Woda trytowa
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

T2O

Inne wzory

3H2O

Masa molowa

22,03 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

14940-65-9

PubChem

104752

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Woda trytowa[4] (tlenek ditrytu, superciężka woda[uwaga 1]), T
2O lub 3
H
2O – woda, w której atomy wodoru 1
H zastąpione zostały izotopem 3
H, czyli trytem.

Otrzymywanie

Można ją otrzymać przez utlenienie gazowego trytu tlenkiem miedzi(II)[3].

Właściwości

Określenie jej właściwości jest trudne ze względu na ryzyko dla zdrowia i rozpad promieniotwórczy trytu (T½ wynosi ok. 12 lat). Temperatura topnienia T
2O wynosi 4,5 °C, wrzenia 101,2 °C, a maksymalną gęstość (1,215 g/cm³) osiąga w temp. 13,4 °C[1][2].

Zastosowania

Wodę trytową można wykorzystać jako znacznik w górnictwie naftowym[5] oraz do badań hydrogeologicznych – po jej dodaniu do cieków można śledzić ich przebieg, kontakty i szybkość przepływu[6]. Po rozcieńczeniu w dużej ilości zwykłej wody H
2O następuje wymiana atomów:

T
2O + H
2O → 2HTO

Powstający związek HTO też jest nazywany wodą trytową i to on jest oznaczany w ww. badaniach[5][6].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Ang. superheavy water[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Tritium oxide, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 104752 (ang.).
  2. 1 2 hydrogen - Isotopes of hydrogen, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-06-24] (ang.).
  3. 1 2 W.M. Jones, The Triple Point Temperature of Tritium Oxide 1, „Journal of the American Chemical Society”, 74 (23), 1952, s. 6065–6066, DOI: 10.1021/ja01143a070 (ang.).
  4. 1 2 Cyprian Świętaszczyk, Medycyna nuklearna – wprowadzenie do diagnostyki i terapii radioizotopowej, wyd. 2, 2018, s. 31, ISBN 978-83-939192-2-2 [dostęp 2017-07-28].
  5. 1 2 Józef Such, Możliwości wykorzystania znaczników chemicznych w krajowym górnictwie nafty i gazu, „Nafta-Gaz”, 66 (7), 2010, s. 621–629 [dostęp 2017-07-28].
  6. 1 2 Tadeusz Florkowski, Możliwości oznaczania trytu w próbkach wody w zastosowaniu do badań hydrogeologicznych, „Geological Quarterly”, 4, 8, 1964, s. 887–896 [dostęp 2017-07-28].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.