Wyżnia Huciańska Przełęcz
Ilustracja
Początek szlaku turystycznego na przełęczy
Państwo

 Słowacja

Wysokość

950 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry Zachodnie

Sąsiednie szczyty

Jaworzyńska Kopa, Huciański Beskid

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Wyżnia Huciańska Przełęcz”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wyżnia Huciańska Przełęcz”
Ziemia49°13′21″N 19°35′48″E/49,222500 19,596667

Wyżnia Huciańska Przełęcz (słow. Vyšné Hutianske sedlo) – położona na wysokości 950 m n.p.m. przełęcz na zachodnim krańcu grani głównej Tatr Zachodnich na Słowacji[1]. Jest to płaska i rozległa przełęcz pomiędzy Jaworzyńską Kopą (1277 m) a Huciańskim Beskidem (950 m). Przez przełęcz tę przebiega asfaltowa droga nr 584 z Trzciany do Liptowskiego Mikułasza. Przełęcz oraz grzbiet, w którym ta się znajduje, oddziela też Orawę od Liptowa[2].

Przełęcz jest popularnym punktem wypadowym, w którym turyści rozpoczynają wędrówkę na Siwy Wierch[3]. Na przełęczy znajduje się przystanek autobusowy, leśniczówka „Pod Białą Skałą” (horáreň pod Bielou skalou), wiata, ławka i stoły dla turystów oraz tablice dydaktyczne. Przy szosie, nieco po południowej stronie przełęczy znajduje się parking dla samochodów.

Szlaki turystyczne

Szlak czerwony – czerwony: Wyżnia Huciańska Przełęcz – Biała SkałaSiwy Wierch. Czas przejścia: 3 h, ↓ 2 h
Szlak zielony – zielony: Wyżnia Huciańska Przełęcz – Dolina Borowej WodyZuberzec. Czas przejścia: 1:20 h, ↑ 1:35 h[4]

Przypisy

  1. Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.
  2. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  3. Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
  4. Mapa szlaków Tatr Zachodnich. [dostęp 2008-11-13].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.