αὐτοκράτειρα
See also: αὐτοκρατείρα and αὐτοκρατείρᾳ
Ancient Greek
Etymology
From αὐτο- (auto-, “self”) + κράτειρα (kráteira, “ruler”) (from κρατέω (kratéō, “I rule, command”) and -τειρα (-teira, “feminine agent suffix.”), from κράτος (krátos, “power, strength”))
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /au̯.to.krá.teː.ra/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /aʍ.toˈkra.ti.ra/
- (4th CE Koine) IPA(key): /aɸ.toˈkra.ti.ra/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /af.toˈkra.ti.ra/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /af.toˈkra.ti.ra/
Noun
αὐτοκράτειρᾰ • (autokráteira) f (genitive αὐτοκρατείρᾱς); first declension
Inflection
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ αὐτοκρᾰ́τειρᾰ hē autokráteira |
τὼ αὐτοκρᾰτείρᾱ tṑ autokrateírā |
αἱ αὐτοκρᾰ́τειραι hai autokráteirai | ||||||||||
Genitive | τῆς αὐτοκρᾰτείρᾱς tês autokrateírās |
τοῖν αὐτοκρᾰτείραιν toîn autokrateírain |
τῶν αὐτοκρᾰτειρῶν tôn autokrateirôn | ||||||||||
Dative | τῇ αὐτοκρᾰτείρᾳ têi autokrateírāi |
τοῖν αὐτοκρᾰτείραιν toîn autokrateírain |
ταῖς αὐτοκρᾰτείραις taîs autokrateírais | ||||||||||
Accusative | τὴν αὐτοκρᾰ́τειρᾰν tḕn autokráteiran |
τὼ αὐτοκρᾰτείρᾱ tṑ autokrateírā |
τᾱ̀ς αὐτοκρᾰτείρᾱς tā̀s autokrateírās | ||||||||||
Vocative | αὐτοκρᾰ́τειρᾰ autokráteira |
αὐτοκρᾰτείρᾱ autokrateírā |
αὐτοκρᾰ́τειραι autokráteirai | ||||||||||
Notes: |
|
Coordinate terms
- αὐτοκράτωρ m (autokrátōr)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.