pułkownik artylerii | |
Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 czerwca 1949 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca pułku |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Zygmunt Kaznowski (ur. 10 maja 1895 w Pilźnie, zm. 7 czerwca 1949 w Londynie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
W latach 1913–1914 należał do Drużyny Polowej „Sokoła” w Pilźnie[1]. 8 stycznia 1919 roku został mianowany podporucznikiem, a 28 lutego 1921 roku porucznikiem.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 381. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 24 pułk artylerii polowej w Jarosławiu[2].
18 lutego 1928 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 11. lokatą w korpusie oficerów artylerii[3]. W kwietniu 1928 został wyznaczony w 24 pap na stanowisko dowódcy III dywizjonu[4][5]. W marcu 1930 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[6], a w marcu 1932 przesunięty ponownie na stanowisko dowódcy dywizjonu[7][8]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku w korpusie oficerów artylerii. We wrześniu 1939 roku był zastępcą dowódcy Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej Nr 3.
W 1941 roku na terytorium ZSRR był organizatorem i pierwszym dowódcą 7 pułku artylerii lekkiej[9].
Zygmunt Kaznowski był żonaty z Marią z Klimaszewskich (1898–1983), z którą miał dwie córki: Tomirę Marię ps. „Diana” (1923–1987) i Barbarę Marię ps. „Mirosława” (1926–2007). Obie córki były żołnierzami Armii Krajowej. Tomira Maria była żoną kapitana Zygmunta Pawlusa[10] .
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości[11][12]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[12]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 3 sierpnia 1928 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”[13][12]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Zwycięstwa
Przypisy
- ↑ Kaznowski Zygmunt. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-01-31].
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 48.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 134.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 398, 457.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 116.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 225.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182, 692.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 206-207.
- ↑ Sikora 2015 ↓.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- 1 2 3 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
- Krzysztof Sikora: Barbara Maria Kazanowska-Jarecka. batalionakbarbara.pl, 2015. [dostęp 2015-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-06)].