 Thaddeus Stevens między rokiem 1860 a 1868 | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 kwietnia 1792 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 sierpnia 1868 |
| członek Izby Reprezentantów z Pensylwanii | |
| Okres |
od marca 1849 |
| Przynależność polityczna | |
| Okres |
od marca 1859 |
 | |
Thaddeus Stevens (ur. 4 kwietnia 1792 w Danville, zm. 11 sierpnia 1868 w Waszyngtonie) – amerykański polityk i abolicjonista.
Życiorys
Urodził się 4 kwietnia 1792 w Danville[1]. Ukończył Peacham Academy, a następnie University of Vermont[1]. W 1815 roku przeniósł się do Pensylwanii, a rok później został przyjęty do palestry i rozpoczął prywatną praktykę prawniczą w Gettysburgu[1]. Będąc naocznym świadkiem systemu niewolniczego, rozwinął u siebie do niego awersję i występował jako adwokat uciekinierów bez pobierania zapłaty[2]. W latach 1833–1841 pełnił funkcje w legislaturze stanowej z ramienia Partii Antymasońskiej[2]. Opowiadał się wówczas za ulepszeniami wewnętrznymi i publicznymi szkołami, natomiast sprzeciwiał się wolnomularzom, właścicielom niewolników i sojusznikom Andrew Jacksona[2]. W 1842 przeniósł się do Lancasteru, a siedem lat później został wybrany do Izby Reprezentantów, z ramienia Partii Wigów[1]. Pełniąc tę funkcję popierał podwyższenie taryf celnych i oponował przeciwko systemowi niewolnictwa zawartemu w kompromisie z 1850 roku[2].
W połowie lat 50. XIX wieku wstąpił do nowo utworzonej Partii Republikańskiej, która głosiła hasła abolicjonistyczne[2]. Z jej nominacji, w 1859 roku został ponownie wybrany do izby niższej, w której zasiadał aż do śmierci[1]. Po wojnie secesyjnej był jednym z najbardziej aktywnych członków Radykalnych Republikanów i domagał się sprawiedliwości dla Afroamerykanów[2]. Objął nieformalne przewodnictwo w Izbie Reprezentantów i wykluczył z obrad polityków z Południa, a także odegrał istotną rolę w opracowaniu XIV poprawki do Konstytucji i planie rekonstrukcji kraju[2]. Ponieważ opowiadał się za zbrojną okupacją Południa, a prezydent Andrew Johnson był temu przeciwny, Stevens wszczął procedurę jego odwołania[2]. Przez cały czas trwania procesu, Stevens nalegał, by plantacje na Południu zostały odebrane ich właścicielom, część ziemi została podzielona między wyzwoleńców, a wpływy z salda miały zostać wykorzystane na spłatę narodowego długu wojennego (plan ten jednak nie uzyskał aprobaty w Kongresie)[2].
Podupadłszy na zdrowiu, poprosił by po śmierci pochować go wraz z czarnoskórymi Amerykanami na cmentarzu w Lancaster[2]. Zmarł 11 sierpnia 1868 w Waszyngtonie[1]. Na jego nagrobku wyryto jego własne zdanie, mówiące o „równości wszystkich ludzi wobec Stwórcy”[2].