Zębiełek myszaty

Zębiełek myszaty
	Crocidura russula
	(Hermann, 1780)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	ryjówkokształtne
Rodzina	ryjówkowate
Podrodzina	zębiełki
Rodzaj	zębiełek
Gatunek	zębiełek myszaty
Podgatunki
	C. r. cintrae Miller, 1907; C. r. osorio Molina & Hutterer, 1989; C. r. peta Montagu & Pickford, 1923; C. r. pulchra Cabrera, 1907; C. r. russula (Hermann, 1780); C. r. yebalensis Cabrera, 1913;
	C. r. cintrae Miller, 1907; C. r. osorio Molina & Hutterer, 1989; C. r. peta Montagu & Pickford, 1923; C. r. pulchra Cabrera, 1907; C. r. russula (Hermann, 1780); C. r. yebalensis Cabrera, 1913;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania

Zębiełek myszaty^[3] (Crocidura russula) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae).

Wygląd

Długość głowy i tułowia od 6,2 do 9,5 cm, ogona od 3,3 do 4,6 cm. Masa ciała 6-14 g. Grzbiet od szaro- do czerwono-brunatnego, płynne przejście do nieco jaśniejszego ubarwienia na brzuchu, nogi białawe; uszy duże; ogon z długimi, witkowatymi włosami^[4].

Występowanie

Środkowa i południowa Europa, Azja, północna Afryka.^[4] W Polsce dotychczas nie stwierdzony.

Środowisko

Pobrzeża lasów, ogrody, suche słoneczne tereny, łąki, parki, zabudowania.^[4]

Tryb życia

Aktywny o zmierzchu i nocą. Z reguły samotnik. Nie potrafi się wspinać. Wykorzystuje nory innych zwierząt lub kopie je sam. Gniazdo stworzone jest z traw i liści.

Zaniepokojony lub zdenerwowany zębiełek odzywa się wysokim, ćwierkającym głosem. Spory między tymi zwierzętami przebiegają wśród gwałtownych wrzasków. Zębiełek straszy przeciwnika otwartym pyszczkiem.^[4]

Pokarm

Owady i inne drobne bezkręgowce. Zębiełek myszaty wydala na wpół strawioną treść dużego jelita ślepego i zjada ją ponownie, w treści jelita ślepego zawarte są ważne dla życia witaminy, wytwarzane przez bakterie jelitowe.^[4]

Rozmnażanie i rozwój

Okres godowy zębiełków trwa od marca do września. Długość ciąży wynosi 31 dni. W roku samica wydaje około 2-4 mioty po 3-9 nagich ślepych młodych (ważą około 1g). Młode otwierają oczy po 13 dniach, ssą mleko 26 dni, a w wieku 40 dni są samodzielne i dojrzałe płciowo. Samica często prowadzi młode "karawaną", czyli jedno za drugim.^[4]

Wrogowie

Płomykówka zwyczajna, puszczyk zwyczajny i łasica pospolita.

Podgatunki

Wyróżnia się sześć podgatunków zębiełka myszatego^[5]^[3]:

C. russula cintrae
C. russula osorio – zębiełek laurowy
C. russula peta
C. russula pulchra
C. russula russula
C. russula yebalensis

Przypisy

↑ Crocidura russula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ S.S. Aulagnier S.S. i inni, Crocidura russula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-05] (ang.).
1 2 Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015. ISBN 978-83-88147-15-9.
1 2 3 4 5 6 Ewa.E. Żuchowska Ewa.E., Ssaki, wyd. 2, Warszawa: MUZA, 1995, ISBN 83-7079-404-1, OCLC 751420339 .
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Crocidura russula. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2009-11-07]

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[itis-1] Crocidura russula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] S.S. Aulagnier S.S. i inni, Crocidura russula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-05] (ang.).

[miiz-3] 1 2 Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015. ISBN 978-83-88147-15-9.

[:0-4] 1 2 3 4 5 6 Ewa.E. Żuchowska Ewa.E., Ssaki, wyd. 2, Warszawa: MUZA, 1995, ISBN 83-7079-404-1, OCLC 751420339 .

[5] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Crocidura russula. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2009-11-07]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]