Wołodymyr Semynożenko

Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1950 Hostra Mohyła
Zawód, zajęcie	polityk, fizyk
Alma Mater	Charkowski Uniwersytet Państwowy
Odznaczenia

Wołodymyr Petrowycz Semynożenko, ukr. Володимир Петрович Семиноженко (ur. 9 czerwca 1950 w Hostrej Mohyle w rejonie stawyszczenskim^[1]) – ukraiński naukowiec, fizyk, polityk i urzędnik państwowy, poseł do Rady Najwyższej, były wicepremier i minister, w latach 2001–2003 przewodniczący Partii Regionów.

Życiorys

W 1982 ukończył studia na kierunku fizyczno-technicznym na Charkowskim Uniwersytecie Państwowym. W 1984 uzyskał stopień doktora nauk fizycznych i matematycznych, następnie tytuł profesorski (1988) i godność akademika Narodowej Akademii Nauk Ukrainy (1992)^[2]. Pracował w instytutach naukowych specjalizujących się w zagadnieniach z zakresu fizyki niskich temperatur. Od 1985 był dyrektorem zrzeszenia naukowo-produkcyjnego Monokrystalreaktyw, podlegającego radzieckiemu ministerstwu przemysłu chemicznego. Po przekształceniach organizacyjnych w 1992 został dyrektorem kompleksu naukowo-technicznego, a w 1995 kierownikiem naukowym koncernu powstałego na bazie dawnego zrzeszenia. Jest autorem licznych prac naukowych (w tym kilku monografii) z zakresu m.in. fizyki ciała stałego i materiałoznawstwa. W 2000 został docentem Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki^[1].

W 1994, 1998 i 2002 uzyskiwał mandat deputowanego do Rady Najwyższej II, III i IV kadencji (w 2002 odmówił jego objęcia z uwagi na niepołączalność stanowisk). Od sierpnia 1996 do kwietnia 1998 sprawował urząd ministra nauki i technologii. Od sierpnia do grudnia 1999 po raz pierwszy pełnił funkcję wicepremiera. Zaangażował się w działalność Partii Regionalnego Odrodzenia Ukrainy, na bazie której powstała Partia Regionów. W marcu 2001 Wołodymyr Semynożenko został wiceprzewodniczącym PR, od grudnia 2001 do kwietnia 2003 był jej wiceprzewodniczącym^[1] (zastąpił go następnie Wiktor Janukowycz^[2]). Od maja 2001 do listopada 2002 ponownie zajmował stanowisko wicepremiera. Był także doradcą prezydenta (2003–2005) i premiera (2006–2007)^[1].

W międzyczasie w 2005 wystąpił z Partii Regionów, działał następnie w Partii Ludowej Wołodymyra Łytwyna^[1]. W 2009 stanął na czele ugrupowania Nowa Polityka^[3]. Od marca do lipca 2010 po raz trzeci sprawował urząd wicepremiera (w gabinecie Mykoły Azarowa). Następnie do czerwca 2014 kierował najpierw państwowym komitetem, następnie państwową agencją ds. nauki, innowacji i informatyzacji^[1].

Odznaczenia

• Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy (2010)^[1]
• Order „Za zasługi” I, II i III klasy^[2]

Przypisy