| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
1962 |
 Deutsche Marine
| |
| Wejście do służby |
3 maja 1962 |
| Wycofanie ze służby |
19 marca 1993 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Długość |
43 metry |
| Szerokość |
4,6 metra |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Uzbrojenie | |
| 8 torped bądź 16 min | |
| Wyrzutnie torpedowe |
8 x 533 mm |
| Załoga |
21 |
U-2 (S181) – niemiecki okręt podwodny z okresu zimnej wojny. Zbudowany jako druga jednostka typu 201, wszedł do służby w Deutsche Marine 3 maja 1962 roku. Po przebudowie na jednostkę typu 205, ponownie wszedł do służby 11 października 1966 roku.
Historia
Zamówienie na nowe okręty podwodne przystosowane do działania głównie na płytkich wodach Morza Bałtyckiego typu 201, zostało złożone w stoczni HDW w Kilonii 16 marca 1959 roku. Rozpoczęcie budowy drugiej jednostki serii, która otrzymała oznaczenie U-2 i znak taktyczny S181, miało miejsce 1 września 1960 roku. Wodowanie nastąpiło 25 stycznia 1962 roku, wejście do służby 3 maja 1962 roku. Do budowy okrętów typu 201 wykorzystano stal niemagnetyczną w celu ochrony przed działaniem min magnetycznych i zmniejszeniem podatności na wykrycie przez siły ZOP. Technologia budowy kadłubów z tego materiału okazała się niedopracowana, pojawiły się mikropęknięcia i korozja. Podjęto decyzję o wymianie struktury kadłuba na zbudowaną ze zwykłej stali. W konstrukcji okrętów wprowadzono liczne zmiany techniczne, zwiększeniu uległa m.in. długość i wyporność okrętów, którym nadano oznaczenie typ 205. Budowa tak zmienionego U-2 (S181) rozpoczęła się 1 września 1964 roku. Wodowanie nastąpiło 15 lipca 1966 roku, wejście do służby 11 października 1966 roku[1]. Okręt wycofano ze służby 19 marca 1993 roku i złomowano.
Przypisy
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85109-563-2.