wieś | |
Kościół pw. św. Józefa z 1914 r. | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo |
Łączyno |
Liczba ludności (2017) |
38 |
Strefa numeracyjna |
58 |
Kod pocztowy |
83-335[1] |
Tablice rejestracyjne |
GKA |
SIMC |
0173870 |
Położenie na mapie gminy Stężyca | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego | |
54°17′07″N 17°59′54″E/54,285278 17,998333[2] |
Wygoda Łączyńska (kaszub. Łątczińskô Wigòda; niem. Wigodda, Wiegental[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Stężyca[4][5].
Wieś leży na Pojezierzu Kaszubskiem, na obszarze Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, w bliskim sąsiedztwie Jeziora Raduńskiego Dolnego. Wchodzi w skład sołectwa Łączyno.
W latach 1975–1998 Wygoda Łączyńska administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Przed 2023 r. miejscowość była częścią wsi Łączyno[6][4].
Wygoda Łączyńska 31 grudnia 2017 r. miała 38 stałych mieszkańców[7]. Jest częścią składową sołectwa Łączyno.
Zabytki
Według rejestru zabytków NID[8] na listę zabytków wpisany jest zespół kościoła parafialnego, nr rej.: A-1837 z 29.10.2008 i z 3.09.2015:
- kościół pw. św. Józefa, 1913–15,
- kaplica przedpogrzebowa, 1914,
- cmentarz kościelny,
- atrium z ogrodzeniem, mur z arkadami, bramą i furtami, 1 ćw. XX w.,
- plebania z otoczeniem, 1903,
- 2 budynki gospodarcze przy plebanii.
Neobarokowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Józefa został zbudowany w latach 1913–1914 wg projektu architekta Fritza Kunsta z Kolonii. Ma dwie wieże i jest otoczony murem z arkadami. Wcześniej, w 1903 r., postawiono plebanię, organistówkę i budynki gospodarcze. Pierwszy proboszcz – Anastazy Sadowski – decydując o lokalizacji świątyni nie kierował się rangą miejscowości (liczącej wówczas 13 osób), lecz wygodą wiernych z okolicznych miejscowości, z których drogi krzyżowały się właśnie w tym miejscu.
20 października 1984 r., gdy biskupem diecezjalnym diecezji chełmińskim był bp. Marian Przykucki, w tym kościele ks. Franciszek Grucza odprawił pierwszą mszę św. w języku kaszubskim[9]. 24 października 2014 Dziennik Bałtycki doniósł, że w istocie sprawowano tu dwie msze, które roszczą sobie prawo do pierwszeństwa: 8 października 1983 i 20 października 1984[10].
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 703 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 152652
- ↑ Topographische Karte 1:25 000, 1774 Schönberg in Westpr., Berlin: Reichsamt für Landesaufnahme, 1940 [dostęp 2020-11-21] .
- 1 2 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2783)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Liczba ludności Gminy Stężyca – pobyt stały na dzień 31.12.2017r.. UG Stężyca. [dostęp 2018-03-11].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 45 [dostęp 2017-02-26] .
- ↑ W. K.: Seminarium w Hucie. Pomerania nr 1, styczeń 1985, s. 37
- ↑ Edmund Szczesiak ""Ze strychu do", Dziennik Bałtycki 24.10.2014