Zębiełek duży
Crocidura grandis[1]
Miller, 1911
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

ryjówkokształtne

Rodzina

ryjówkowate

Podrodzina

zębiełki

Rodzaj

zębiełek

Gatunek

zębiełek duży

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

brak danych

Zębiełek duży[3] (Crocidura grandis) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae). Występuje endemicznie na Filipinach[2][4]. Holotyp znaleziony w 1906 roku na szczycie Malindang na wyspie Mindanao na wysokości 1859 m n.p.m.[5] Do 2000 roku nie przeprowadzono żadnych badań tego ssaka, jednak w ostatnich dwóch latach znaleziono kilka okazów które mogą należeć do tego gatunku[2]. Poszukiwania przeprowadzone na najwyższych szczytach Mindanao, Apo[6] i Katanglad[7] nie przyniosły żadnych rezultatów. Ssak o długości ciała 157 mm, ogona 58 mm, masa ciała nieznana[8]. Najprawdopodobniej ssak ten ogranicza się do pierwotnego lasu[2][9]. Ekologia i wielkość populacji słabo poznane. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii DD (niedostateczne dane)[2]. W regionie gdzie występuje ten gatunek prowadzone są na szeroką skalę wylesiania. Występuje co prawda w Parku Narodowym Mount Malindang, lecz park ten nie jest dobrze zarządzany[2]. Skutki wylesiania dla populacji tego ssaka nie są znane[2].

Przypisy

  1. ↑ Crocidura grandis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 R. Kennerley, Crocidura grandis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-05] (ang.).
  3. ↑ Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 64. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Crocidura grandis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2010-09-29]
  5. ↑ L. R. Heaney, M. Ruedi: A preliminary analysis of biogeography and phylogeny of Crocidura from the Philippine. W: Advances in the Biology of Shrews. Pittsburgh: Carnegie Museum of Natural, 1994, s. 357-377. ISBN 0-911239-44-8. (ang.).
  6. ↑ C. C. Sanborn. Philippine Zoological Expedition 1946-1947. „Fieldana: Zoology”. 33, s. 89-158, 1952. (ang.).
  7. ↑ Lawrence R. Heaney, Blas R. Tabaranza Jr., Eric A. Rickart, Danilo S. Balete, Nina R. Ingle. The Mammals of Mt. Kitanglad Nature Park, Mindanao, Philippines. „Fieldana: Zoology”. 112, s. 1-63, 2006. DOI: 10.3158/0015-0754(2006)186%5B1:TMOMKN%5D2.0.CO;2. (ang.).
  8. ↑ Crocidura grandis. Synopsis of Phillipine Mammals. [dostęp 2010-09-29]. (ang.).
  9. ↑ R. David Stone: Eurasian Insectivores and Tree Shrews: Status Survey and Conservation Action Plan. Genewa: World Conservation Union, 1995, s. 20. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.