Dmytro Tabacznyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1963
Kijów

Minister oświaty i nauki Ukrainy
Okres

od 11 marca 2010
do 23 lutego 2014

Przynależność polityczna

Partia Regionów

Poprzednik

Iwan Wakarczuk

Następca

Serhij Kwit

Odznaczenia
Order Księcia Jarosława Mądrego IV klasy Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Order Bohdana Chmielnickiego III klasy (Ukraina) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Wielki Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa)

Dmytro Wołodymyrowycz Tabacznyk, ukr. Дмитро Володимирович Табачник (ur. 26 listopada 1963 w Kijowie) – ukraiński polityk i historyk, profesor, deputowany, wicepremier oraz minister.

Życiorys

Z wykształcenia historyk. Absolwent Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Tarasa Szewczenki (1986) oraz studiów podyplomowych w instytucie historii Akademii Nauk Ukraińskiej SRR. W 1991 złożył dysertację kandydacką, w 1995 doktoryzował się, a w 1997 został profesorem[1]. Początkowo pracował w jednym z archiwów, później związany zawodowo z Narodową Akademią Nauk Ukrainy[1]. Autor i współautor licznych prac naukowych[1].

W latach 1990–1994 zasiadał w radzie miejskiej Kijowa. Na początku lat 90. pracował w sekretariacie ukraińskiego parlamentu, później kierował służbą prasową rządu, był też pierwszym zastępcą przewodniczącego państwowego komitetu do spraw prasy i wydawnictw. W 1994 kierował kampanią prezydencką Łeonida Kuczmy, był następnie szefem Administracji Prezydenta Ukrainy (do 1996). Pełnił później funkcję doradcy prezydenta[1]. W latach 1999–2005 był jednym z liderów oligarchicznej, kontrolowanej przez Wiktora Pinczuka partii Trudowa Ukrajina, która uległa całkowitej marginalizacji po pomarańczowej rewolucji. Od 2006 należał do liderów Partii Regionów. Publicznie prezentuje poglądy prorosyjskie i antyzachodnie.

W 1998 i 2002 uzyskiwał mandat deputowanego do Rady Najwyższej. Od listopada 2002 do lutego 2005 pełnił funkcję wicepremiera w pierwszym rządzie Wiktora Janukowycza. Ponownie zajmował to stanowisko od sierpnia 2006 do grudnia 2007 w drugim gabinecie tego premiera. W 2007 i 2012 po raz kolejny był wybierany do parlamentu. W 2006 został wybrany deputowanym do Rady Najwyższej Autonomicznej Republiki Krymu. 11 marca 2010 po raz kolejny wszedł w skład rządu jako minister edukacji i nauki w gabinecie Mykoły Azarowa. W drugim rządzie tego premiera 24 grudnia 2012 został dodatkowo ministrem młodzieży i sportu, sprawował ten urząd do 23 lutego 2014.

Odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Табачник Дмитро Володимирович, nbuv.gov.ua [zarchiwizowane 2013-01-16] (ukr.).
  2. ↑ Указ Президента України від № 448/2013 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня незалежності України» [online], rada.gov.ua, 24 sierpnia 2013 [dostęp 2023-11-12] (ukr.).
  3. ↑ Указ Президента України № 1342/2003 «Про нагородження Д. Табачника орденом князя Ярослава Мудрого» [online], rada.gov.ua, 26 listopada 2003 [dostęp 2023-11-12] (ukr.).
  4. ↑ Mykoła Cymbaluk, Герої і «герої» [online], slovoprosvity.org, 28 sierpnia 2014 [dostęp 2023-11-12] (ukr.).
  5. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana [online], quirinale.it, 28 października 1996 [dostęp 2022-09-11] (wł.).
  6. ↑ President of the Republic of Lithuania. State Decorations, president.lt [zarchiwizowane 2012-02-28] (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.