Włodzienin
wieś
Ilustracja
Kościół Trójcy Świętej
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

głubczycki

Gmina

Branice

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

48-140[1]

Tablice rejestracyjne

OGL

SIMC

0491937

Położenie na mapie gminy Branice
Mapa konturowa gminy Branice, u góry znajduje się punkt z opisem „Włodzienin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Włodzienin”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Włodzienin”
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego
Mapa konturowa powiatu głubczyckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Włodzienin”
Ziemia50°07′12″N 17°50′12″E/50,120000 17,836667[2]

Włodzienin (1945–1946 Władzienin, cz. Vladěnín[3], niem. Bladen[3]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, na Płaskowyżu Głubczyckim u podnóża południowo-wschodniej części Gór Opawskich.

Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik)[4].

Nazwa

Nazwa miejscowości wywodzi się od słowiańskiego imienia męskiego Władysław, złożonego z dwóch słów „vlad-” (władać) i „-slav” (sława)[5] i oznacza „ten, który włada sławą”, tj. sławny, znamienity. Heinrich Adamy w swoim wykazie nazw miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Wladzenin, podając jej znaczenie „Dorf des Wladislaw” (pol. wieś Władysława)[6].

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod polską nazwą Wladzenin oraz nazwą niemiecką Bladen[7]. Obecną nazwę wsi zatwierdzono administracyjnie 12 listopada 1946[8].

Historia

Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej. W 1470 po raz pierwszy wzmiankowaną miejscową parafię Trójcy Świętej[9]. Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. Pomimo nazwy słowiańskiego pochodzenia była już wówczas miejscowością niemieckojęzyczną.

Do głosowania podczas plebiscytu na Górnym Śląsku uprawnionych było w Włodzieninie 1306 osób, z czego 891, ok. 68,2%, stanowili mieszkańcy (w tym 882, ok. 67,5% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 1290 głosów (ok. 98,8% uprawnionych), w tym 1290 (100%) ważnych; za Niemcami głosowało 1285 osób (ok. 99,6%), a za Polską 5 osób (ok. 0,4%)[10].

W latach 1945–1954 siedziba gminy Włodzienin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Zabytki

Ruina kościoła cmentarnego

Obecny kościół Trójcy Świętej zbudowano w 1530 roku, budynek został poszerzony w roku 1903. W 1945 r. doszczętnie zniszczony. Odbudowany staraniem ks. N. Felsmanna i poświęcony 12 czerwca 1955 roku.

Na obszarze parafii znajdują się ruiny kościoła zamkowego św. Mikołaja. Zbudowany w XIV wieku posiada grobowce rodu Bytomskich, Szelihów i Sedlinickich z XV i XVI wieku, z płaskorzeźbami zmarłych i z napisami w języku starosłowiańskim. W 1945 r. kompletnie zniszczony i nie odbudowany. Dawniej cel licznych pielgrzymek.

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[11]:

  • ruina kościoła zamkowego pod wezwaniem św. Mikołaja, z XV–XVI, XIX w.
  • dom nr 153, z poł. XIX w.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1477 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 149203
  3. 1 2 Gregor Wolný: Kirchliche Topographie von Mähren. I. Abtheilung, Band 5. Brünn: Nitsch und Grosse, 1863, s. 219. (niem.).
  4. ↑ Bank Danych o Lasach – Mapa [online], bdl.lasy.gov.pl [dostęp 2021-01-23].
  5. ↑ Studia z filologii polskiej i słowiańskiej, t. 31–32, 1993 s. 208
  6. ↑ Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 14, OCLC 456751858 (niem.).
  7. ↑ Knie 1830 ↓, s. 44.
  8. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  9. ↑ Katarzyna Maler. ZARYS DZIEJÓW KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO NA ZIEMI GŁUBCZYCKIEJ OD ŚREDNIOWIECZA DO 1945 ROKU. „WROCŁAWSKI PRZEGLĄD TEOLOGICZNY”. 23, s. 187, 2015.
  10. ↑ Odpis urzędowego dziennika Komisji Międzysojuszniczej Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku w Opolu „Journal Officiel de Haute-Silésie” Nr. 21 z dnia 7-go maja 1921 r., zawierającego wyniki plebiscytu na Górnym Śląsku.. Katowice: Biuro Sejmu Śląskiego, 1932-10-10, s. 15. [dostęp 2015-02-12]. (fr. • pol.).
  11. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 22.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.