 Goryczkowa Czuba od strony Pośredniego Wierchu Goryczkowego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1912 m n.p.m. |
| Wybitność |
112 m |
| Pierwsze wejście zimowe | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′56,2″N 19°57′27,4″E/49,232278 19,957611 | |
Goryczkowa Czuba (słow. Goričkova kopa, Horičkova kopa, 1912 m[1][2]) – szczyt w Tatrach Zachodnich, leżący w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej[3].
Topografia
Od sąsiedniego (w kierunku na zachód) szczytu, Wysokiej Suchej Czuby oddzielona jest przełęczą Wysokie Wrótka (1847 m), od położonego na wschód Pośredniego Goryczkowego Wierchu – Goryczkową Przełęczą Świńską (1801 m). Ma dwa wierzchołki rozdzielone przełączką o około pięciometrowym wcięciu. Wyższy o niecałe pół metra jest wierzchołek wschodni[1]. Niektóre z wcześniejszych pomiarów określały wysokość Goryczkowej Czuby na 1913 m[3]. Po północnej, polskiej stronie, od szczytu do Doliny Bystrej biegnie długi grzbiet, zwany Kondratowym Wierchem, który oddziela od siebie dwie dolinki: Dolinę Suchą Kondracką i Dolinę Goryczkową Świńską (zachodnia odnoga Doliny Goryczkowej). Najbardziej strome są północno-zachodnie stoki opadające do Doliny Suchej Kondrackiej. Jest to w taternickim rozumieniu niemal ściana o wysokości ok. 200 m[4].
Po południowej, słowackiej stronie, stoki Goryczkowej Czuby opadają do Doliny Cichej (do dna doliny w tym miejscu jest prawie 700 m różnicy wysokości). Od grani opadają do tej doliny dwie szerokie grzędy, pomiędzy którymi znajduje się wielki żleb mający wylot powyżej Liptowskiego Koszaru[4].
Opis szczytu
Nazwa szczytu nie pochodzi od często występującej w Tatrach rośliny goryczki, lecz od Hali Goryczkowej, tej zaś od popularnego wśród górali nazwiska Goryczka[3]. Dawniej stoki Goryczkowej Czuby były intensywnie wypasane[5]. Na mapie Hacqueta z 1796 r. szczyt oznaczony był jako Gorecnowa. Partie szczytowe i północne stoki zbudowane są z granitoidów, natomiast stoki południowe, gdzieś od połowy wysokości ze skał wapiennych. W tym miejscu bowiem w wapiennych Tatrach Zachodnich znajduje się tzw. wyspa krystaliczna Goryczkowej – góry zbudowane ze skał krystalicznych (granit, gnejs). Występują w nich liczne żyły hydrotermalne[6]. Wśród skał ciekawa roślinność tatrzańska, m.in. takie rzadkie gatunki, jak: rojnik górski, jastrzębiec pomarańczowy, fiołek żółty sudecki, pierwiosnek maleńki. Z bardziej pospolitych tatrzańskich roślin masowo występuje tu dzwonek wąskolistny i alpejski, ciemiężyca zielona[5].
Stoki Goryczkowej Czuby zaliczane są do szczególnie lawiniastych. Lawiny schodzą do wszystkich trzech dolin, nad którymi wznosi się Goryczkowa Czuba. Na szczyt wchodzono od dawna. Pierwsze wejście zimowe na szczyt: Feliks Antoniak, Józef Lesiecki w 1908 r[4].
Widok z Nosala
Widok z północnej grani Kasprowego Wierchu
Widok z Kopy Kondrackiej
Szlaki turystyczne
– odcinek czerwonego szlaku z Kasprowego Wierchu granią główną Tatr i południowe stoki Suchych Czub do Przełęczy pod Kopą Kondracką. Szlak omija szczyt Goryczkowej Czuby trawersując jej południowy stok. Czas przejścia: 1:40 h, z powrotem 1:20 h[7].
Przypisy
- 1 2 Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego.
- 1 2 3 Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- 1 2 3 Władysław Cywiński, Tatry. Tom 13. Kasprowy Wierch, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 83-7104-011-3.
- 1 2 Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
