Winnice szczepu brunello w Montalcino
Brunello di Montalcino

Brunello di montalcino – czerwone wino należące do prestiżowego grona win noszących tytuł Denominazione di Origine Controllata e Garantita (DOCG), wytwarzane w Toskanii, w obrębie gminy (wł. comune) Montalcino w prowincji Siena[1]. Brunello di montalcino jest, podobnie jak wino Barolo, włoskim winem czerwonym znanym z długowieczności, które dojrzałość osiąga po 5–10 latach i nadaje się do przechowywania przez kilkadziesiąt lat[1][2][3].

Historia

Do drugiej połowy dziewiętnastego wieku jedynym znanym i cenionym winem pochodzącym z obszaru obecnej produkcji wina brunello, było słodkie białe wino o nazwie Moscadello di Montalcino. W połowie XIX wieku Clemente Santi zauważył, że część winorośli w winnicach obsadzonych szczepem sangiovese ma grubszą skórkę i bardziej skoncentrowany aromat i rozpoczął próbę wyselekcjonowania tego podgatunku[4]. Starania rodziny zakończyły się powodzeniem i w 1888 roku powstało pierwsze wino wyłącznie z tych winogron pod nazwą brunello, przypuszczalnie nadanej od wyjątkowo ciemnego zabarwienia owoców[4]. Brunello przez wiele lat pozostawało winem znanym tylko okolicznej ludności, między innymi ze względu na dość wysoką cenę sprzedaży. Dopiero w okolicach roku 1950 rozpoczęła się kariera brunello di montalcino na terenie Włoch, a następnie całego świata[4]. Jednocześnie areał uprawy tego podgatunku sangiovese wzrósł z ok. 100 do ok. 2000 hektarów[4].

Charakterystyka

Wino brunello di montalcino zostało uhonorowane jako pierwsze we Włoszech apelacją Denominazione di Origine Controllata e Garantita, w dniu jej wprowadzenia specjalnym dekretem 1 lipca 1980 roku[1][2]. Brunello di montalcino może być wytwarzane wyłącznie z winogron szczepu sangiovese rosnących na obszarze gminy Montalcino i tam też butelkowane[1][2][5]. Mimo niewielkiego obszaru apelacji warunki uprawy (terroir) są zróżnicowane, co przekłada się także na charakter win[4].

Okres starzenia wina brunello di montalcino wynosi co najmniej dwa lata w beczkach dębowych oraz co najmniej cztery miesiące w butelkach[1]. Wino nie może być wprowadzone do sprzedaży wcześniej niż pierwszego stycznia roku kolejnego, po upływie pięciu lat od zbioru winogron przeznaczonych na produkcję danego rocznika[4][1][5]. Wydłużenie dojrzewania o rok uprawnia do oznaczenia wina określeniem riserva[1]. Proces starzenia w beczkach dębowych nie może być krótszy niż dwa lata, natomiast w butelkach wino musi spędzić co najmniej sześć miesięcy[1][2].

Wino cechuje się intensywnym rubinowym kolorem przechodzącym w granat, intensywnym zapachem i pełnym smakiem z wyczuwalnymi garbnikami[1][2][3]. Leżakowane rozwija aromaty przypraw, dziczyzny i słodkiego tytoniu[4]. Brunello di montalcino musi osiągnąć przynajmniej 12,5% alkoholu[1][2].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 530. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.).
  2. 1 2 3 4 5 6 Brunello di Montalcino. Consorzio del Vino Brunello di Montalcino. [dostęp 2012-10-22]. (ang. • wł.).
  3. 1 2 Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 285. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 Eckhard Supp, Steffen Maus: Włochy. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 416–417. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
  5. 1 2 Wine denominations and the main disciplinary standards. Consorzio del Vino Brunello di Montalcino. [dostęp 2012-10-22]. (ang. • wł.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.