Uniwersytet Techniczny w Delfcie

Technische Universiteit Delft

Data założenia	8 stycznia 1842[1]
Typ	publiczna, techniczna
Państwo	Holandia
Adres	Stevinweg 1 2628 CN Delft
Liczba pracowników • naukowych	2500 (w tym 200 profesorów)
Liczba studentów	18 800[2] (2007)
Rektor	Karel C.A.M. Luyben
Członkostwo	Międzynarodowe: Liga IDEA, CESAER, EUA, Lokalne: 3TU, SAE
Położenie na mapie Holandii Południowej Uniwersytet Techniczny w Delfcie
Położenie na mapie Holandii Uniwersytet Techniczny w Delfcie
52°00′06″N 4°22′21″E/52,001667 4,372500
Strona internetowa

Uniwersytet Techniczny w Delfcie (niderl. Technische Universiteit Delft, TU Delft) – holenderska uczelnia w mieście Delft, największa i najstarsza uczelnia techniczna w Holandii. Kształci ponad 18 000 studentów^[3], zatrudnia ponad 2500 naukowców (w tym ponad 200 profesorów). Jest członkiem ligi IDEA i jednym z 20 najlepszych uniwersytetów technicznych na świecie^[4].

Historia

Dawny i obecny Wydział Architektury

Status uniwersytecki

Logo TU Delft na budynku wydziału Elektrotechniki, Matematyki i Informatyki

2 maja 1863 szkolnictwo techniczne w Holandii podległo reglamentacji i podlegało w całości szkolnictwu średniemu. Dekretem królewskim rok później, 20 czerwca 1864, powstała Akademia Królewska, a miasto Delft zostało desygnowane na miejsce Szkoły Politechnicznej. Nazwa Techniczna Szkoła Wyższa w Delfcie^{[uwaga 2]} uznana została prawnie 22 maja 1905. Wkrótce potem poziom akademicki nauczania został zatwierdzony i szkoła zawodowa^{[uwaga 3]} otrzymała status uniwersytetu. W krótkim czasie szkoła uzyskała prawo do nadawania wyższych tytułów naukowych. Liczba studentów w tamtym czasie wynosiła około 450. Prawnie status wyższej szkoły zawodowej otrzymała 7 lipca 1956 roku.

Wydziały

Dawny Wydział Architektury, spalił się w 2008

Nauczanie i badania na różnych kierunkach w ramach TU Delft prowadzi się na wielu wydziałach. Od powstania uniwersytetu liczba wydziałów wzrastała; w roku 1998 Uniwersytet Techniczny w Delfcie liczył 16 wydziałów. Z powodu oszczędności i restrukturyzacji liczba ta spadła do 8 w 2008. Wydziały oferują łącznie 14 kierunków licencjackich i 28 magisterskich. Uczelnia TU Delft podzielona jest na następujące jednostki wydziałowe^{[uwaga 4]}:

• Wydział Architektury (BK)
• Wydział Inżynierii Lądowej i Geologii (CiTG)
  • inżynieria lądowa
  • geologia
• Wydział Elektrotechniki, Matematyki i Informatyki (EWI)
  • elektrotechnika
  • matematyka techniczna
  • informatyka techniczna
• Wydział Projektowania Przemysłowego (IO)
• Wydział Mechaniki, Żeglugi i Inżynierii Materiałowej (3mE)
  • inżynieria mechaniczna
  • technika żeglugi
• Wydział Lotnictwa i Kosmonautyki (LR)
• Wydział Nauk Stosowanych (TNW)
  • nauki biologiczne i biotechnologia^{[uwaga 5]}
  • nauki molekularne i technologia molekularna^{[uwaga 5]}
  • fizyka techniczna
• Wydział Techniki, Zarządzania i Administracji Publicznej (TBM)
  • publiczna administracja w przemyśle.

W roku 1987 Uniwersytet Techniczny w Delfcie utworzył instytut Delft TopTech dla osób pragnących kształcić się podyplomowo. Program nauczania skupia się na związkach technologii i specyfiki funkcjonowania korporacji.

Jednostki ogólnouczelniane i międzywydziałowe

Biblioteka TU Delft w porze zimowej

Dodatkowo Uniwersytet Techniczny w Delfcie podzielony jest na następujące instytuty badawcze:

• Centrum Wiedzy^{[uwaga 6]}
• Zintegrowane Wytwarzanie Komputerowe^{[uwaga 7]}
• Delfijski Instytut Obserwacji Ziemi i Systemów Kosmicznych^{[uwaga 8]}
• Delfijski Instytut Energii Odnawialnej^{[uwaga 9]}
• Delfijski Instytut Mikroelektroniki i Technik Submikronowych^{[uwaga 10]}
• Delfijskie Badania Uniwersyteckie^{[uwaga 11]}
• Delfijski Instytut Technologii Informacyjnych w Zastosowaniach Inżynieryjnych^{[uwaga 12]}
• Klaster Delfijski^{[uwaga 13]}
• Instytut Adhezji TU Delft^{[uwaga 14]}
• Grupa badawcza Hyperbody^{[uwaga 15]}
• ICTO Programma TU Delft
• Delfijski Instytut Reaktorowy^{[uwaga 16]}
• Międzynarodowe Centrum Badawcze Radarów i Systemów Transmisyjnych^{[uwaga 17]}
• Interduct
• Delfijski Instytut Koitera^{[uwaga 18]}
• Centrum Wiedzy WMC AE^{[uwaga 19]}
• Holenderski Instytut Badań Materiałowych^{[uwaga 20]}
• Instytut Badawczy OTB^{[uwaga 21]}
• Międzynarodowe Centrum Badań nad Symulacjami, Ruchem i Technikami Nawigacyjnymi^{[uwaga 22]}
• Centrum Zasilania i Konwersji Elektromagnetycznej^{[uwaga 23]}
• Konsorcjum Systemów Inteligentnych^{[uwaga 24]}

Współpraca międzynarodowa

Reaktor atomowy TU Delft

W 1996 rozpoczęła się współpraca pomiędzy Imperial College London, Uniwersytetem Technicznym w Helsinkach, RWTH w Akwizgranie oraz TU Delft dotycząca nauczania geologii na poziomie uniwersyteckim. Powstały wtedy dwa nowe programy nauczania, zwane EMC (techniki wydobycia) en EMEC (techniki przetwarzania). Współpraca ta dała początek Federacji Europejskich programów nauczania geologii, w której uczestniczyły następujące uniwersytety:

 Niemcy – RWTH Aachen

 Niemcy – Uniwersytet Techniczny w Berlinie

 Niemcy – Technische Universität Bergakademie Freiberg

 Holandia – Uniwersytet Techniczny w Delfcie

 Finlandia – Techniczny Uniwersytet Helsiński

 Słowacja – Uniwersytet Techniczny w Koszycach

 Polska – Politechnika Wrocławska

 Węgry – Politechnika Przemysłu Ciężkiego w Miszkolcu

 Wielka Brytania – University of Exeter

 Wielka Brytania – Camborne School of Mines

 Wielka Brytania – Imperial College London – nie bierze już udziału w tej federacji.

We wrześniu 2006 roku ETH, RWTH oraz TU Delft rozpoczęły wspólny program magisterski geofizyki stosowanej jako efekt współpracy w ramach IDEA League. Studenci z Akwizgranu, Zurychu i Delftu mogą sami określić miejsce, gdzie chcą dokończyć swoją pracę magisterską. Wyjątkowym jest to, iż wymagania egzaminacyjne, program i zajęcia są wspólne dla wszystkich wymienionych uniwersytetów.

Badania naukowe

Samolot laboratoryjny PH-LAB TU Delft i NLD

Czterokrotny zdobywca tytułu World Solar Channelge, Nuna zaprojektowany i zbudowany na TU Delft

W 2001 roku naukowcy z tego Uniwersytetu zbudowali tranzystor składający się z jednej nanorurki węglowej. Jego rozmiar wynosi zaledwie jeden nanometr, a do zmiany swojego stanu^{[uwaga 25]} potrzebuje on tylko jednego elektronu. Przewiduje się, że ten wynalazek pozwoli na konstruowanie układów miliony razy szybszych od obecnie stosowanych, a ich wielkość pozwoli na dalszą miniaturyzację urządzeń elektronicznych^[5].

W 2014 roku Instytutowi Nanotechnologii w TU Delft udało się przeprowadzić pierwszą na świecie stabilną „teleportację” danych^[6].

Uniwersytet Techniczny w Delfcie w rankingach uniwersyteckich

Poniższa tabela prezentuje zestawienie miejsca TU Delft w dwóch najważniejszych międzynarodowych rankingach: Akademicki Ranking Uniwersytetów Świata oraz Światowych Rankingach Uniwersytetów THES-QS. Puste miejsca oznaczają brak prowadzonego rankingu w danej kategorii w danym roku.

Rektorzy

• 1970–1973: H.R. van Nauta Lemke
• 1984–1988: J.M. Dirken
• 1988–1993: P.A. Schenck
• 1993–1997: K.F. Wakker
• 1997–1998: J. Blaauwendraad
• 1998–2002: K.F. Wakker
• od 2002: J.T. Fokkema

Doktoraty honoris causa

Honorowe doktoraty zostały nadane przez Uniwersytet Techniczny w Delfcie stu ludziom pomiędzy 1906 i 2006. Byli to m.in.:

• Abraham Kuyper, (1907), holenderski premier i teolog
• Cornelis Lely, (1907), inżynier budownictwa, ojciec Planu Delta
• Petrus Cuypers, (1907), architekt Rijksmuseum w Amsterdamie i Dworca Głównego w Amsterdamie
• Gerard L.F. Philips, (1917), założyciel koncernu Philips
• Hendrik Lorentz, (1918), fizyk i zdobywca Nagrody Nobla
• Hendrik P. Berlage, (1925), architekt
• Albert Plesman, (1947), pionier lotnictwa
• Prins Bernhard, (1951), książę holenderski
• John Douglas Cockcroft, (1959), dyrektor Brytyjskiego programu atomowego
• Gerrit Th. Rietveld, (1964), architekt
• Santiago Calatrava, (1997), architekt

Znani absolwenci

Kobiety na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie

Zdecydowana większość studentów uczelni to mężczyźni; najmniejsza dysproporcja znajduje się na wydziale budownictwa i wzornictwa przemysłowego. Również wśród pracowników naukowych liczba kobiet jest niska. Pierwszą kobietą profesorem (jeszcze w czasach szkoły technicznej (TH) w Delfcie) została w latach 30. Toos Korvezee. W ostatnich dziesięcioleciach podjęto wiele inicjatyw mających na celu zwiększenie liczby kobiet na uniwersytecie. Dla uczniów szkół średnich w latach 90. zorganizowano dni Thea studiuje technikę (później dni Dziewczyny studiują technikę^{[uwaga 26]}), w czasie których promuje się uczelnię wśród jej potencjalnych studentek.

Istniała na uczelni również oddzielna komisja wewnętrzna do spraw emancypacji kobiet. W praktyce komisja ta nie była zaangażowana w wielu krytycznych przypadkach. Około 1998 prace komisji zdecentralizowano, co sprawiło, że oficjalne organa emancypacyjne na TU przestały istnieć. Według holenderskiego Ministerstwa Edukacji Dni MTS nie były udane.

Uwagi

Przypisy