Wiwera malabarska
Viverra civettina[1]
Blyth, 1862
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

kotokształtne

Rodzina

wiwerowate

Podrodzina

wiwery

Rodzaj

wiwera

Gatunek

wiwera malabarska

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Wiwera malabarska[3], cyweta malabarska (Viverra civettina) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny wiwer (Viverrinae) w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1862 roku brytyjski zoolog Edward Blyth nadając mu nazwę Viverra civettina[4]. Holotyp pochodził z południowej części Malabaru, w Indiach[5].

We wcześniejszych ujęciach systematycznych uznawany za podgatunek V. megaspila[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[7].

Etymologia

  • Viverra: łac. viverra „fretka”[8].
  • civettina: epitet gatunkowy Viverra civetta Schreber, 1776 (cyweta afrykańska); łac. przyrostek ina „odnoszący się do”[4][9].

Zasięg występowania

Wiwera malabarska występuje endemicznie w Ghatach Zachodnich w południowo-wschodnich Indiach; spotykany wyłącznie między Kanyakumariin w stanie Tamilnadu na południu i Honnavar w stanie Karnataka na północy[7][2].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 76–85 cm, długość ogona 30–40 cm, długość tylnej stopy 13–15 cm; masa ciała 6,6–8 kg[10].

Ekologia

Niewiele wiadomo na temat biologii i ekologii wiwery malabarskiej. Według indyjskich naukowców w przeszłości gatunek ten zamieszkiwał nizinne nadrzeczne lasy i tereny podmokłe u podnóży Ghatów Zachodnich, jednak obecnie występuje głównie na obszarach plantacji nanercza zachodniego i w zdegradowanych lasach stanu Kerala[11].

Status zagrożenia i ochrona

Wiwera malabarska w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów została zaliczona do kategorii CR (krytycznie zagrożony). Ze względu na brak dokładnych informacji na temat liczebności i zasięgu występowania tego gatunku konieczne są badania nad biologią, ekologią i rozmieszczeniem wiwery malabarskiej[2]. W latach 60. XX wieku gatunek był uznawany za bliski wymarcia. Od 1950 do 1990 roku były tylko 2 prawdopodobne stwierdzenia tego gatunku – ze stanów Karnataka i Kerala. Po uznaniu gatunku za prawdopodobnie wymarły w Elayur w dystrykcie Malappuram znaleziono skóry niedawno zabitych osobników wiwery malabarskiej[2]. Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest niszczenie środowiska. Większość siedlisk została zniszczona pod uprawy nanercza zachodniego – z drugiej strony plantacje te stanowią pewnego rodzaju substytut środowiska naturalnego dla wiwery malabarskiej, gdyż na tych terenach nie usuwa się podszytu. W przeszłości wiwery malabarskie były jednym ze źródeł piżma. Obecnie osobniki tego gatunku są często tępione przez ludzi, którzy oskarżają je o zabijanie drobiu[2].

Przypisy

  1. ↑ Viverra civettina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 D. Mudappa, K. Helgen & R. Nandini, Viverra civettina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-04-19] (ang.).
  3. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 142. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. 1 2 E. Blyth. Report of Curator, Zoological Department, February, 1862. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 31, s. 332, 1862. (ang.).
  5. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Viverra civettina. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-04-19].
  6. ↑ J.R. Ellerman & T.C.S. Morrison-Scott: Checklist of Palaearctic and Indian mammals 1758 to 1946. London: Trustees of the British Museum (Natural History), 1951, s. 282. (ang.).
  7. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 412. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  8. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 707, 1904. (ang.).
  9. ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 111, OCLC 637083062 (ang.).
  10. ↑ A.P. Jennings & G. Veron: Family Viverridae (Civets, Genets and Oyans). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 211. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
  11. ↑ N. V. K. Ashraf, A. Kumar. Two endemic viverrids of the Western Ghats, India. „Oryx”. 27 (2), s. 109 – 114. Cambridge Journals. DOI: 10.1017/S0030605300020640. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.