Niekazanice-Kałduny
przysiółek wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

głubczycki

Gmina

Branice

Część miejscowości

Niekazanice

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

48-140[1]

Tablice rejestracyjne

OGL

SIMC

0491883

Położenie na mapie gminy Branice
Mapa konturowa gminy Branice, w centrum znajduje się punkt z opisem „Niekazanice-Kałduny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Niekazanice-Kałduny”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Niekazanice-Kałduny”
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego
Mapa konturowa powiatu głubczyckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Niekazanice-Kałduny”
Ziemia50°03′00″N 17°50′19″E/50,050000 17,838611[2]

Niekazanice-Kałduny (cz. Kaldouny, Galduny, niem. Kaldaun, Kaldaunen[3][4]) – przysiółek wsi Niekazanice w Polsce, położony w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice[5][6].

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do ówczesnego województwa opolskiego.

Historia

Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej.

Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. Była zamieszkała przez tzw. Morawców. W 1910 71% mieszkańców posługiwało się czeskimi gwarami laskimi[3]. W granicach Polski od końca II wojny światowej. Po drugiej wojnie światowej Morawców uznano za ludność polską i pozwolono im pozostać. Po 1956 nastąpiła fala emigracji do Niemiec[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 811 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 48767
  3. 1 2 3 Mariusz Kowalski. Morawianie (Morawcy) w Polsce. „Studia z Geografii Politycznej i Historycznej”. 5, s. 115-131, 2016.
  4. ↑ Gregor Wolný: Kirchliche Topographie von Mähren. I. Abtheilung, Band 5. Brünn: Nitsch und Grosse, 1863, s. 230. (niem.).
  5. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. ↑ GUS. Rejestr TERYT

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.