Verona Elder
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1953
Wolverhampton

Wzrost

170 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Halowe mistrzostwa Europy
złotoRotterdam 1973bieg na 400 m
złotoKatowice 1975bieg na 400 m
złotoWiedeń 1979bieg na 400 m
srebroSan Sebastián 1977bieg na 400 m
brązGrenoble 1981bieg na 400 m
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złotoChristchurch 1974lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
złotoEdmonton 1978lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
srebroChristchurch 1974lekkoatletyka
(bieg na 400 m)
srebroEdmonton 1978lekkoatletyka
(bieg na 400 m)
Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Verona Marolin Elder z domu Bernard (ur. 5 kwietnia 1953 w Wolverhampton[1]) – brytyjska lekkoatletka, sprinterka, trzykrotna halowa mistrzyni Europy i dwukrotna mistrzyni igrzysk Wspólnoty Narodów.

Życiorys

Specjalizowała się w biegu na 400 metrów. Zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach[2]. Odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w ćwierćfinale biegu na 400 metrów[1].

Zwyciężyła w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie, wyprzedzając reprezentantki NRD Waltraud Dietsch i Renate Siebach[4].

Jako reprezentantka Anglii wystąpiła na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1974 w Christchurch, gdzie zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Jannette Roscoe, Ruth Kennedy, Susan Pettett i Elder) oraz zdobyła srebrny medal w biegu na 400 metrów, za Yvonne Saunders z Kanady[5]. Startując w barwach Wielkiej Brytanii zajęła 7. miejsce w finale biegu na 400 metrów i 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[6].

Ponownie zwyciężyła w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach, przed zawodniczkami radzieckimi Nadieżdą Iljiną i Intą Kļimovičą[7]. Odpadła w ćwierćfinale biegu na 400 metrów w zajęła 7. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1]. Zdobyła srebrny medal w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián, przegrywając tylko z Maritą Koch z NRD, a na halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie zajęła 6. miejsce w biegu na 800 metrów[8].

Zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Ruth Kennedy, Joslyn Hoyte, Elder i Donna Hartley) oraz zdobyła srebrny medal w biegu na 400 metrów (za Donną Hartley) na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton[5]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze zajęła 8. miejsce w biegu na 400 metrów i 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów[9].

Po raz trzeci zdobyła złoty medal w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu, wyprzedzając Jarmilę Kratochvílovą z Czechosłowacji i Karoline Käfer z Austrii. Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble zdobyła w tej konkurencji brązowy medal, za Kratochvílovą i Natalją Bocziną z ZSRR, a na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie odpadła w półfinale na tym dystansie[10]. Wystąpiła w biegu na 400 metrów przez płotki na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane, ale nie ukończyła biegu eliminacyjnego[5].

20 sierpnia 1977 w Londynie ustanowiła rekord świata w sztafecie 4 × 200 metrów czasem 1:31,6 (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Elder, Donna Hartley, Sharon Colyear i Sonia Lannaman)[11].

Elder była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 400 metrów w 1972, 1976 i 1977, wicemistrzynią na tym dystansie w 1975, 1978 i 1979 oraz brązową medalistką w 1971 i 1980, a także brązową medalistką w biegu na 400 metrów przez płotki w 1982[12]. W hali była mistrzynią w biegu na 400 metrów w latach 1972, 1973, 195–1977, 1979, 1981 i 1982 oraz w biegu na 800 metrów w 1978[13].

Była dwukrotnie rekordzistką Wielkiej Brytanii w biegu na 400 metrów do czasu 51,94 s (26 stycznia 1974 w Christchurch) i kilkakrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:25,87 (19 czerwca 1982 w Londynie)[14].

Otrzymała Order Imperium Brytyjskiego V klasy (MBE)[15].

Przypisy

  1. 1 2 3 Verona Bernard-Elder [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 545 [dostęp 2019-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 426 [dostęp 2019-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  4. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 432 [dostęp 2019-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  5. 1 2 3 Verona Marolin Elder [online], thecgf.com [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 551, 553 [dostęp 2019-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 441 [dostęp 2019-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 450, 454 [dostęp 2019-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  9. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 558, 561 [dostęp 2019-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 458, 466, 471 [dostęp 2019-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  11. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 301 [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  12. AAA Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  13. AAA Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  14. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912–2012. Zamość: 2013, s. 229, 371. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  15. The Full Story – Meet Verona Elder MBE, Chef de Mission, 2011 Global Games [online], uksportsassociation.org [dostęp 2019-06-28] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.