Zaklęsłość Łomaska

Megaregion	Niż Wschodnioeuropejski
Prowincja	Niż Wschodniobałtycko-Białoruski
Podprowincja	Polesie
Makroregion	Polesie Zachodnie
Mezoregion	Zaklęsłość Łomaska
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: – woj. lubelskie

Zaklęsłość Łomaska (845.11) – mezoregion fizycznogeograficzny we wschodniej Polsce, północna część Polesia Zachodniego, ograniczona od północy doliną rzeki Krzny. Znajduje się pomiędzy Równiną Kodeńską na wschodzie, Równiną Łukowską od zachodu i północy oraz Równiną Parczewską na południu.

Region jest zaklęsłością, obejmującą piaszczystą, podmokłą i zatorfioną równinę akumulacyjną, osiągającą wysokość od 140 do 160 m n.p.m.^[1] Dominują plejstoceńskie utwory zlodowacenia środkowopolskiego, głównie piaski i żwiry sandrowe, z niewielkimi, wyspowo występującymi powierzchniami glin zwałowych, piasków i żwirów. Znaczne powierzchnie są zajęte także przez holoceńskie piaski, żwiry, mady rzeczne, torfy i namuły, które wypełniają liczne na tym terenie zagłębienia i doliny rzecznych. We wschodniej części regionu płynie rzeka Zielawa.

Jest to kraina łąk i lasów. W mezoregionie przyrodniczo-leśnym zaklęsłości Łomaskiej przeważa krajobraz roślinny borów mieszanych i grądów w odmianie mazowiecko-podlaskiej i podwariancie z dużym udziałem łęgów jesionowo-olszowych i olsów. Sporadycznie, w części wschodniej, zaznacza się krajobraz borów mieszanych i grądów w odmianie mazowiecko-podlaskiej^[2].

Najważniejszą miejscowością (od której pochodzi nazwa regionu) są Łomazy, ponadto wieś Drelów. Na pograniczu regionu leżą również Biała Podlaska i Międzyrzec Podlaski. Na wschód od Między­rzeca Podlaskiego region przecina magistrala Warszawa-Brześć, a z południa na północ kanał Wieprz-Krzna^[3].

Rezerwat przyrody Omelno obejmuje las lipowo-dębowy.

Przypisy