μύτη

From Byzantine Greek μύτη (mútē), from Ancient Greek μύτις (mútis, “snout”). Displaced earlier Ancient Greek ῥίς (rhís).

• IPA^(key): /ˈmiti/
• Hyphenation: μύ‧τη

μύτη • (mýti) f (plural μύτες)

1. (anatomy) nose
2. point, pencil lead
3. toe (of shoe)
4. sense of smell

• μυτάρα f (mytára) (augmentative)
• μυτάκι n (mytáki) (diminutive)
• μυτίτσα f (mytítsa) (diminutive)
• μυτούλα f (mytoúla) (diminutive)
• μυταράς m (mytarás, “bignose”)
• μυτερός (myterós, “pointed”)
• μυταρού f (mytaroú, “bignose”)

• ρουθούνι n (routhoúni, “nostril”)

• μύτη - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
• μύτη on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el