Wincenty Danilewicz
Ilustracja
Wincenty Danilewicz (Danielewicz) - po lewej w towarzystwie swych córek, fotografia z lat 1850-tych. Waleria Danilewicz – siedzi, z tyłu stoją: Aneta i Julia[2]
Data i miejsce urodzenia

1787
Mińsk Litewski

Data i miejsce śmierci

23 marca 1878
Jędrzejów

Zawód, zajęcie

Sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie; główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego.

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Herb "Ostoja" w oryginalnej, średniowiecznej wersji

Wincenty Danilewicz (1787–1878, urodzony w Mińsku Litewskim (ówczesne terytorium Rzeczypospolitej Obojga Narodów)[3] Sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie; główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego - herbu Ostoja – szwoleżer, kawaler francuskiego orderu Legii Honorowej.

Życiorys

Wincenty Danilewicz (Danielewicz) brał udział – jako szwoleżer – w kampanii napoleońskiej, za co został odznaczony francuskim orderem Legii Honorowej[4][5] i medalem Św. Heleny (zob. ilustracje).

Uczestniczył (między innymi) w bitwie pod Arcis-sur-Aube (20–21 marca 1814), w której był ranny[6].

Po powrocie do kraju w 1815 podjął pracę jako sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie. Następnie pracował jako główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego. Przeszedł na emeryturę w 1844[7].

Później przeniósł się do Jędrzejowa[8]. Pozostawił po sobie między innymi spuściznę literacką w postaci trzech tragedii („Piast”, „Zbigniew”, „Kiejstut”) i jednej „komiopery”. Jego prawnuk Maciej Masłowski podaje (1957), że w swym testamencie (1859) wymieniał Danilewicz również pamiętniki, których w 1868 roku było trzydzieści „poszytów”[9].

Wincenty Danilewicz był ożeniony z Franciszką (z domu Grunwald), ur. w 1797 lub 1798 zm. w 1842[10], z którą miał – wymienione w jego zachowanym testamencie z 1859 roku, widoczne na załączonej ilustracji – córki: Anetę, Julię i Walerię Józefę (1827-1881[11][12] zamężną za Rajmundem Masłowskim, prawnikiem). Ich synem był Stanisław Masłowski, artysta malarz. Wincenty Danilewicz zmarł 23 marca 1878 w Jędrzejowie w wieku 90 lat[13].

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. Córki Wincentego wymienione w jego zachowanym testamencie z 1859 roku – źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego, zob. także: Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s. 17–19.
  2. ↑ Córki Wincentego wymienione w jego zachowanym testamencie z 1859 roku – źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego, zob. także: Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s. 17–19.
  3. ↑ W zamieszczonym dyplomie Medalu Św. Heleny podano jako miejsce urodzenia: Wilno. Wymaga to weryfikacji. Weryfikacji wymaga również podany tam początkowy rok służby: 1792(!). Sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie; następnie główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego.
  4. ↑ Łoza S.: Legia honorowa w Polsce 1803-1923, Zamość 1923, wyd. Zygmunt Pomarański i Spółka (reprint Warszawa 1986, Wyd. WAiF), s. 38, poz.284.
  5. ↑ R.Bielecki: Szwoleżerowie gwardii, seria: „Słynne Pułki Polskie”, wyd. „Neriton”, Warszawa 1996, s. 240 (poz.2259).
  6. ↑ Jak pisał w swym testamencie – był „śmiertelnie ranny i do niewoli wzięty” – Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s. 18.
  7. ↑ Masłowski M., op.cit., s. 17–19.
  8. ↑ Z zachowanych w rodzinnym archiwum dokumentów i z cytowanej pracy M. Masłowskiego (Masłowski M., op.cit., s.19) – wynika, że w Warszawie rodzina Danilewiczów zamieszkiwała przy ul. Kanonia i Krzywe Koło.
  9. ↑ W swych pamiętnikach charakteryzował między innymi warszawską dzielnicę staromiejską i poruszał akcję rusyfikacyjną w polistopadowej Warszawie – pisząc o konspirowaniu orłów polskich pod powłoką wapna i tynku. Źródłem amatorskich zainteresowań twórczością literacką u Danilewicza – jak twierdził jego prawnuk Maciej Masłowski – mogła być zarówno atmosfera epoki kultywująca tradycje „memoirów” i epistolografii, jak i środowisko, w którym przebywał. Szefem kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego był bowiem wówczas Julian Ursyn Niemcewicz – zob.: Masłowski M., op.cit., s. 19.
  10. ↑ Franciszka z Grunwaldów Danilewicz zmarła – jak wynika z zachowanej metryki zgonu – „4 stycznia o godzinie 12 w nocy” w 1842 w wieku 44 lat. Zob. jej grób na Cmentarzu „Stare Powązki” w Warszawie – kwat._11-1-7/8 (Plik:Stanislaw Maslowski grave, Old Powazki Cemetery, sect. 11-1-7-8, november 2012.jpg.
  11. ↑ Zmarła dnia 21 VIII 1881 - Warszawa, par. Wszystkich Świętych. Pochowana - Warszawa, cm. Powązkowski. Wiek: prawdopodobnie 54 lat - zob.: https://www.sejm-wielki.pl/b/psb.17222.3(dostęp: 7 lutego 2024)
  12. ↑ Zob.: Masłowski M., op.cit., s. 18. Prawdopodobnie córką Franciszki z Grunwaldów i Wincentego Danilewiczów była również Maria zmarła w 1837 roku w wieku 7 lat, pochowana w grobie sąsiadującym z grobem Franciszki (inskrypcja na nagrobku z lewej: Plik:Stanislaw Maslowski grave, Old Powazki Cemetery, sect. 11-1-7-8, november 2012.jpg).
  13. ↑ Data zgodna z epitafium w parafialnym Kościele Św. Trójcy w Jędrzejowie.
  14. 1 2 3 Źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego.
  15. ↑ W przekładzie na polski: „Karta wyjścia ze szpitala Grossen-Garten w Dreźnie – Wielka Armia, Gwardia Cesarska, 1 szwadron, 1 regiment lansjerów, 7 kompania. Rodzaj choroby: ranny. Wymieniony Danilewicz Wincenty, lansjer rodem z Wilna, powiat Wilno, wszedł 20 miesiąca maja [...] wychodzi tego dnia czternastego miesiąca czerwca 1813 [...] (Zob.: Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s.18) – Źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.