εκκρούω

See also: ἐκκρούω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐκκρούω. For sense in linguistics, a semantic loan from German ausstoßen. Morphologically, from εκ- (“counter-”) +‎ κρούω (“strike”).

Pronunciation
  • IPA(key): /eˈkruo/
  • Hyphenation: εκ‧κρού‧ω

Verb

εκκρούω • (ekkroúo) (past εξέκρουσα, passive εκκρούομαι)

  1. to knock out
  2. (linguistics) to delete one of adjacent vowels of different words

Usage notes
  • Usually found in tenses of the present stem. Forms like εξέκρουσα are formal, using an internal augment.

Conjugation
εκκρούω   εκκρούομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg εκκρούω εκκρούσω εκκρούομαι εκκρουσθώ
2 sg εκκρούεις εκκρούσεις εκκρούεσαι εκκρουσθείς
3 sg εκκρούει εκκρούσει εκκρούεται εκκρουσθεί
1 pl εκκρούουμε, [‑ομε] εκκρούσουμε, [‑ομε] εκκρουόμαστε εκκρουσθούμε
2 pl εκκρούετε εκκρούσετε εκκρούεστε, εκκρουόσαστε εκκρουσθείτε
3 pl εκκρούουν(ε) εκκρούσουν(ε) εκκρούονται εκκρουσθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg εξέκρουα εξέκρουσα εκκρουόμουν(α) εκκρούσθηκα
2 sg εξέκρουες εξέκρουσες εκκρουόσουν(α) εκκρούσθηκες
3 sg εξέκρουε εξέκρουσε εκκρουόταν(ε) εκκρούσθηκε
1 pl εκκρούαμε εκκρούσαμε εκκρουόμασταν, (‑όμαστε) εκκρουσθήκαμε
2 pl εκκρούατε εκκρούσατε εκκρουόσασταν, (‑όσαστε) εκκρουσθήκατε
3 pl εξέκρουαν, εκκρούαν(ε) εξέκρουσαν, εκκρούσαν(ε) εκκρούονταν, (εκκρουόντουσαν) εκκρούσθηκαν, εκκρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα εκκρούω ➤ θα εκκρούσω ➤ θα εκκρούομαι ➤ θα εκκρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα εκκρούεις, … θα εκκρούσεις, … θα εκκρούεσαι, … θα εκκρουσθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … εκκρούσει   έχω, έχεις, … εκκρουσθεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … εκκρούσει   είχα, είχες, … εκκρουσθεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … εκκρούσει   θα έχω, θα έχεις, … εκκρουσθεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg (έκκρουε) έκκρουσε — εκκρούσου
2 pl εκκρούετε εκκρούστε εκκρούεστε εκκρουσθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ εκκρούοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας εκκρούσει ➤ —
Nonfinite form➤ εκκρούσει εκκρουσθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • έκκρουση f (ékkrousi, “deletion of vowel”) (linguistics)
  • πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται (pássalos passálo ekkroúetai)
  • and see: κρούω (kroúo, “strike”)
  • Not related to the phonetics term: έκκροτος (ékkrotos, “plosive”) (of consonants)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.