Ząbkowiec strzępiasty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

żagwiowce

Rodzina

ząbkowcowate

Rodzaj

ząbkowiec

Gatunek

ząbkowiec strzępiasty

Nazwa systematyczna
Steccherinum fimbriatum (Pers.) J. Erikss.
Symb. bot. upsal. 16(no. 1): 134 (1958)

Ząbkowiec strzępiasty (Steccherinum fimbriatum (Pers.) J. Erikss.) – gatunek grzybów należący do rodziny ząbkowcowatych (Steccherinaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Steccherinum, Steccherinaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1796 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Odontia fimbriata. Potem zaliczany był do różnych innych rodzajów. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał w 1960 r. John Eriksson przenosząc go do rodzaju Steccherinum[1].

Ma 10 synonimów. Niektóre z nich:

  • Irpex fimbriatus (Pers.) Kotir. & Saaren. 2002
  • Gloiodon fimbriatus (Pers.) Donk 1931[2].

Franciszek Błoński w 1889 r. nadał mu polską nazwę ząbkowiec strzępiasty i nazwa ta jest spójna z nazwą naukową. Władysław Wojewoda w 2003 r. zmienił ją na porokolczak strzępiasty[3], jednak ta nazwa jest niespójna z aktualną nazwą naukową.

Morfologia

Owocnik

Rozpostarty, do podłoża dość słabo przyrośnięty. Zlewające się z sobą sąsiednie owocniki tworzą dość duży resupinat. Powierzchnia hymenialna kolczasta, słabo kłaczkowata lub podzielona, czasami błyszczącą, niekiedy żyłkowana, żółtawoszara w różowym odcieniu, niekiedy z purpurowym lub fioletowym odcieniem, albo purpurowobrunatna. Płonny brzeg strzępiasty z ryzomorfami, początkowo białawy, w końcu tej samej barwy co powierzchnia hymenialna. Kontekst skórzasty o grubości do 0,5 mm. Kolce o długości do 0,5 mm, dość odległe od siebie lub zebrane w gęste wiązki, rzadziej pojedyncze, zwykle różnie pozrastane, brodawkowate lub wydłużone, tej samej barwy co powierzchnia. Ich ostrza są wyraźnie włochate lub spiczaste z wiązkami białych szczecinek[4].

Zarodniki

Szeroko elipsoidalne, do odwrotnie jajowatych, o ścianach gładkich, bezbarwnych[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy i Afryki[5]. W Polsce podano liczne jego stanowiska[3]. Liczne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów[6]. Znajduje się jednak na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[7].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny[3]. Występuje w różnego typu lasach na martwym drewnie, głównie drzew liściastych, rzadko iglastych. Zanotowano jego występowanie także na martwym owocniku lakownicy spłaszczonej (Ganoderma applanatum). Powoduje białą zgniliznę drewna[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2022-03-02].
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-02-23].
  3. 1 2 3 4 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 362, ISBN 83-89648-09-1.
  4. 1 2 Stanisław Domański, Flora Polska. Grzyby (Fungi). Żagwiowate I (Polyporaceae I), Szczeciniakowate I (Mucronoporaceae I), PWN, 1965.
  5. ↑ Mapa występowania Steccherinum fimbriatum na świecie [online], gbif.org [dostęp 2022-03-02].
  6. ↑ Występowanie ząbkowca strzępiastego w Polsce [online] [dostęp 2022-03-02].
  7. ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, s. 69, ISBN 83-89648-38-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.