Chlorostilbon[1]
Gould, 1853[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – złocik czarnodzioby (Ch. melanorhynchus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

krótkonogie

Rodzina

kolibrowate

Podrodzina

kolibry

Plemię

Trochilini

Rodzaj

Chlorostilbon

Typ nomenklatoryczny

Chlorostilbon prasinus Gould, 1853 (= Trochilus pucherani Bourcier, 1843)[uwaga 1]

Synonimy
  • Mellisuga Schäffer, 1789[3]
  • Chlorolampis Cabanis & F. Heine, Sr., 1860[4]
  • Panychlora Cabanis & Heine, 1860[5]
  • Prasitis Cabanis & Heine, 1860[5]
  • Chrysomirus Mulsant & E. Verreaux, 1875[6]
  • Merion Mulsant & Verreaux, 1875[7]
Gatunki

zobacz opis w tekście

Chlorostilbon – rodzaj ptaków z podrodziny kolibrów (Trochilinae) w rodzinie kolibrowatych (Trochilidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce (Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela (włącznie z Margaritą), Aruba, Curaçao, Bonaire, Trynidad i Tobago, Gujana, Surinam, Gujana Francuska, Brazylia, Ekwador, Peru, Boliwia, Paragwaj, Urugwaj i Argentyna)[8].

Morfologia

Długość ciała 6,5–10,5 cm; masa ciała 2,1–4,5 g[8].

Systematyka

Etymologia

  • Mellisuga: łac. mel, mellis „miód”, od gr. μελι meli, μελιτος melitos „miód”; sugere „ssać”[9]. Gatunek typowy: Mellisuga cayanensis Schäffer, 1789 (= Trochilus mellisugus Linnaeus, 1758); młodszy homonim Mellisuga Brisson, 1760 (Trochilidae).
  • Chlorostilbon: gr. χλωρος khlōros „zielony”; στιλβων stilbōn, στιλβοντος stilbontos „świecący”, epitet planety Merkury (por. στιλβη stilbē „lampa”)[10].
  • Chlorolampis: gr. χλωρος khlōros „zielony”; λαμπω lampō „świecić, błyszczeć”[11]. Gatunek typowy: Trochilus gibsoni Fraser, 1840.
  • Panychlora: gr. πανυ panu „doskonale, niezmiernie”, od πας pas, παν pan „wszystko”; χλωρος khlōros „zielony”[12]. Gatunek typowy: Smaragditis euchloris Reichenbach, 1854 (= Trochilus alice Bourcier & Mulsant, 1848).
  • Prasitis: gr. πρασιτις prasitis „szmaragd”, od πρασον prason „por”[13]. Gatunek typowy: Ornismya prasina Lesson, 1829 (= Trochilus mellisugus Linnaeus, 1758).
  • Chrysomirus: późnołac. chrysos „złoto”, od gr. χρυσος khrusos „złoto”; łac. mirus „cudowny”[14]. Gatunek typowy: Trochilus chrysogaster Bourcier, 1843[uwaga 2].
  • Merion: w mitologii greckiej Merion, był bratem Jazona, słynnym ze swego bogactwa[15]. Gatunek typowy: Chlorestes haeberlinii Reichenbach, 1854 (= Trochilus mellisugus Linnaeus, 1758); młodszy homonim Merion Schinz, 1825 (Cisticolidae).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[16]:

  • Chlorostilbon mellisugus (Linnaeus, 1758) – złocik szmaragdowy
  • Chlorostilbon olivaresi Stiles, 1996 – złocik zielony
  • Chlorostilbon gibsoni (Fraser, 1840) – złocik czerwonodzioby
  • Chlorostilbon lucidus (Shaw, 1812) – złocik złotobrzuchy
  • Chlorostilbon poortmani (Bourcier, 1843) – złocik krótkosterny
  • Chlorostilbon stenurus (Cabanis & F. Heine, Sr., 1860) – złocik wąskosterny
  • Chlorostilbon alice (Bourcier & Mulsant, 1848) – złocik wenezuelski
  • Chlorostilbon russatus (Salvin & Godman, 1881) – złocik miedziany
  • Chlorostilbon assimilis Lawrence, 1861 – złocik ogrodowy
  • Chlorostilbon melanorhynchus Gould, 1860 – złocik czarnodzioby

Uwagi

  1. ↑ Podgatunek Ch. lucidus.
  2. ↑ Podgatunek Ch. gibsoni.

Przypisy

  1. ↑ Chlorostilbon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ J. Gould: A monograph of the Trochilidæ, or family of humming-birds. Cz. 5. London: Printed by Taylor and Francis, 1861, s. ryc. 355 i tekst. (ang.).
  3. ↑ J.Ch. Schäffer: Museum ornithologicum exhibens enumerationem et descriptionem avium quas nova prorsus ratione sibi paratas in museo suo asservat Jacobus Christianus Schaeffer. Ratisbonae: 1789, s. 41. (łac.).
  4. ↑ Cabanis i Heine 1860 ↓, s. 47.
  5. 1 2 Cabanis i Heine 1860 ↓, s. 49.
  6. ↑ Mulsant i Verreaux 1876 ↓, s. 63, 102.
  7. ↑ Mulsant i Verreaux 1876 ↓, s. 92.
  8. 1 2 K.L. Schuchmann: Family Trochilidae (Hummingbirds). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 5: Barn-owls to Hummingbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 1999, s. 573, 575–577. ISBN 84-87334-25-3. (ang.).
  9. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Mellisuga [dostęp 2020-03-24].
  10. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Chlorostilbon [dostęp 2020-03-24].
  11. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Chlorolampis [dostęp 2020-03-24].
  12. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Panychlora [dostęp 2020-03-24].
  13. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Prasitis [dostęp 2020-03-24].
  14. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Chrysomirus [dostęp 2020-03-24].
  15. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Merion [dostęp 2020-03-24].
  16. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2020-03-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-24].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.