podporucznik | |
Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 grudnia 1918 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1918 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca szwadronu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Zygmunt Korwin-Sokołowski (ur. 20 marca 1895 w Januszewicach, zm. 10 grudnia 1918 pod Dołhobyczowem) – podporucznik kawalerii Legionów Polskich i Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-ukraińskiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w Januszewicach w rodzinie Wincentego i Marii z d. Piaskowskiej[1]. Absolwent SGGW w Warszawie. Od 1911 należał do organizacji niepodległościowych: Związek Walki Czynnej, Związek Strzelecki, Polska Organizacja Wojskowa. Od stycznia 1915 żołnierz 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Od listopada 1918 w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego w 1 pułku szwoleżerów Piłsudskiego, z którym brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej. Od 7 grudnia 1918 na froncie jako dowódca 3 szwadronu kawalerii.
„Szczególnie odznaczył się w bitwie pod Dołhobyczowem. Zginął podczas szarży przeciwko kilkukrotnie liczniejszemu nieprzyjacielowi, przyczyniając się do przełamania jego linii obronnych”[1]. Za tę postawę został odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.
Pochowany w Warszawie na cmentarzu wojskowym na Powązkach.
Życie prywatne
Kawaler[1]. Starszy brat Adama Korwin-Sokołowskiego.
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Polak (red.) 1991 ↓, s. 139.
- ↑ Karcz i Kryński 1931 ↓, s. 74-75.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Jan Karcz, Wacław Kryński: Zarys historii wojennej 1–go pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.