Zwichrzenie (zwichrowanie, wichrowatość, spaczenie) – utrata stateczności związana z wyboczeniem strefy ściskanej w belce zginanej. Strefa taka (np. pas górny w dwuteowniku swobodnie podpartym, poddanym obciążeniu skierowanym pionowo w dół) ulega wyboczeniu „w bok”, czemu towarzyszy skręcanie belki[1].
Zwichrzenie w ogólności to pewien szczególny rodzaj zniekształcenia płaszczyzny (pionowej) Polega ono na tym, że proste do siebie równoległe przed zniekształceniem, o równaniach przekształcają się w proste nie równoległe określone równaniami – stopień zwichrzenia. Zwichrzenie występuje jako rodzaj utraty stateczności w płaszczyźnie poziomej belek wiotkich w tej płaszczyźnie, o osi wzdłużnej i obciążonych w płaszczyźnie pionowej odpowiadającej ich większej sztywności giętnej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ J. Naleszkiewicz, Zagadnienia stateczności sprężystej, PWN, Warszawa 1958, s. 226.
Linki zewnętrzne
- http://www.piks.com.pl/wp-content/uploads/2015/05/SX001a-PL-EU.pdf
- https://web.archive.org/web/20161020142554/http://www.se.put.poznan.pl/almamater/wyklady/konstrukcje_metalowe_II_04-05/2pdf.pdf
- https://www.google.pl/search?q=zwichrzenie+belki+stalowej&client=firefox-b&sa=X&biw=1243&bih=591&tbm=isch&tbo=u&source=univ&ved=0ahUKEwjp4KqKxcbOAhVGOpoKHdDDD5MQ7AkILg