Vin santo (pol. święte wino) albo vin santo toscano – wino deserowe z Toskanii we Włoszech, wytwarzane tradycyjną metodą z suszonych na słomianych matach winogron odmian trebbiano i malvasia[1][2].
Nazwa pochodzi od chrześcijańskiego Wielkiego Tygodnia, w okolicach którego wino jest gotowe (wł. Settimana Santa). Moment rozpoczęcia przetwarzania winogron zależy od oczekiwanej koncentracji cukru w podsuszanych gronach. Mimo podwyższonego stężenia cukru możliwe jest uzyskanie z takich winogron nawet wina wytrawnego, pod warunkiem, że cały cukier przefermentuje[2]. Wytrawne wersje vin santo przypominają raczej sherry fino niż wino deserowe. Po fermentacji wino dojrzewa przynajmniej trzy lata w małych dębowych beczkach (barrique). Do lat 80. XX wieku powszechnie używano beczek z drewna kasztana jadalnego[3]. Pojemność beczułek wynosi od 50 do 300 l. Zadaszone pomieszczenie, w którym przechowuje się beczki z vin santo, nazywa się vinsantaia[1][3].
Popularne apelacje (denominazione di origine controllata), w których wytwarza się vin santo: DOC Val d’Arbia na południowy wschód od Sieny, w regionie znanym z win brunello di montalcino i Colli dell’Etruria Centrale DOC, gdzie produkuje się chianti[2]. Przepisy apelacji Val d’Arbia określają udział szczepu trebbiano na 75%, w Colli dell’Etruria Centrale – 50%. Większość vin santo wytwarzanego w Toskanii nie jest jednak klasyfikowana jako DOC[3]. Dobrej jakości wina mogą być przechowywane od 8 do 20 lat. Z winem często podaje się ciasteczka cantuccini, które je się po zamoczeniu w winie[3].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Jancis Robinson: Das Oxford Weinlexikon. Monachium: Hallwag Verlag, 2003, s. 807. (niem.).
- 1 2 3 Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 283, 286, 288. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- 1 2 3 4 Eckhard Supp, Steffen Maus: Włochy. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 414–415. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).