Imię i nazwisko |
Sara Katznelson |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Instrument | |
wiolonczela
|
Zara Nelsova, właśc. Sara Katznelson[1] (ur. 23 grudnia 1918 w Winnipeg, zm. 10 października 2002 w Nowym Jorku) – amerykańska wiolonczelistka pochodzenia rosyjskiego[1][2].
Życiorys
Była córką flecisty, który udzielał córce pierwszych lekcji muzyki[2]. W latach 1924–1928 była uczennicą Dezső Mahalka[2]. W 1929 roku wyjechała do Londynu, gdzie kształciła się pod kierunkiem Herberta Walenna[1][2]. Debiutowała w 1931 roku na koncercie z London Symphony Orchestra[2]. W 1937 roku wykonała z tą orkiestrą pod batutą Malcolma Sargenta Koncert wiolonczelowy d-moll Édouarda Lalo[1]. Wspólnie z dwoma swoimi siostrami, grającymi na fortepianie i skrzypcach, założyła Canadian Trio, z którym występowała w Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Australii i Południowej Afryce[1][2]. Od 1940 do 1943 roku była pierwszą wiolonczelistką Toronto Symphony Orchestra[2].
W 1942 roku po raz pierwszy wystąpiła w Stanach Zjednoczonych, grając w nowojorskiej Town Hall[1][2]. W 1955 roku przyznano jej obywatelstwo amerykańskie[1]. Od 1962 roku wykładała w Juilliard School of Music w Nowym Jorku[1][2]. W 1953 roku poślubiła pianistę Granta Johannesena, z którym grała w duecie[1][2].
Wykonywała przede wszystkim utwory twórców XX-wiecznych, w tym Paula Hindemitha, Samuela Barbera i Dmitrija Szostakowicza[1]. Ernest Bloch zadedykował jej swoje 3 suity na wiolonczelę solo[1].
Grała na wiolonczeli Stradivariego „Marquis de Corberon” z 1726 roku[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 27. ISBN 978-83-224-0808-7.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2583. ISBN 0-02-865529-X.