Zapora inżynieryjna

Zapora inżynieryjna – specjalne urządzenie wraz z polami minowymi ustawionymi na dogodnych kierunkach (w dogodnych rejonach) działania przeciwnika w celu zahamowania, powstrzymania i zadania strat jego wojskom. Zapory tego rodzaju są stosowane w ścisłym powiązaniu z naturalnymi przeszkodami i osłaniane ogniem.

Podział zapór inżynieryjnych

Zapory inżynieryjne dzielą się:

• ze względu na przeznaczenie:
  • zapora przeciwpancerna,
  • zapora przeciwpiechotna,
  • zapora przeciwtransportowa,
  • zapora przeciwdesantowa,
  • specjalnego przeznaczenia;
• ze względu na sposób wykonania i działania:
  • zapora minowa,
  • zapora fortyfikacyjna,
  • zapora elektryzowana.

Nasycenie zaporami inżynieryjnymi

Nasycenie zaporami inżynieryjnymi to określany ułamkiem dziesiętnym) wskaźnik inżynieryjno-taktyczny wskaźnik wyrażający się matematyczną zależnością łącznej długości zapór inżynieryjnych w stosunku do szerokości pozycji obronnej i konkretnym wskaźnikiem czołgodostępności^{[uwaga 1]} terenu. Standardem jest osiągnięcie w okresie przygotowania do obrony wskaźnika 0,8-1,0^[2].
Nasycenie zaporami minowymi winno wynosić^[3]:

• w pasie sił przesłaniania lub na pozycji przedniej: 0,25– 0,3
• w rejonie kluczowym obrony: 1,0–1,25
• poza rejonem kluczowym obrony: 0,8–1,0

Polska

Najbardziej znaną zaporą inżynieryjną w Polsce są "zęby smoka" znajdujące się w Międzyrzeckim Rejonie Umocnionym MRU^[4]. Innym mniej znanym miejscem gdzie jest zapora inżynieryjna z czasów II Wojny Światowej jest miejscowość Stryszów w województwie Małopolskim^[5].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof Krakowski (red.): Wskaźniki taktyczne wojsk lądowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-295-0.
• Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 515. ISBN 83-11-06229-3.