Wanda Ślędzińska
Data i miejsce urodzenia

25 września 1906
Niżniów

Data i miejsce śmierci

9 listopada 1999
Stryszów

Dziedzina sztuki

rzeźba

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Wanda Ślędzińska (ur. 25 września 1906 w Niżniowie, zm. 9 listopada 1999 w Stryszowie[1]) – polska rzeźbiarka, pedagog, profesorka rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych[2].

Życiorys

Córka Heleny Justyny Matyjewicz i Władysława Ślędzińskiego urzędnika kolejowego, właściciela gospodarstwa rolnego. W 1923 ukończyła Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie w Stanisławowie. W latach 1923–1929 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Równocześnie jako wolna słuchaczka studiowała przez cztery semestry historię sztuki i archeologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1933 wraz z m.in. Jackiem Pugetem i Stefanem Zbigniewiczem została członkinią efemerycznej grupy Artystów Rzeźbiarzy „Start”. Od 1933 należała do Związku Polskich Artystów Plastyków, a od 1935 do Zrzeszenia Artystów Plastyków „Zwornik”[3][4]. W 1937 przeniosła się do Warszawy.

W czasie wojny przebywała w Stryszowie u rodziców i udzielała lekcji muzyki. W 1945 zamieszkała w Krakowie i rozpoczęła pracę jako asystentka u prof. Xawerego Dunikowskiego na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1957 była na stypendium we Włoszech. Od 1958 prowadziła samodzielnie pracownię rzeźby. W 1966 została kierowniczką II Katedry Rzeźby, będąc pierwszą kobietą na stanowisku kierownika katedry. Pozostała kierowniczką, aż do przejścia na emeryturę w 1970 r. Na prośbę studentów i studentek w roku akademickim 1970/1971 była promotorką dyplomów i prowadziła konsultacje. Do uczniów Wandy Ślędzińskiej należeli m.in. Wincenty Kućma, Zygmunt Piekacz, Józef Sękowski, Stanisław Lenar, Jan Siek, Teresa Wojtasiewicz-Siek, Helena Łyżwa, Jerzy Nowakowski, Janina Jeleńska-Papp, Aleksander Śliwa, Bogumił Zagajewski. W jej rodzinnym domu w Stryszowie odbywały się okazjonalne spotkania kulturalne, w których brała udział m.in. Wisława Szymborska, Kornel Filipowicz, Hanna Rudzka-Cybisowa, Jacek Puget, Bogusław Schaeffer, Anna Wallek-Walewska i inni. Tworzyła kameralne rzeźby w gipsie, drewnie, w sztucznym kamieniu. Jej dzieła były utrzymane w tradycji realistycznej. Pozostawiła w swym dorobku dzieła rzeźbiarskie, wśród których prym wiodą głównie kobiece studia portretowe. Zmarła 9 listopada 1999 w Stryszowie i została pochowana na miejscowym cmentarzu.

Jej prace znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie, w Muzeum ASP[5][6][7][8][9], w zbiorach PAU, UJ i Akademii Górniczo-Hutniczej oraz w posiadaniu rodziny[1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 Wanda Ślędzińska i jej uczniowie, katalog rzeźby, 2017, ISBN 978-83-61866-71-8.
  2. ↑ Wanda Śledzińska – Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie [online] [dostęp 2020-12-26] (pol.).
  3. ↑ "Zwornik": inicjatywa czterech absolwentów krakowskiej ASP [online] [dostęp 2020-12-26] (pol.).
  4. ↑ Zrzeszenie Artystów Plastyków "Zwornik" [online], Culture.pl [dostęp 2020-12-26] (pol.).
  5. ↑ „Autoportret” Wandy Ślędzińskiej - Obiekty - Wirtualne Muzea Małopolski [online], muzea.malopolska.pl [dostęp 2020-12-26].
  6. ↑ „Dziecko” Wandy Ślędzińskiej, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
  7. ↑ Wanda Ślędzińska, Rzeźba „Autoportret”/Sculpture "Self-portrait", Muzeum ASP w Krakowie - YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2020-12-26].
  8. ↑ Wanda Ślędzińska, Rzeźba „Portret modelki”/Sculture "Portrait of a model", Muzeum ASP w Krakowie - YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2020-12-26].
  9. ↑ Model 3D „Portret modelki”, rzeźba Wandy Ślędzińskiej z Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
  10. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.