Złocik zielony

Chlorostilbon olivaresi[1]
Stiles, 1996
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	krótkonogie
Rodzina	kolibrowate
Podrodzina	kolibry
Plemię	Trochilini
Rodzaj	Chlorostilbon
Gatunek	złocik zielony
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Złocik zielony^[3] (Chlorostilbon olivaresi) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Występuje endemicznie w Kolumbii. Został opisany w roku 1996. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Holotyp, dorosły samiec, zebrany został 24 listopada 1992 roku, znajduje się obecnie w posiadaniu Instituto de Ciencias Naturales. Zebrany został w górach Serranía de Chiribiquete na wysokości 570 m n.p.m. Nazwa gatunkowa upamiętnia Antonio Olivaresa, zaś nazwa angielska, Chiribiquete Emerald, odnosi się do miejsca występowania. Jest to gatunek monotypowy^[4].

Morfologia

Poniższe wymiary dotyczą holotypu. Dziób mierzy 19,5 mm, skok 4,4 mm, zaś ogon 25,6 mm. Długość zgiętego skrzydła wynosi 49,6 mm, masa ciała 3,4 g. Wierzch głowy, kark, grzbiet i kuper metalicznozielony (w odcieniu Shamrock Green). W okolicach nozdrzy mała liczba piór opalizuje złoto. Pokrywy nadogonowe niebieskawe. Boki głowy oraz szyja szmaragdowozielone, opalizują żółtozielono i turkusowo. Część środkowych sterówek niebieskawa. 2. i 3. para sterówek bardziej ciemnoniebieskie, natomiast kolejne w kolorze indygo. Samica z wierzchu bardziej zielonobrązowa, boki głowy ciemnoszare. Od spodu jasna. Zakończenia zewnętrznych sterówek białe.

Zasięg występowania

Zasięg występowania szacowany na 6500 km²^[5] obejmuje pasmo górskie Serranía de Chiribiquete. Maksymalna jego wysokość to 900 m n.p.m.

Ekologia i zachowanie

Habitat

W okolicach odnalezionego holotypu przeważały niegęsto rozmieszczone krzewy o wysokości 2–3 m, w dużej ilości były to Bonnetia martiana (Bonnetiaceae); poza tym napotkano krzewy Bonnetia, Clusia chiribi-quetensis (Guttiferae), Tepuianthus savannensis (Tepuianthaceae), Graf-fenriedia (Melastomataceae) oraz Decagonocarpus cornutus. Gleba piaszczysta. Badane osobniki przebywały szczególnie w zaroślach krzewów Bonnetia.

Zachowanie

W żołądku holotypu odnaleziono muchówkę. W opisanym habitacie obie płcie widywane były żerujące na czerwonopomarańczowych kwiatach Decagonocarpus cornutus. Obserwowano także zjadanie małych stawonogów, w tym z powierzchni liści krzewów Bonnetia, przy których zaobserwowano także szmaragdziki modrogłowe (Amazilia versicolor), wobec których złociki zielone zachowywały się obojętnie. W lipcu 1993 złapano samicę, która była w trakcie pierzenia. Podobnie jak inni przedstawiciele Chlorostilbon, C. olivaresi jest gatunkiem przeważnie cichym, odzywającym się jedynie ostrym suchym szorstkim cht.

Status

IUCN uznaje złocika zielonego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 2000 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisany został jako najpospolitszy z kolibrów w swoim ograniczonym zasięgu występowania. Trend liczebności populacji nie jest znany^[2].

Zobacz też

• Park Narodowy La Serranía de Chiribiquete (zasięg występowania gatunku w całości mieści się w tym parku narodowym)

Przypisy

Bibliografia

• F. GaryF.G. Stiles F. GaryF.G., A new species of emerald hummingbird (Trochilidae, Chlorostilbon) from the Sierra de Chiribiquete, southeastern Colombia, with a review of the C. mellisugus complex, „Wilson Bulletin”, 108 (1), 1996, s. 1–27  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).