κλέφτης

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κλέφτης (kléphtēs) from the ancient Ancient Greek κλέπτης (kléptēs) with [pt] > [ft].

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkle.ftis/
  • Hyphenation: κλέ‧φτης

Noun

κλέφτης • (kléftis) m (plural κλέφτες, feminine κλέφτρα)

  1. thief, stealer
  2. (history) klepht (member of an armed group of men who took refuge in the mountains, lived by stealing and fought against the Ottomans)
    Synonym: αρματολός (armatolós)

Declension
declension of κλέφτης
case     \     number singular plural
nominative κλέφτης • κλέφτες •
genitive κλέφτη • κλεφτών •
accusative κλέφτη • κλέφτες •
vocative κλέφτη • κλέφτες •

sense: thief

  • αντικλεπτικός (antikleptikós, “antitheft”)
  • αρχικλέφταρος m (archikléftaros, “master thief”)
  • αρχικλέφτης m (archikléftis, “master thief”)
  • αρχικλέφτρα f (archikléftra, “master thief”)
  • ζωοκλέφτης m (zookléftis)
  • κατσικοκλέφτης m (katsikokléftis)
  • κλεπτ- (klept-, prefix)
  • κλεπτο- (klepto-, prefix)
  • κλεφτάκος m (kleftákos, “petty thief”)
  • κλεφταράς m (kleftarás, “master theif”)
  • κλεφτοκοτάς m (kleftokotás)
  • κλεφτός (kleftós)
  • κλεφτοφάναρο n (kleftofánaro)
  • κλεφτράκος m (kleftrákos, “petty thief”)
  • κλεφτρόνι n (kleftróni, “petty thief”)
  • κλεψι- (klepsi-, prefix)
  • κλεψί- (klepsí-, prefix)
  • κλεψιά f (klepsiá, “theft”)
  • κλεψιμαίικος (klepsimaíikos) (colloquial)
  • κλέψιμο m (klépsimo, “theft”)
  • κλοπή f (klopí, “theft”)
  • χαρτοκλέφτης m (chartokléftis)
  • and see: κλέβω (klévo, “to steal”)

sense: klepht

  • κλέφτικα (kléftika, adverb)
  • κλέφτικο n (kléftiko, “kleftiko”)
  • κλέφτικος (kléftikos, “of the klephts”)
  • κλεφτοπόλεμος m (kleftopólemos, “lightening warfare”)
  • κλεφτόπουλο n (kleftópoulo, “a young kelpht”)
  • κλεφτουριά f (kleftouriá, “the klephts”)
  • πρωτοκλέφτης m (protokléftis, “klepht leader”)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.