USS Dogfish (SS-350)
Ilustracja
USS Dogfish (SS-350)
Historia
Stocznia

Electric Boat Company, Groton[1]

Położenie stępki

22 czerwca 1944[1]

Wodowanie

27 października 1945[1]

 US Navy
Nazwa

USS Dogfish

Wejście do służby

29 kwietnia 1946[1]

Wycofanie ze służby

28 lipca 1972[1]

 Brazylia
Nazwa

Guanabara

Wejście do służby

28 lipca 1972[1]

Los okrętu

złomowany w 1983

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

patrz tabela

USS Dogfish (SS-350)amerykański okręt podwodny typu Balao, jedyny okręt United States Navy noszący taką nazwę (od gatunku niewielkiego, pospolitego rekina).

Stępkę okrętu położono 22 czerwca 1944 w stoczni Electric Boat Company w Groton. Został zwodowany 27 października 1945, matką chrzestną była pani A. M. Morgan. Wszedł do służby 29 kwietnia 1946 z komandorem porucznikiem T. S. Baskettem jako dowódcą.

„Dogfish” wypłynął z New London, by pełnić zadania lokalne, a następnie w rejs na Morze Karaibskie i Bermudy w celu przeprowadzenia ćwiczeń. Przeszedł przegląd i znaczącą modernizację w stoczni Philadelphia Naval Shipyard od sierpnia 1947 do kwietnia 1948. Następnie służył zarówno w projektach eksperymentalnych, jak i w normalnej służbie operacyjnej. Od 31 października do 19 listopada 1948 wziął udział w zorganizowanych na dużą skalę ćwiczeniach floty, odbywających się na obszarze od Florydy do Cieśniny Davisa pomiędzy Labradorem i Grenlandią.

Pomiędzy 4 lutego a 3 kwietnia 1949 okręt odbył rejs do Szkocji, Anglii i Francji, a także odbył ćwiczenia konwojowe w pobliżu Przylądka Hatteras w lutym i marcu 1952. Przez następne trzy lata operował u wschodniego wybrzeża USA i na Morzu Karaibskim.

„Dogfish” wypłynął z New London 1 marca 1955 na pierwszą turę służby w ramach amerykańskiej 6 Floty na Morzu Śródziemnym. Z rejsu tego wrócił do portu macierzystego 6 czerwca. Przebywał w Halifaksie pomiędzy 4 a 14 czerwca 1956 podczas operacji „New Broom”, przeprowadzanej przez siły NATO. 8 listopada, gdy przeprowadzał ćwiczenia w pobliżu New London, zatrzymał się w pobliżu trawlera „Agda” i pomagał gasić pożar, który wybuchł na pokładzie statku. Pomiędzy 31 stycznia i 12 kwietnia odbył rejs do Zatoki Faslane w Szkocji, gdzie testował nowo zainstalowany sprzęt. Od 23 maja do 8 sierpnia 1959 służył na Morzu Śródziemnym. W październiku i listopadzie wziął udział w ćwiczeniach ZOP przeprowadzanych przez NATO. Po gruntownym przeglądzie wznowił operacje w pobliżu New London, gdzie służył w latach 60. XX wieku.

„Dogfish” został skreślony z rejestru floty i sprzedany Brazylii 28 lipca 1972. Służył w Brazylijskiej Marynarce Wojennej jako „Guanabara” (S-10) do momentu wycofania w 1983.

Dane techniczne

Dane techniczne USS „Dogfish” (SS-350) przed i po modernizacji
Po zbudowaniu[2]Po modernizacji GUPPY II[3]
Wyporność (wynurzony) 1526 (long) ton (1550 t)[2] 1870 ton (1900 t)
Wyporność (zanurzony) 2424 (long) ton (2460 t) 2440 ton (2480 t)
Długość 95 metrów 93,6 m[4]
Szerokość 8,3 metra 7,4 m[4]
Zanurzenie 5,1 metra 5,2 m[4]
Napęd

4 silniki dieslowskie V16 typu General Motors Model 16-278A napędzające generatory elektryczne
2 akumulatory 126-komórkowe typu Sargo
4 szybkoobrotowe silniki elektryczne General Electric wraz z przekładniami redukcyjnymi
dwie śruby
5400 shp (4,0 MW) wynurzony
2740 shp (2,0 MW) zanurzony

chrapy
akumulatory ulepszone do typu GUPPY, pojemność zwiększona do 504 komórek (1 × 184, 1 × 68 i 2 × 126)
2 wolnoobrotowe silniki elektryczne o napędzie bezpośrednim

Prędkość (wynurzony) 20,25 węzła wynurzony[5]

18,0 węzłów(33,3 km/h) maksymalna
13,5 węzłów (25,0 km/h) podróżna

Prędkość (zanurzony) 8,75 węzła zanurzony[5]

16,0 węzłów(29,6 km/h) na ½ godziny
9,0 węzłów (16,7 km/h) na chrapach
3,5 węzła (6,5 km/h) podróżna

Zasięg 11 000 mil przy prędkości 10 węzłów[5] 15 000 mil (28 000 km) przy prędkości 11 węzłów (20 km/h)[4]
Długotrwałość rejsu

48 godzin przy prędkości 2 węzłów
75 dni na patrolu

48 godzin przy prędkości 4 węzłów (7,4 km/h) zanurzony[4]
Załoga

10 oficerów
70-71 marynarzy[5]

9–10 oficerów
5 podoficerów
70 marynarzy[4]

Sensory  ?

sonar aktywny WFA
sonar pasywny JT
system kierowania ogniem torpedowym Mk 106[4]

Uzbrojenie torpedowe

10 wyrzutni torpedowych 533 mm
(sześć przednich, cztery tylne)
24 torpedy

10 wyrzutni torpedowych 533 mm
(sześć przednich, cztery tylne)[4]

Uzbrojenie artyleryjskie

1 × 127 mm /25 kalibrów
4 karabiny maszynowe

brak

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Norman Friedman: U.S. Submarines Through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, s. 285–304. 1-55750-263-3.
  2. 1 2 K. Jack Bauer: Register of Ships of the U.S. Navy, 1775-1990: Major Combatants. Roberts, Stephen S.. Westport, Connecticut: Greenwood Press, s. 275–280. ISBN 0-313-26202-0.
  3. Norman Friedman: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, s. 11–43. 1-55750-260-9.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 U.S. Submarines Since 1945 s. 242.
  5. 1 2 3 4 U.S. Submarines Through 1945 s. 305–311.

Bibliografia

Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.