Twardoporek czerniejący
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

żagwiowce

Rodzina

wachlarzowcowate

Rodzaj

twardoporek

Gatunek

twardoporek czerniejący

Nazwa systematyczna
Rigidoporus crocatus (Pat.) Ryvarden
Occ. Pap. Farlow Herb. Crypt. Bot. 18: 13 (1983)

Twardoporek czerniejący, podstawnica czerniejąca (Rigidoporus crocatus (Pat.) Ryvarden) – gatunek grzybów z rodziny wachlarzowcowatych (Meripilaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Rigidoporus, Meripilaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1894 r. N.T. Patouillard nadając mu nazwę Poria crocata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1983 r. L. Ryvarden, przenosząc go do rodzaju Rigidoporus[1].

Synonimy[2]:

  • Perenniporia nigrescens (Bres.) Murrill 1942
  • Physisporinus nigrescens (Bres.) Pilát, 1941
  • Physisporus microsporus P. Karst. 1904
  • Podoporia nigrescens (Bres.) Bondartsev 1953
  • Poria crocata Pat. 1894
  • Poria microspora (P. Karst.) Sacc. & D. Sacc. 1905
  • Poria nigrescens Bres. 1897
  • Rigidoporus nigrescens (Bres.) Donk 1966

W 1965 r. Stanisław Domański w 1965 r. opisywał ten gatunek pod nazwą podstawnica czerniejąca, w 2003 r. Władysław Wojewoda zaproponował nazwę twardoporek czerniejący[3].

Morfologia

Owocnik

Jednoroczny, czasami wieloletni. Rozpostarty, osiągający średnicę do 10 cm, łatwy do oddzielenia od podłoża. W stanie świeżym łykowaty, po wyschnięciu twardy i szorstki. Obrzeże o szerokości do 2 mm, płodne lub jałowe. Powierzchnia delikatnie kutnerowata, w stanie świeżym o barwie od jasnoróżowej do różowobrązowej, w stanie suchym od różowobrązowej do białoszarej. Kontekst różowy lub płowy, korkowaty lub zdrewniały, o grubości do 1 mm. Hymenofor rurkowaty. Rurki o długości do 3 mm, w podobnej barwie, jak kontekst, ale ciemniejsze. Liczba porów 5-7 na 1 mm. Smak łagodny[4].

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny. Strzępki w subikulum proste, hialinowe, grubościenne lub cienkościenne, o średnicy 3–8,5 μm, w stanie suchym galaretowate i trudne do rozróżnienia. Strzępki w tramie podobne, o średnicy 3–4 μm. Cystyd i innych płonnych elementów hymenium brak. Podstawki szeroko wrzecionowate, z 4 sterygmami, o rozmiarach 15–20 × 10–12 μm. Zarodniki jajowate lub niemal kuliste, hialinowe, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 3,5–5,5 × 3,5–5 μm[4].

Występowanie

Twardoporek czerniejący występuje w Ameryce Północnej, Środkowej, Południowej i w Europie Północnej. W Europie zasięg jego występowania ciągnie się od około 46 – 69° szerokości geograficznej[5]. W Polsce do 2003 r. podano kilka stanowisk[3].

Występuje w lasach na martwym drewnie, zarówno liściastym, jak iglastym. Rozwija się na głównie na zgniłych kłodach drzew, zarówno liściastych, jak iglastych. W Polsce notowany na drewnie jodły, grabu, buka i świerka[3], w innych krajach także na brzozach i wiązach[4].

Saprotrof. Powoduje białą zgniliznę drewna[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum. [dostęp 2017-10-25]. (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-10-26]. (ang.).
  3. 1 2 3 Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. 1 2 3 4 Mycobank. Rigidosporus crocatus. [dostęp 2017-10-26].
  5. ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-10-26].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.