Zygmunt Władysław Brodowski
pułkownik pułkownik
Data urodzenia

23 maja 1897

Data śmierci

1973

Przebieg służby
Lata służby

do 1948

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

2 Armia
63 Toruński Pułk Piechoty
Placówka wywiadowcza KOP nr 1
76 Lidzki Pułk Piechoty
62 Dywizjon Pancerny
4 Drezdeńska Brygada Pancerna

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)
GenInspWP

Zygmunt Władysław Brodowski (ur. 23 maja 1897, zm. 1973[1]) – pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

Zygmunt Władysław Brodowski urodził się 23 maja 1897 roku. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie 2 Armii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 63 pułk piechoty[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1371. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W 1923 roku pełnił służę w 63 pułku piechoty w Toruniu[4]. W latach 1924–1927 był oficerem ordynansowym generała dywizji Leonarda Skierskiego, Inspektora Armii Nr III w Toruniu, a od 1926 roku – Inspektora Armii z siedzibą w Toruniu, pozostając oficerem nadetatowym 63 pułku piechoty[5]. W 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[6]. W latach 1929–1931 pełnił służbę w Placówce Wywiadowczej Nr 1 w Suwałkach[7]. Na kapitana został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty. 26 marca 1931 roku został przeniesiony z KOP do 76 pułku piechoty w Grodnie[8][9].

W 1937 roku został przeniesiony do korpusu oficerów broni pancernych. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą 62 dywizjonu pancernego. 4 września odjechał chory do szpitala[10]. 5 września 1939 roku został ranny pod Sławoszewkiem[11].

W marcu 1945 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i skierowany na kurs doskonalenia oficerów broni pancernej w Modlinie. We wrześniu 1945 roku, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do 4 Brygady Pancernej na stanowisko zastępcy dowódcy do spraw liniowych. W listopadzie 1945 roku został awansowany na podpułkownika z pominięciem stopnia majora, a w grudniu na pułkownika[12]. W tym samym czasie został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu Głównego Inspektoratu Broni Pancernej. W listopadzie 1948 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Tadeusz Dubicki, Wywiad i kontrwywiad wojskowy II RP: studia i materiały z działalności Oddziału II SG WP, Tom 1, Wydawnictwo LTW, 2010, s. 201
  2. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 186, 568.
  3. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 95.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 433.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 40, 274, 376.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 142, 230.
  7. ↑ A. Ochał, Sprawdzić KOP! ..., s. 44.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 122.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 74, 604.
  10. ↑ Szubański 1982 ↓, s. 104, 136, 297.
  11. ↑ A. Ochał, Sprawdzić KOP! ..., op. cit., s. 45.
  12. ↑ A. Ochał, Sprawdzić KOP! ..., op. cit., s. 44.
  13. ↑ A. Ochał, Sprawdzić KOP! ..., op. cit., s. 46.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.