ýra

See also: yra and þrá

Icelandic

Etymology

From Old Norse úr, perhaps ultimately from Proto-Indo-European *h₁wers- (“to rain”), in which case related to Latin urina.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈiːra/
    Rhymes: -iːra
    Homophone: Íra

Noun

ýra f (genitive singular ýru, nominative plural ýrur)

  1. a small splotch
  2. (in the plural) fine, light rain

Declension
declension of ýra
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative ýra ýran ýrur ýrurnar
accusative ýru ýruna ýrur ýrurnar
dative ýru ýrunni ýrum ýrunum
genitive ýru ýrunnar ýra ýranna

Verb

ýra (weak verb, third-person singular past indicative ýrði, supine ýrt)

  1. (transitive, with dative) to strew or spray (tiny droplets or finely ground meal)
  2. (transitive, with accusative) to moisten
  3. (intransitive, of a blade) to be dull, not sharp enough

Conjugation
ýra — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að ýra
supine
(sagnbót)		 ýrt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 ýrandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég ýri við ýrum present
(nútíð)		 ég ýri við ýrum
þú ýrir þið ýrið þú ýrir þið ýrið
hann, hún, það ýrir þeir, þær, þau ýra hann, hún, það ýri þeir, þær, þau ýri
past
(þátíð)		 ég ýrði við ýrðum past
(þátíð)		 ég ýrði við ýrðum
þú ýrðir þið ýrðuð þú ýrðir þið ýrðuð
hann, hún, það ýrði þeir, þær, þau ýrðu hann, hún, það ýrði þeir, þær, þau ýrðu
imperative
(boðháttur)		 ýr (þú) ýrið (þið)
Forms with appended personal pronoun
ýrðu ýriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ýrast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að ýrast
supine
(sagnbót)		 ýrst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 ýrandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég ýrist við ýrumst present
(nútíð)		 ég ýrist við ýrumst
þú ýrist þið ýrist þú ýrist þið ýrist
hann, hún, það ýrist þeir, þær, þau ýrast hann, hún, það ýrist þeir, þær, þau ýrist
past
(þátíð)		 ég ýrðist við ýrðumst past
(þátíð)		 ég ýrðist við ýrðumst
þú ýrðist þið ýrðust þú ýrðist þið ýrðust
hann, hún, það ýrðist þeir, þær, þau ýrðust hann, hún, það ýrðist þeir, þær, þau ýrðust
imperative
(boðháttur)		 ýrst (þú) ýrist (þið)
Forms with appended personal pronoun
ýrstu ýristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ýrður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 ýrður ýrð ýrt ýrðir ýrðar ýrð
accusative
(þolfall)		 ýrðan ýrða ýrt ýrða ýrðar ýrð
dative
(þágufall)		 ýrðum ýrðri ýrðu ýrðum ýrðum ýrðum
genitive
(eignarfall)		 ýrðs ýrðrar ýrðs ýrðra ýrðra ýrðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 ýrði ýrða ýrða ýrðu ýrðu ýrðu
accusative
(þolfall)		 ýrða ýrðu ýrða ýrðu ýrðu ýrðu
dative
(þágufall)		 ýrða ýrðu ýrða ýrðu ýrðu ýrðu
genitive
(eignarfall)		 ýrða ýrðu ýrða ýrðu ýrðu ýrðu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.