ζηλευτός

Greek

Etymology

ζηλεύω (zilévo, “to be jealous, to be envious”) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation
  • IPA(key): /zileˈftos/
  • Hyphenation: ζη‧λευ‧τός

Adjective

ζηλευτός • (zileftós) m (feminine ζηλευτή, neuter ζηλευτό)

  1. enviable, coveted, desirable (desired by virtue of good qualities)
    Επειδή ήταν ζηλευτό προϊόν, δεν έμεινε στο κατάστημα πολύ ώρα.
    Epeidí ítan zileftó proïón, den émeine sto katástima polý óra.
    Since it was a desirable product, it didn't stay for long in the store.

Declension
Declension of ζηλευτός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ζηλευτός • ζηλευτή • ζηλευτό • ζηλευτοί • ζηλευτές • ζηλευτά •
genitive ζηλευτού • ζηλευτής • ζηλευτού • ζηλευτών • ζηλευτών • ζηλευτών •
accusative ζηλευτό • ζηλευτή • ζηλευτό • ζηλευτούς • ζηλευτές • ζηλευτά •
vocative ζηλευτέ • ζηλευτή • ζηλευτό • ζηλευτοί • ζηλευτές • ζηλευτά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ζηλευτός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ζηλευτός, etc.)

Synonyms
  • (enviable, desired): ζηλεμένος (zileménos), αξιοζήλευτος (axiozíleftos), επίζηλος (epízilos)

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.