þola

See also: yola and Yola

Icelandic

Etymology

From Old Norse þola, from Proto-Germanic *þulāną. Cognate with English thole.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈθɔːla/
  • Rhymes: -ɔːla

Verb

þola (weak verb, third-person singular past indicative þoldi, supine þolað)

  1. to endure, to take, to withstand

Conjugation
þola — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þola
supine
(sagnbót)		 þolað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þolandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þoli við þolum present
(nútíð)		 ég þoli við þolum
þú þolir þið þolið þú þolir þið þolið
hann, hún, það þolir þeir, þær, þau þola hann, hún, það þoli þeir, þær, þau þoli
past
(þátíð)		 ég þoldi við þoldum past
(þátíð)		 ég þyldi við þyldum
þú þoldir þið þolduð þú þyldir þið þylduð
hann, hún, það þoldi þeir, þær, þau þoldu hann, hún, það þyldi þeir, þær, þau þyldu
imperative
(boðháttur)		 þoldu (þú) þolið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þol þoliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þolast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þolast
supine
(sagnbót)		 þolast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þolandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þolist við þolumst present
(nútíð)		 ég þolist við þolumst
þú þolist þið þolist þú þolist þið þolist
hann, hún, það þolist þeir, þær, þau þolast hann, hún, það þolist þeir, þær, þau þolist
past
(þátíð)		 ég þoldist við þoldumst past
(þátíð)		 ég þyldist við þyldumst
þú þoldist þið þoldust þú þyldist þið þyldust
hann, hún, það þoldist þeir, þær, þau þoldust hann, hún, það þyldist þeir, þær, þau þyldust
imperative
(boðháttur)		 {{{56}}} (þú) {{{57}}} (þið)
Forms with appended personal pronoun
{{{56}}}u {{{57}}}i *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Further reading

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þulāną.

Verb

þola (singular past indicative þoldi, plural past indicative þoldu, past participle þolt or þolat)

  1. to bear, endure, suffer

Conjugation
Conjugation of þola — active (weak class 3)
infinitive þola
present participle þolandi
past participle þolaðr
indicative present past
1st-person singular þoli þolda
2nd-person singular þolir þoldir
3rd-person singular þolir þoldi
1st-person plural þolum þoldum
2nd-person plural þolið þolduð
3rd-person plural þola þoldu
subjunctive present past
1st-person singular þola þølda
2nd-person singular þolir þøldir
3rd-person singular þoli þøldi
1st-person plural þolim þøldim
2nd-person plural þolið þøldið
3rd-person plural þoli þøldi
imperative present
2nd-person singular þol
1st-person plural þolum
2nd-person plural þolið
Conjugation of þola — mediopassive (weak class 3)
infinitive þolask
present participle þolandisk
past participle þolazk
indicative present past
1st-person singular þolumk þoldumk
2nd-person singular þolisk þoldisk
3rd-person singular þolisk þoldisk
1st-person plural þolumsk þoldumsk
2nd-person plural þolizk þolduzk
3rd-person plural þolask þoldusk
subjunctive present past
1st-person singular þolumk þøldumk
2nd-person singular þolisk þøldisk
3rd-person singular þolisk þøldisk
1st-person plural þolimsk þøldimsk
2nd-person plural þolizk þøldizk
3rd-person plural þolisk þøldisk
imperative present
2nd-person singular þolsk
1st-person plural þolumsk
2nd-person plural þolizk

Derived terms
  • þol n (“patience, endurance”)
  • þolanligr (“tolerable”)

Descendants
  • Icelandic: þola
  • Faroese: tola
  • Norwegian Nynorsk: tola, tole
  • Norwegian: (dialectal) tøla, tålå, tølja
  • Elfdalian: tuolå
  • Old Swedish: þola, þula
  • Scanian: tula
  • Old Danish: tholæ
  • Gutnish: tule

References
  • þola in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.

Old Swedish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse þola, from Proto-Germanic *þulāną.

Verb

þola

  1. to endure, to bear
  2. to tolerate, to accept
  3. to allow

Conjugation
Conjugation of þola (weak)
present past
infinitive þola —
participle þolandi, -e þolt (ntr.)
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk þol þoli, -e — þoldi, -e þoldi, -e
þū þol þoli, -e þol þoldi, -e þoldi, -e
han þol þoli, -e — þoldi, -e þoldi, -e
vīr þolum, -om þolum, -om þolum, -om þoldum, -om þoldum, -om
īr þolin þolin þolin þoldin þoldin
þēr þola þolin — þoldu, -om þoldin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk þolis þolis, -es — þoldis, -es þoldis, -es
þū þolis þolis, -es — þoldis, -es þoldis, -es
han þolis þolis, -es — þoldis, -es þoldis, -es
vīr þolums, -oms þolums, -oms — þoldums, -oms þoldums, -oms
īr þolins þolins — þoldins þoldins
þēr þolas þolins — þoldus, -os þoldins

Descendants
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.