Wikaryzm geograficzny (zastępowanie geograficzne) – zjawisko występowania podobnych taksonów na oddzielnych obszarach geograficznych. Taksony zastępcze (wikarianty) zwykle są blisko spokrewnione – często są to gatunki należące do jednego rodzaju. W przypadku, gdy wikaryzujące taksony są odlegle spokrewnione, a ich podobieństwo jest wynikiem konwergencji określane jest jako fałszywy wikaryzm.

Zasięgi geograficzne wikariantów mogą składać się na zasięg dysjunktywny taksonu wyższej rangi. Przykładowo – wikariantami geograficznymi są gatunki cedru zasiedlające różne pasma górskie: cedr atlaski, cedr cypryjski, cedr libański, cedr himalajski, czego rezultatem jest dysjunktywny zasięg rodzaju cedr.[1]

Przykłady wikaryzmu są powszechne między fragmentami biomów leżącymi na różnych kontynentach. Wikaryzującymi parami mogą być np. jeleń szlachetny żyjący w lasach strefy umiarkowanej Eurazji i wapiti zamieszkujący analogiczne środowiska Ameryki Północnej i Dalekiego Wschodu.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Clive A. Stace: Taksonomia roślin i biosystematyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993. ISBN 83-01-11251-4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.