξεκωλώσετε	ξεκωλώνεστε, ξεκωλωνόσαστε	ξεκωλωθείτε
3 pl	ξεκωλώνουν(ε)	ξεκωλώσουν(ε)	ξεκωλώνονται	ξεκωλωθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	ξεκώλωνα	ξεκώλωσα	ξεκωλωνόμουν(α)	ξεκωλώθηκα
2 sg	ξεκώλωνες	ξεκώλωσες	ξεκωλωνόσουν(α)	ξεκωλώθηκες
3 sg	ξεκώλωνε	ξεκώλωσε	ξεκωλωνόταν(ε)	ξεκωλώθηκε

1 pl	ξεκωλώναμε	ξεκωλώσαμε	ξεκωλωνόμασταν, (‑όμαστε)	ξεκωλωθήκαμε
2 pl	ξεκωλώνατε	ξεκωλώσατε	ξεκωλωνόσασταν, (‑όσαστε)	ξεκωλωθήκατε
3 pl	ξεκώλωναν, ξεκωλώναν(ε)	ξεκώλωσαν, ξεκωλώσαν(ε)	ξεκωλώνονταν, (ξεκωλωνόντουσαν)	ξεκωλώθηκαν, ξεκωλωθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ξεκωλώνω ➤	θα ξεκωλώσω ➤	θα ξεκωλώνομαι ➤	θα ξεκωλωθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα ξεκωλώνεις, …	θα ξεκωλώσεις, …	θα ξεκωλώνεσαι, …	θα ξεκωλωθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … ξεκωλώσει έχω, έχεις, … ξεκωλωμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … ξεκωλωθεί είμαι, είσαι, … ξεκωλωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … ξεκωλώσει είχα, είχες, … ξεκωλωμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … ξεκωλωθεί ήμουν, ήσουν, … ξεκωλωμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … ξεκωλώσει θα έχω, θα έχεις, … ξεκωλωμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … ξεκωλωθεί θα είμαι, θα είσαι, … ξεκωλωμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	ξεκώλωνε	ξεκώλωσε	—	ξεκωλώσου
2 pl	ξεκωλώνετε	ξεκωλώστε	ξεκωλώνεστε	ξεκωλωθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	ξεκωλώνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας ξεκωλώσει ➤		ξεκωλωμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	ξεκωλώσει		ξεκωλωθεί


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

(exhaust completely): εξαντλώ (exantló), ξεπατώνω (xepatóno)

Related terms

ξέκωλος (xékolos, “scantily clad, bottomless”) (colloquial)
ξεκωλιάρης m (xekoliáris, “very lucky person, jerk, dick”) (vulgar)
ξεκωλιάρα f (xekoliára, “scantily dressed female, bitch”) (vulgar)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.