Marilyn Neufville

Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1952 Hectors River
Wzrost	165 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Halowe mistrzostwa Europy złoto Wiedeń 1970 bieg na 400 m Reprezentacja  Jamajka Igrzyska panamerykańskie złoto Cali 1971 bieg na 400 m brąz Cali 1971 sztafeta 4 × 400 m Igrzyska Brytyjskiej Wspólnoty Narodów złoto Edynburg 1970 lekkoatletyka (bieg na 400 m) Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów złoto Kingston 1971 bieg na 400 m srebro Kingston 1971 sztafeta 4 × 400 m

Marilyn Fay Neufville (ur. 16 listopada 1952 w Hectors River, w Portland na Jamajce^[1][2]) – brytyjska i jamajska lekkoatletka, sprinterka, w latach 1970–1974 rekordzistka świata w biegu na 400 metrów.

Urodziła się na Jamajce, ale w wieku 8 lat wyjechała do Wielkiej Brytanii i zamieszkała w Londynie. Tam zaczęła uprawiać lekką atletykę. Początkowo startowała w krótkich biegach sprinterskich, w których zdobywała mistrzostwa Wielkiej Brytanii w kategoriach juniorskich^[3].

Później skoncentrowała się na biegu na 400 metrów. Zwyciężyła w tej konkurencji na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu, wyprzedzając Christel Frese z RFN i Colette Besson z Francji^[4]. Ustanowiła wówczas najlepszy halowy wynik na świecie (oficjalnych halowych rekordów świata wówczas nie uznawano) 53,01 s, rekord ten został poprawiony dopiero w 1974 przez Nadieżdę Iljinę ze Związku Radzieckiego^[5][6].

Przed Igrzyskami Brytyjskiej Wspólnoty Narodów 1970 w Edynburgu zdecydowała, że będzie na nich reprezentować nie Anglię, lecz Jamajkę. Zdobyła na tych igrzyskach złoty medal w biegu na 400 metrów i ustanowiła rekord świata rezultatem 51,0 s^[7]. Rekord ten został wyrównany w 1972 przez Monikę Zehrt z NRD w 1972, a poprawiony przez Irenę Szewińską w 1974^[8]. Na tych samych igrzyskach Neufville zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów^[9].

Zwyciężyła w biegu na 400 metrów oraz zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1971 w Kingston^[3][10]. Zdobyła złoty medal w biegu na 400 metrów i brązowy w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Beverly Franklin, Ruth Williams, Yvonne Saunders i Neufville) na igrzyskach panamerykańskich w 1971 w Cali^[1][11][12]. Sztafeta Jamajki ustanowiła wówczas rekord kraju czasem 3:34,1^[13].

Późniejsza kariera Neufville była naznaczona przez kontuzje. Kontuzja uniemożliwiła jej występ na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium^[1]. Na Igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów 1974 w Christchurch zajęła 6. miejsce w biegu na 400 metrów^[9]. Wystąpiła w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, ale po zakwalifikowaniu się do ćwierćfinału nie wystartowała w nim wskutek kontuzji^[1].

Była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 400 metrów w 1970 oraz wicemistrzynią w biegu na 200 metrów w 1969^[14], a także halową mistrzynią w biegu na 400 metrów w 1970 i wicemistrzynią na tym dystansie w 1971^[15].

Przypisy